Wcześniej w napowietrznych liniach energetycznych stosowano wyłącznie niechronione przewody bez warstwy izolacyjnej. Były mniej niezawodne, miały krótką żywotność i mogły doprowadzić do zwarcia, gdy linia się zepsuła, ale ogólnie poradzili sobie ze swoją pracą. Teraz następuje przejście do bardziej niezawodnych izolowanych przewodów. Takie produkty obejmują kabel SIP. Jest prezentowany w różnych formach, z których każda ma swoje własne cechy, zalety i wady. Może być stosowany zarówno na ulicy, jak i wewnątrz domów do tworzenia przewodów elektrycznych.
Odmiany SIP
Drut SIP można podzielić na kilka różnych kategorii w zależności od materiału, z którego jest wykonany, i projektu. Różnice obejmują średnicę przewodu, liczbę rdzeni, materiał izolacyjny. Wszystkie typy kabli SIP mają koniecznie warstwę izolacyjną. Wyjaśnienie nazwy: C - samonośny, i - izolowany, drut P.
SIP-1
Aluminium stosuje się jako materiał na żyły. Żyły pokryte są materiałem izolacyjnym PET - politereftalanem etylenu w postaci folii syntetycznej. Ta powłoka chroni drut przed negatywnym wpływem promieniowania ultrafioletowego. Kabel ma zerowy rdzeń. Może być izolowany (wtedy litera A pojawia się w oznaczeniu - SIP-1A) lub bez izolacji zerowej (SIP-1).
SIP-2
Ma podobny projekt SIP-1, ale jako izolację zastosowano inny materiał - folia polietylenowa. Jest stosowany w liniach energetycznych do 1000 V oraz w domkach letniskowych o napięciu sieciowym do 380 woltów. Nadaje się do stosowania jako przewody główne i pomocnicze. Zalecany do stosowania w regionach północnych i umiarkowanych.
Również podzielony na SIP-2 i SIP-2A. W stanie wytrzymać temperatury do 90 ° C. Minimalny promień gięcia wynosi 10 średnic.
SIP-3
Ta modyfikacja różni się znacznie od poprzednich dwóch typów. Strukturalnie składa się ze stalowego rdzenia z oplotem z aluminium, krzemu i magnezu. PET jest stosowany jako materiał izolacyjny. Pojedynczy rdzeń. Ma zastosowanie w warunkach do 20 kV. Nadaje się do pracy w dowolnym klimacie, z wyjątkiem Arktyki i kontynentu. Zakres temperatur roboczych od -20 ° С do + 90 ° С.
SIP-4
Przewodnik składa się z kilku par rdzeni bez przewodu neutralnego. Na oznakowaniu znajduje się litera H, wskazująca, że stop jest stosowany jako materiał rdzenia. Jeśli nie ma znaku, możesz ocenić, że rdzenie są wykonane z czystego aluminium. Izolacja - termoplastyczny PVC, który chroni drut przed promieniowaniem ultrafioletowym.
SIP-5
Jego konstrukcja jest podobna do SIP-4, ale jako materiał izolacyjny stosuje się PET. Dzięki temu możliwe jest zwiększenie maksymalnej dopuszczalnej temperatury o 30%, co rozszerza strefę klimatyczną zastosowania. Jest stosowany w liniach energetycznych o napięciu do 2,5 kilowolta i prowadzi do różnych budynków, oświetlenia ulicznego, gałęzi do domków. Zalecany jest do stosowania w regionach zimnych i umiarkowanych stref klimatycznych.
Oznaczanie przewodów
Kable CIP mogą być oznaczone klasycznym kodem alfanumerycznym i kolorem warstwy izolacyjnej. Przykład odszyfrowania zostanie rozważony na podstawie SIP-1 - 3x50 + 1x70 - 0,6 / TU 16-705.500 - 2007
Pierwsze litery wskazują, że modyfikacja SIP-1 jest używana bez izolowanego rdzenia zerowego. Istnieją 3-fazowe przewodniki o przekroju 50 m2. i jeden zerowy rdzeń o przekroju 70 mm kw. Poniżej podano napięcie robocze, które wynosi 0,6-1 kV.Następnie rejestrowana jest liczba warunków technicznych, zgodnie z którymi jest ona spełniona, oraz rok produkcji (2007). Powinna również znajdować się etykieta producenta z nazwą zakładu.
Zasady oznaczania:
- Żyły fazowe są oznaczone cyframi, paskami przez napis lub wytłoczenie.
- Zero nie jest wskazane.
- Zamiast kodu alfanumerycznego lub na końcach drutu można zastosować kodowanie kolorami w postaci paska o szerokości 1 mm.
- Do oświetlenia stosuje się przewodniki pomocnicze, które są oznaczone jako B1, B2, B3.
- Zgodnie z wymogami GOST wszystkie oznaczenia muszą być stosowane na całej długości w odległości 50 cm od siebie.
- Standardowe rozmiary znaków to szerokość ponad 2 mm, wysokość 5 mm.
- Rdzenie pomocnicze mogą nie być oznakowane.
- Jakość oznakowania powinna być na wysokim poziomie, nie powinna być usuwana, reagować na promienie ultrafioletowe i zmieniać się przez cały okres eksploatacji.
Oznaczając, możesz zrozumieć, który przewodnik jest używany, jakie ma właściwości i warunki pracy. Podobne informacje są również powielane w paszporcie dyrygenta.
Właściwości kabla
Wszystkie właściwości techniczne drutu są regulowane przez GOST R 52373-2005. Zgodnie z opisaną normą SIP może być stosowany na liniach energetycznych do 35 kilowoltów. Przekrój nie powinien być większy niż 240 m2. W odcinkach sieci energetycznej średnica kabla głównego musi przekraczać przekrój przewodów przewodów odgałęzionych.
Kabel SIP nadaje się również do tworzenia oświetlenia ulicznego. Najlepszą opcją jest produkt z drutami o średnicy 25 mm kwadratowych.
Główne parametry przewodu zgodnie ze standardem GOST:
- Maksymalne dopuszczalne obciążenie. Zależy bezpośrednio od powierzchni przekroju łyka. Określone w kW.
- Granice temperatury pracy.
- Dopuszczalne limity wilgotności, odporność na wodę i promieniowanie ultrafioletowe.
- Krytyczny limit temperatury.
- Promień gięcia
- Gwarancja (zwykle 3 lata).
- Dożywotni. Z zastrzeżeniem zgodności, wynosi 40 lat lub więcej.
Mogą występować różnice w zależności od producenta kabla. Ale muszą mieścić się w granicach ustalonych przez GOST.
Z nazwy SIP to drut, ale ze względu na swoje właściwości - kabel.
Armatura kabla SIP
Montaż drutu wymaga zakupu dodatkowych akcesoriów. Pozwalają naprawić produkt na powierzchni, w razie potrzeby wydłużyć. Wszystkie szczegóły muszą zostać wybrane specjalnie dla wybranego kabla, aby skutecznie wykonywać jego pracę.
Do SIP potrzebny jest następujący sprzęt:
- Zaciski przebijające. Pozwalają wykonać połączenie przewodów w taki sposób, aby nie było konieczne usuwanie izolacji z kabla.
- Dane oddziału.
- Sprzęt kotwiczny. Pomaga zabezpieczyć zaciski.
Stosowana jest również taśma bandażowa. Wszystkie niezbędne elementy muszą być odporne na rdzę, promieniowanie ultrafioletowe i zmiany temperatury.
Funkcje montażowe
SIP to okazja, która jest wykorzystywana głównie do prowadzenia linii elektrycznych na wolnym powietrzu. Połączenie odbywa się na linii scentralizowanej.
W przypadku niezależnego zarządzania połączeniami i kablami wymagane jest uzyskanie zgody odpowiednich organizacji zajmujących się zaopatrzeniem w energię. Opracowanie planu projektu wskazującego zastosowane przewodniki jest obowiązkowe. Do pracy potrzebujesz profesjonalnego sprzętu.
Wprowadzanie drutu odbywa się za pomocą zacisków przebijających. Następnie musisz połączyć wskazówki. Zawieszenie odbywa się za pomocą kabli przeciąganych między słupkami (dla długości powyżej 25 metrów). Uchwyty są przystosowane do zainstalowania kabla na słupach.
Jeśli chcesz rozciągnąć kabel wzdłuż fasady budynku, użyj łączników kotwiących. Ich liczba powinna odpowiadać liczbie rdzeni otwierających. Kabel można włożyć do domu nie więcej niż 1 metr, po czym okablowanie zostanie przeprowadzone w budynku.W przypadku niepalnego materiału w domu kabel na ścianie jest rozcięty. Można to zrobić w rurze falistej lub plastikowym pudełku.
Do układania na powietrzu stosuje się markę SIP 2x16, 4x16. Pierwszy służy również do rozgałęziania linii w pokoju i łączenia z maszynami i licznikami.
Zalety i wady
Pozytywne punkty to:
- Nie ma potrzeby instalowania wydajnych izolatorów.
- Dobra aktualna wydajność.
- Bezpieczeństwo dla profesjonalistów przeprowadzających jego konserwację.
- Mała szerokość linii.
- Wielka moc ostateczna.
- Długa żywotność.
- Wydajność w każdych warunkach pogodowych.
- Odporność na korozję.
- Brak szkodliwych składników w kompozycji, co gwarantuje bezpieczeństwo środowiskowe dla ludzi i zwierząt.
- Nakładanie się kabli nie wpływa na wydajność.
- Łatwa stylizacja, łatwa do podłączenia.
Wady kabla zasilającego:
- Świetna waga 1 metr. Wymagana jest częsta instalacja podpór.
- Do zastosowania na skalę przemysłową wymagana jest ulepszona izolacja.
Pomimo niedociągnięć kabel jest aktywnie wykorzystywany do układania linii energetycznych. Obliczenie wymaganej długości i przekroju zależy od podłączonego obciążenia.
