Do prac elektrycznych związanych z rozmieszczeniem linii elektroenergetycznych lub tworzeniem rozgałęzień kabla powietrznego od głównej autostrady należy użyć adapterów łączących. Nakrętka elektryczna jest jedną z odmian takich złącz zapewniających wysokiej jakości styk przejściowy i niezawodną ochronę przed wpływami zewnętrznymi. Aby zrozumieć zasadę działania zacisku rozgałęziającego pod nazwą „nakrętka”, należy zapoznać się z jego cechami konstrukcyjnymi i aplikacyjnymi.
Funkcje projektowania i instalacji
Elektryczna nakrętka łącząca ma swoją nazwę ze względu na zewnętrzne podobieństwo do znanego owocu, który jest bezpośrednio związany z konfiguracją jego kadłuba.
W oficjalnej i roboczej dokumentacji tego typu złącza pośrednie nazywane są zaciskiem rozgałęźnym lub, po prostu, zaciskiem.
Na zewnątrz nakrętka do łączenia przewodów jest chroniona przez trwały i lekki korpus wykonany z poliwęglanu i składający się z dwóch połówek. Podczas montażu te części konstrukcji łatwo zatrzaskują się, tworząc kształt podobny do nakrętki. Wewnątrz elementu konstrukcyjnego znajduje się rdzeń składający się z 2 stalowych matryc i płyty uszczelniającej. Aby uzyskać niezawodny kontakt, są one ściskane razem z płytą za pomocą specjalnych śrub łączących.
Cel i zalety złączy
Zacisk nakrętki do przewodów elektrycznych jest szczególnie potrzebny w sytuacjach, w których konieczne jest przygotowanie odgałęzienia z drutu głównego bez potrzeby jego cięcia. Istotnym przykładem zastosowania tego złącza jest zastosowanie w piętrowych płytach napędowych, z których energia elektryczna jest dostarczana do mieszkań poprzez odgałęzienia z głównej linii kablowej. Podczas tworzenia następnej gałęzi do salonu drut pnia w każdym miejscu jest układany w sposób nierozerwalny. Posiłki w poszczególnych mieszkaniach serwowane są poprzez układ oddziałów z wykorzystaniem okablowania „orzechowego”.
W przypadku przerwy w głównym kablu i konstrukcji kranów w witrynie przy użyciu konwencjonalnych padów kontaktowych, niezawodność zasilania poszczególnych odbiorców gwałtownie spada.
Przy takiej organizacji utrata kontaktu na przykład na drugim piętrze budynku doprowadzi do równoczesnego zaniku zasilania we wszystkich mieszkaniach na wyższych piętrach.
Dozwolone jest instalowanie nakrętek do przewodów w liniach elektroenergetycznych o napięciu roboczym do 660 woltów, w ramach których można uzyskać niezawodne połączenie przewodu wychodzącego z główną trasą kabla. Dzięki zastosowaniu tych podzespołów elektrycznych poświęca się znacznie mniej czasu na odpowiednie prace instalacyjne. Ponadto instalator nie wymaga specjalnych umiejętności i wysiłku.
Nakrętki do łączenia przewodów nie gwarantują absolutnej szczelności, ponieważ w pewnych warunkach może dostać się do nich kurz lub wilgoć. Aby uniknąć tego problemu, eksperci zalecają, aby po utworzeniu połączenia owinąć obudowę kompresyjną z orzecha taśmą izolacyjną.
Niewątpliwymi zaletami zacisków tego typu są:
- Za ich pomocą można połączyć gałęzie bez zerwania kabla.
- Praca z tymi elementami łączącymi nie wymaga specjalnego szkolenia i wysokich kwalifikacji.
- Za pomocą nakrętek do łączenia przewodów elektrycznych można łączyć różne materiały (w szczególności miedź i aluminium).
Ta ostatnia zaleta jest szczególnie ważna przy instalowaniu przewodów przewodzących, ponieważ w tym przypadku wykluczone jest utlenianie styków i możliwość całkowitego przerwania dostaw energii elektrycznej do odbiorcy.
Przykład zastosowania i kolejność montażu
Jako przykład zastosowania produktów typu „nakrętka” zwykle bierze się pod uwagę kabel trójfazowy, z którego przekierowane jest okablowanie 1,5 mm2. Prawidłowe podejście do aranżacji takiego oddziału wymaga następującej procedury:
- Na linii kablowej o przekroju 6 mm2 na wylocie izolacja jest usuwana na długość płyty dociskowej złącza.
- Przygotowuje się samą nakrętkę, w której bierze się śrubokręt, a za jego pomocą najpierw się podważa, a następnie usuwa pierścień zabezpieczający na obudowie.
- Połówki produktu są odłączone.
- Konieczne jest odkręcenie śrub mocujących od płyt stykowych.
- W przypadku ołowianego rdzenia o mniejszym przekroju usuwana jest również izolacja ochronna na długość odpowiadającą rozmiarowi płyty dociskowej.
Na końcowym etapie pracy odsłonięte części najpierw wpycha się w rowki pod matrycami łączącymi, a następnie dociska śrubami siłą.
Pomiędzy płytami należy obowiązkowo zainstalować mosiężną taśmę, która pozwala uzyskać dużą powierzchnię połączenia i wykluczyć kontakt różnych metali.
Podczas dokręcania śrub nie należy przykładać zbyt dużej siły, która mogłaby uszkodzić gwinty ściskające. Po zakończeniu tej operacji przystępują do montażu skorupy orzecha włoskiego. Ważne jest, aby rozróżnić dwie połowy, w których znajdują się cztery docelowe otwory. Jeden z nich jest po prostu wlutowany, drugi jest przeznaczony do wyprowadzania przewodu wychodzącego, a dwa kolejne do okablowania kabla głównego. Części zmontowanej obudowy są bezpiecznie przymocowane za pomocą specjalnych pierścieni ustalających.
Łączenie opon z różnych materiałów
Dozwolone jest podłączanie przewodów za pomocą nakrętek elektrycznych więcej niż jedną metodą rozgałęzienia. Ze względu na prostotę konstrukcji i niezawodność powstałego połączenia elementy te są stosowane na dowolnych odcinkach istniejących sieci elektrycznych, w tym na skrzynkach przyłączeniowych. Podczas korzystania z nich w produktach instalacyjnych należy wziąć pod uwagę wymiary samych kompresów i wybrać pudełka o odpowiednich wymiarach.
Jeśli konieczne jest połączenie przewodów aluminiowych i miedzianych, zaciski do przewodów „nakrętek” są po prostu niezastąpione. Potrzeba ich wynika z następujących powodów:
- Przy bezpośrednim kontakcie drutów aluminiowych i miedzianych metale w strefie połączeń utleniają się w czasie.
- Przy dłuższym użyciu skrętu stopniowo się psuje i może osłabić tak bardzo, że obwód, wzdłuż którego płynie prąd obciążenia, ostatecznie się psuje.
- W wyniku tego zniszczenia zasilanie podłączonego do niego obiektu całkowicie się zatrzymuje.
Podczas formowania połączeń typu nakrętka druty miedziane i aluminiowe są najpierw uwalniane od izolacji na szerokość płyty. Następnie łączniki są najpierw poluzowane, a odpowiednie druty są wkładane do uwolnionych rowków. Na ostatnim etapie montażu są one dokręcane wcześniej poluzowanymi śrubami. Ze względu na to, że między nakrętką miedzianą a aluminiową umieszczoną w nakrętce umieszczona jest mosiężna płytka, nie dochodzi do bezpośredniego kontaktu między nimi.
Odgałęzienie od bieguna linii wysokiego napięcia
Zgodnie z przepisami aktualnej dokumentacji regulacyjnej prace nad podłączeniem kabla rozciągniętego od słupa przesyłowego do wejścia do domu są prowadzone przez wyspecjalizowane organizacje. Wynika to z faktu, że otwarta część ogólnej trasy dostaw energii elektrycznej jest bardzo ważna z punktu widzenia poprawności jej rozmieszczenia.
Takie prace mogą wykonywać tylko specjaliści, którzy stosują specjalne metody układania linii podczas instalacji, w tym projektowanie rozgałęzień z typowego kabla SIP.
Zgodnie z wymogami PUE przy zastosowaniu metody zasilania powietrzem dozwolone są następujące rodzaje drutu:
- Przewodniki miedziane o przekroju kwadratowym 4 mm w odległości od kolumny do domu około 10 metrów;
- ten sam kabel, ale z przewodami miedzianymi o przekroju kwadratowym 6 mm - w odległości od 10 do 15 metrów;
- druty aluminiowe o przekroju co najmniej 16 mm średnicy - we wszystkich przypadkach, gdy w celu zaoszczędzenia ich miedzi nie stosuje się zamiennika.
Rozmieszczenie wylotu z słupa znajdującego się na ulicy w pobliżu domu jest przypadkiem, gdy wymagane jest połączenie przez nakrętkę. Podczas korzystania z tego elementu unifikującego możliwe będzie zapewnienie niezawodnego styku między żyłami kabla aluminiowego linii wysokiego napięcia a odgałęzieniem miedzi w kierunku budynku mieszkalnego.
Zaciski orzechowe do przewodów 220 V są bardzo popularne wśród specjalistów w układaniu linii wysokiego napięcia. Są stosowane wszędzie tam, gdzie jest wystarczająco dużo miejsca na ich umieszczenie i gwarantują niezawodne połączenie przewodów bez ich bezpośredniego kontaktu.