Podłączenie przewodów w puszce przyłączeniowej wymaga, aby master spełniał wszystkie warunki. W przypadku nieprawidłowego podłączenia zagrożone są nie tylko urządzenia domowe, ale także bezpieczeństwo domu. Podczas podłączania przewodów w puszce przyłączeniowej należy przestrzegać zasad i przepisów.
Do czego służy skrzynka przyłączeniowa?
Przewody i kable wychodzące z przewodów muszą być rozmieszczone w różnych pokojach w mieszkaniu. Każdy pokój może mieć kilka punktów gastronomicznych. Aby podłączyć wszystkie przewody, stosuje się specjalne urządzenie zwane puszką przyłączeniową (zwaną również puszką przyłączeniową lub puszką rozgałęźną). Wszystkie przewody z urządzeń odbiorczych są w nich układane zgodnie z surowymi zasadami PUE.
Skrzynki przyłączeniowe są podzielone na wewnętrzne i zewnętrzne. Wewnętrzne są zamontowane w specjalnej niszy w ścianie, tylko pokrywa pudełka pozostaje na tym samym poziomie co wykończenie. Zewnętrzne skrzynki rozdzielcze są montowane na ścianie.
Są okrągłe i prostokątne pudełka. Liczba wniosków wynosi 4, ale można wyciągnąć dodatkowe. Na każdym zacisku znajduje się gwint do montażu.
Zalety skrzynki przyłączeniowej obejmują:
- Poprawa możliwości utrzymania systemu. Kontakt bez nadzoru stanowi potencjalne zagrożenie.
- Systematyzacja przełączania.
- Łatwość rutynowej kontroli.
- Poprawa bezpieczeństwa pożarowego. Szczególnie dotyczy to drewnianych domów, w których nawet najmniejsza iskra może spowodować pożar.
- Oszczędności przy układaniu kabli.
Zgodnie z pewnymi zasadami przewodniki są połączone w puszce.
Metody podłączenia przewodów
Istnieje kilka rodzajów wykonania przewodów stykowych w puszce przyłączeniowej. Wybór zależy od materiału rdzeni, warunków otoczenia, liczby drutów, przekroju podłączonych kabli.
Najpopularniejsze metody połączenia:
- bloki zaciskowe;
- zaciski sprężynowe Wago;
- zaciski samoizolacyjne;
- skręcać;
- zaciskanie;
- lutowanie;
- zacisk nakrętki;
- połączenie śrubowe.
Zgodnie z wymogami PUE nie można po prostu skręcić drutów. Jest niebezpieczny dla mieszkania.
Bloki zacisków
Terminale oznaczają produkty z tworzywa sztucznego z wewnętrzną mosiężną tuleją ze śrubami po obu stronach. Przewody są włożone w te miejsca i ściśle przymocowane. Ta metoda jest bardzo popularna podczas podłączania przewodów w puszce przyłączeniowej.
Korzyści:
- różne średnice wlotów;
- niska cena;
- niezawodność;
- prostota i łatwość instalacji;
- możliwość połączenia miedzi i aluminium.
Niedogodności:
- niska jakość samego produktu;
- można zmontować tylko dwa przewody;
- ryzyko pęknięcia cienkich żył.
Aby uzyskać bardziej niezawodne mocowanie drutów, stosuje się inne metody.
Terminale Wago
Podkładki Wago są mechanizmem sprężynowym. Są to najpopularniejsze urządzenia do tworzenia kontaktów. W porównaniu do standardowych listew zaciskowych dokowanie odbywa się za pomocą dźwigni. Pozwala zachować integralność przewodnika i nie uszkodzić go. Przed użyciem przewodnik pozbawiony jest izolacji. Następnie rdzenie wkłada się do otworu.
Plusy:
- możliwość łączenia różnych materiałów - na przykład drutów aluminiowych i miedzianych;
- dokowanie kilku rdzeni jednocześnie;
- cienkie żyły nie są uszkodzone;
- małe rozmiary;
- łatwa instalacja;
- niezawodność mocowania;
- możliwość zainstalowania wskaźnika do monitorowania stanu sieci elektrycznej.
Wady produktów Wago obejmują tylko wysokie koszty.
Klipsy izolujące (PPE)
Urządzenia te są plastikową nasadką ze sprężyną do mocowania kabla.
Główne zalety:
- niska cena;
- niepalny plastik;
- łatwość instalacji;
- szeroki wybór odcieni kolorów.
Wśród wad można wymienić słabe właściwości mocujące i niemożność łączenia różnych materiałów.
Zaciskanie z rękawami
Za pomocą rękawów możesz stworzyć wysokiej jakości i niezawodny kontakt. Istotą tej metody jest zainstalowanie drutu chronionego przed izolacją w specjalnej rurce - tulei. Po zaciśnięciu rurki przez ściśnięcie i obróbce materiałem izolacyjnym. Rurka termokurczliwa lub taśma elektryczna są nakładane na wierzch.
Plusy:
- wysoka jakość i niezawodność montażu;
- niska cena.
Wady zaciskania:
- mocowanie jednorazowe;
- potrzeba zakupu specjalnych drogich narzędzi;
- do zaciskania miedzi i aluminium wymagana jest specjalna tuleja.
Zaciskanie jest bardzo pracochłonne i wymaga pewnych umiejętności od mistrza.
Lutowanie
Wśród wszystkich proponowanych lutów - najbardziej niezawodny sposób na dokowanie. Przed podłączeniem przewody są usuwane, po czym odsłonięty rdzeń jest traktowany lutem. Przewody są zanurzane w wannie, a po schłodzeniu traktowane są izolacją.
Główną zaletą tej metody jest wysoka niezawodność i jakość.
Wady:
- Wymagane jest profesjonalne narzędzie, z którym mistrz musi być w stanie pracować.
- Wysokie koszty pracy.
- Połączenie jest jednorazowe. Nie można go przylutować.
Zamiast lutowania można zastosować spawanie. Zasada działania jest podobna, ale istnieje ważna różnica - różne umiejętności podczas pracy. Specjalista musi umieć obsługiwać spawarkę.
Pokrętny
Skręcanie drutu jest zabronione przez przepisy PUE. Przewody można skręcić tylko wtedy, gdy zastosowana zostanie inna metoda mocowania.
Zacisk nakrętki
Ten typ zacisków jest urządzeniem z dwiema metalowymi płytkami i czterema śrubami umieszczonymi w rogach. Rozebrany przewód jest przymocowany do płytki i przykryty powłoką karbolitową.
Korzyści:
- niska cena;
- łatwość instalacji;
- związek różnych metali;
- wysokiej jakości izolacja.
Wady „Nakrętki” obejmują osłabienie kontaktu z czasem i konieczność jego podciągnięcia. Zacisk jest również duży, co sprawia, że niewygodne jest montowanie go w puszce przyłączeniowej.
Połączenie śrubowe
Jednym z najłatwiejszych i najtańszych sposobów łączenia przewodów jest styk śrubowy. Do działania wymagana jest tylko śruba, podkładki i nakrętka. Połączenie jest dość proste - nakrętkę nakłada się na gwint śruby, a rdzeń nawija się. Następnie nakłada się jeszcze jedną nakrętkę i nakłada się drugi rdzeń. Wszystko na górze jest dociskane do trzeciej podkładki i kończy się nakrętką. Wierzch pokryty jest izolacją.
Połączenie śrubowe ma następujące zalety:
- koszt;
- łatwość instalacji;
- może łączyć miedź i aluminium.
Niedogodności:
- niska jakość fiksacji;
- potrzeba dużej izolacji.
Ponadto śruba jest dość duża, trudno jest ją umieścić w skrzynce przyłączeniowej.
Dokowanie mieszkało w różnych sekcjach
Produkty kablowe są dostępne w różnych sekcjach. Im większa powierzchnia przewodu, tym większe obciążenie może wytrzymać. Do kontaktu dwóch przewodów o różnych przekrojach stosuje się listwy zaciskowe Wago.Jeśli przewodniki są wykonane z różnych materiałów, wymagany jest specjalny blok, w którym zastosowano specjalną kompozycję, która chroni kontakt przed utlenianiem. Również żyły o różnych rozmiarach można naprawić przez lutowanie.
Prace ziemne i wodne
Konieczność instalacji przewodów w warunkach podziemnych lub podwodnych jest dość rzadka. W takich przypadkach należy przestrzegać pewnych warunków, aby kontakt był silny i niezawodny.
Układanie drutów w wodzie można przeprowadzić za pomocą specjalnej instalacji elektrycznej - pompy głębinowej. Następnie końce przewodów są uszczelniane i przetwarzane przez izolację. Z góry należy założyć rurkę termokurczliwą. Jeśli zastosujesz się do zaleceń i warunków pracy, kontakt będzie wysokiej jakości i niezawodny i będzie trwał dłużej niż rok.
Jeśli drut jest ułożony w ziemi, stosowana jest ta sama metoda ochrony. Ale jeśli chcesz uzyskać jeszcze bezpieczniejsze połączenie, możesz wcisnąć końce kabla do listwy zaciskowej.
Puszka połączeniowa dla przewodów musi być szczelna. Dodatkowo jest wypełniony silikonem. Aby zabezpieczyć się przed gryzoniami, przewody można ułożyć w wytrzymałej rurze lub kablu.
Główne schematy wykluczenia
Oprócz podłączenia przewodów w skrzynce rozdzielczej należy rozgałęzić je w gniazdach i przełącznikach. Przewody można wyłączyć na różne sposoby, w zależności od rodzaju urządzenia i rodzaju okablowania.
Podłączanie grupy gniazd
Grupa wylotów jest zwykle przydzielana w osobnej niezależnej linii.
Pudełko ma trzy druty w różnych kolorach. Każdy ma swój własny cel. Brązowy jest przewodnikiem fazowym, niebieski to zero, a żółto-zielony uziemia. Inne kolory mogą być używane rzadziej.
Przed ułożeniem drutów należy je przyciąć na tę samą długość i zrobić margines 10-12 cm.
Wstępnie zaleca się sprawdzenie przeznaczenia rdzeni za pomocą testera.
Podłączanie przełącznika One-Touch
Jeśli przełącznik jest podłączony, liczba grup również będzie wynosić trzy. Metoda połączenia będzie nieco inna. Dostępne są trzy wejścia - z urządzenia lub panelu elektrycznego, z lampy i przełącznika. Faza musi być podłączona do przycisku przełącznika. Z wyjścia przełącznika przewodnik jest doprowadzany do urządzenia oświetleniowego. Światło będzie działać tylko w przypadku zamkniętych styków na przełączniku.
Podłączanie przełącznika dwuprzyciskowego
Często używane są dwa kluczowe typy przełączników. Są w stanie zapewnić dwie grupy urządzeń. Schemat ich połączenia jest nieco bardziej skomplikowany. Do przełącznika podłączony jest trzyżyłowy kabel. Jeden z jego przewodów jest wspólnym stykiem przełącznika, pozostałe są wysyłane do wyjść z przycisków. Faza jest połączona ze wspólnym kontaktem. Zera powinny być podłączone do obu grup opraw oświetleniowych. Fazy z opraw i przewodniki z przełącznika są połączone parami. Jedna para - od przełącznika do fazy pierwszej lampy, druga - od przełącznika do drugiej lampy.
