W 2017 r. Wprowadzono zmiany do procedury sporządzania rachunków za energię elektryczną, które są definiowane jako wydatki na ogólne potrzeby domów (zgodnie z przyjętą klasyfikacją - „JEDEN za energię elektryczną”). Po takiej korekcie koszty te zostały przypisane do kategorii wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej dla całego domu miejskiego. Górny pasek tych opłat (lub standard zużycia) jest ograniczony limitami, których wartość zatwierdzono w tym samym 2017 r.
Co to JEDEN dla energii elektrycznej
Na przykład możemy rozważyć dystrybucję dóbr konsumpcyjnych w budynku mieszkalnym. Są one warunkowo podzielone na dwie główne pozycje wydatków:
- Płatność przez każdego najemcę energii elektrycznej zużytej w granicach tylko własnego mieszkania.
- Ogólne wydatki na potrzeby całego domu, rozdzielone równomiernie między wszystkich mieszkańców.
Drugi element to bardzo powszechne potrzeby domu, które wymagają bardziej szczegółowego rozważenia.
Co obejmuje ta kategoria?
Zaopatrzenie w energię elektryczną ONE obejmuje wydatki na zapłatę energii elektrycznej zużywanej poza lokalami mieszkalnymi, które są indywidualnie przypisywane każdemu z właścicieli mieszkań. Obejmują one przede wszystkim koszt oświetlenia następujących miejsc:
- wspólne korytarze, podesty i przedsionki;
- obszary przed wejściem;
- piwnice w domu i poddasze.
Obejmuje to również koszty płacenia za obsługę wind, domofonów, a także kamer monitorujących.
ONE obejmuje również opłatę za zasilanie i konserwację elementów urządzeń komunikacyjnych (na przykład wzmacniaczy telewizji kablowej i sieci internetowych).
Uzupełnieniem listy są koszty energii systemów alarmowych zainstalowanych na wejściu, wspólnych wzmacniaczy antenowych, a także pomp i innych urządzeń.
Przy obliczaniu ODN uwzględniane są tak zwane „straty technologiczne” związane z nieproduktywnymi kosztami energii. Rozumiemy przez to nie tylko nieużywane żarówki, ale także złej jakości kontakty, które zużywają energię w postaci ciepła rozpraszanego w przestrzeń.
Stopa memoriałowa
Opłata za energię elektryczną zawarta w artykule dotyczącym kosztów mediów, zgodnie z przepisami przyjętymi w Federacji Rosyjskiej, jest pobierana od odbiorcy zbiorowego według stałych stawek. Dokładna liczba ONE standardów dla światła w budynku mieszkalnym jest rozpoznawana z listy, która uwzględnia skład wspólnej nieruchomości w nim (SDI). Informacje na temat tej nieruchomości są dostępne w Internecie na stronach konkretnych firm energetycznych. Aby się z nim zapoznać, wystarczy wybrać miasto, a następnie pobrać dokumenty wyświetlane w wierszu wydania.
Same te liczby nie są wystarczające, aby uzyskać końcowy wynik na JEDNOŚCI elektrycznej. Aby to obliczyć, musisz użyć specjalnej formuły. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na fakt, że w tabelach dotyczących konkretnego mieszkania i usług komunalnych zwykle podaje się dwie liczby: jedną uwzględniającą opłatę za windę, a drugą bez niej. Dalsze działania zależą od celów, które użytkownik wyznaczył sobie.
Jak obliczyć JEDEN dla energii elektrycznej
Przed policzeniem ONE w kamienicy przy ladzie, musisz zapoznać się ze wzorem do jej obliczania. Opiera się na całkowitym materiale filmowym i taryfie obowiązującym w okolicy. W bieżącym 2019 r. Technika obliczeń i sama formuła zastosowane w tym przypadku praktycznie się nie zmieniły.Przy stosowaniu zakłada się, że wspólny licznik jest zainstalowany w domu miejskim, a także że każde mieszkanie ma swój indywidualny licznik.
W takim przypadku formuła obliczeniowa, według której należy naliczyć opłatę, przyjmuje następującą formę:
Vi od = (V rev - Σu Vu len. - Σv Vv cond.n. - Σu Vw con.p. - V cr) × (Si ∕ S rev)gdzie
- V about - liczba odczytów pobranych z miernika wspólnego dla domu,
- Vu tender - ilość energii zużytej w pokojach uznanych za niemieszkalne,
- Vv living - zużycie przypisane do indywidualnego mieszkania, które nie ma własnego licznika,
- Obudowa Vw - zużycie w mieszkaniach wyposażonych w indywidualny licznik,
- V cr - część energii zużywanej na potrzeby ogrzewania i dostarczania ciepłej wody (dla domów, do których nie są podłączone scentralizowane sieci).
Si reprezentuje powierzchnię oddzielnego mieszkania, oraz S. - całkowity materiał filmowy wszystkich takich lokali w danym domu.
Przykład obliczeń dla budynku wielokondygnacyjnego
Rozważono przykład obliczenia JEDNEJ dla jednego budynku mieszkalnego znajdującego się w budynku mieszkalnym bez wspólnego licznika.
Ze źródeł wynika wartość normatywna zużycia energii elektrycznej w ONE dla mieszkańców budynków mieszkalnych z zainstalowanymi wspólnymi urządzeniami. Przy taryfach obowiązujących w większości regionów Federacji Rosyjskiej liczba ta wynosi 3,94 kilowata / godzinę (w oparciu o 1 metr kwadratowy powierzchni wspólnej na miesiąc).
Niech materiał filmowy wszystkich pomieszczeń, które składają się na wspólną własność tego apartamentowca, będzie równy 1400 metrów kwadratowych. Całkowita powierzchnia oddzielnego mieszkania wynosi na przykład 60 metrów kwadratowych. metrów. Zdjęcia wszystkich lokali mieszkalnych i niemieszkalnych w tym apartamentowcu odpowiadają liczbie 2400 m2. metrów.
Jeśli obliczysz kwotę, którą wszyscy mieszkańcy będą musieli zapłacić zgodnie z JEDNĄ - będzie to 3,94 x 1400 x 60/2400 = 140,0 kW / godzinę (w przybliżeniu). Stosując wzór na przeliczenie tej pozycji wydatków dla jednego mieszkania do uzyskanego wyniku, otrzymujemy: 140 461 x 1936 = 271,93 rubli.
Współczynnik 1,936 określa się w praktyczny sposób dla typowego budynku mieszkalnego.
W rzeczywistych warunkach opłata za JEDEN zgodnie z pierwotnym standardem (gdy liczniki dostępu są wadliwe lub nieobecne) jest znacznie wyższa niż ten sam wskaźnik uzyskany z działającego wspólnego urządzenia. Dlatego prawie wszyscy mieszkańcy budynku mieszkalnego są zainteresowani jego instalacją i utrzymaniem w dobrym stanie.
Sposoby zmniejszenia ODN
Aby rozwiązać ten problem, tradycyjnie zastosowano najprostsze podejście, które polega na zmniejszeniu nieproduktywnych kosztów energii, jeśli nie są one zgodne z normą. Są to koszty oświetlenia klatek schodowych i obszarów w pobliżu pojemników na śmieci, których nie można wyłączyć w ciągu dnia. Obejmuje to również nieuzasadniony wyciek zasobów elektrycznych w połączeniach poszczególnych obwodów z powodu złego styku w nich.
Nieuzasadnione koszty w tym przypadku przejawiają się w postaci strat ciepła rozproszonych w bezczynności otaczającej przestrzeni.
Aby obniżyć koszt JEDNEJ w dowolnym budynku mieszkalnym, należy podjąć następujące działania:
- instalować w miejscach publicznych oświetlenia (w przęsłach korytarza i na platformach) wyłączniki - czujniki fotograficzne lub czujniki obecności;
- jeżeli nie można zastosować środków technicznych, należy zorganizować tryb indywidualnego wykorzystania światła;
- wspólnie zapłacić za pracę elektryka, aby sprawdzić wszystkie połączenia w okablowaniu ogólnym i utrzymać styki w dobrym stanie.
Przy bardzo zużytym okablowaniu wymiana zniszczonych części wymaga nowego kabla.
Wszystkie powyższe środki pomogą w pokryciu kosztów JEDNEJ w ramach znormalizowanych wskaźników.
Jeśli głośność JEDEN jest ujemna
Jeśli, zgodnie z całkowitą kwotą, wszyscy najemcy wydali dokładnie taką ilość energii elektrycznej, która została odpisana zgodnie z całkowitym licznikiem, oznacza to, że nic nie wydano na JEDEN.Okazuje się, że każdy mieszkaniec domu nie musi nic płacić w ramach tej pozycji.
Jeśli kwota przedstawiona do zapłaty okazała się ujemna - mieszkańcy domu naliczono większą kwotę niż faktycznie zużyta - różnicę należy obciążyć z ich rachunków. Gdy różnica ta jest dodatnia, zostaje ona równo rozdzielona między wszystkich mieszkańców domu, zobowiązanych do zapłaty zgodnie z paragonem ONE.
Sytuacja z ujemnym saldem w JEDNEJ zwykle rozwija się w przypadkach, gdy w kilku mieszkaniach danego domu nie ma liczników. Jednocześnie płatność pobierana od mieszkańców tych mieszkań obejmuje wspólne wydatki mieszkaniowe, chociaż faktyczne zużycie w ramach tej pozycji jest mniejsze. Powstały dostawca energii elektrycznej powinien obliczyć różnicę ujemną, dzieląc nadwyżkę (nadpłatę) między wszystkich właścicieli mieszkań.
Przy ponownym obliczeniu wartość zużycia jest proporcjonalna do liczby mieszkańców mieszkających w mieszkaniu bez licznika prądu lub wielkości jego całkowitej powierzchni w metrach M. m. Określona procedura jest wyraźnie określona w artykule 354 dekretu rządowego. Na tej podstawie po znalezieniu ujemnego salda dla danej usługi użyteczności publicznej na paragonie natychmiast stwierdza się, że jest to ponowne obliczenie opłaty.
Ten przypadek jest wyraźnie zilustrowany przez następujący przykład. Niech różnica między odczytami ogólnego licznika energii elektrycznej i pobranymi ze wszystkich mieszkań wyniosła 130 kW / h. Jeśli łączna liczba mieszkańców tego domu wynosi 150 osób, wykrytą różnicę w płatnościach dzieli się w następujący sposób: -130 / 150 = -0,87 kW / h. Załóżmy, że w mieszkaniu, w którym zarejestrowano w nim trzech mieszkańców na bieżący miesiąc, zużyto 100 kW / h (liczba ta nie obejmuje mieszkań bez licznika). W wyniku ponownego obliczenia ilość energii zużywanej przez każdego osobistego właściciela zmniejszy się o 3 x 0,87 = 2,61 kW / h. Jeśli ta zasada (podobnie jak wszystkie inne) nie jest przestrzegana przy obliczaniu JEDNEJ, pozbawieni lokatorzy mają prawo rozwiązać problem w drodze odwołania do lokalnych sądów. Po wydaniu przez właściwe organy decyzji na korzyść wnioskodawcy możliwe będzie również jej anulowanie tylko przez sąd.
Większość ONE, które muszą płacić mieszkańcom domu, można przypisać kosztom oświetlenia werand i obszarów w pobliżu domu. Poniżej tego wskaźnika znajdują się różne rodzaje urządzeń (pompy grzewcze i windy). Mniejszy udział stanowią koszty sprzętu elektrycznego wykorzystywanego w pracach naprawczych.
