Metodologia i schemat ładowania wyłączników różnicowych

Ładowanie wyłączników jest jedną z metod stosowanych do weryfikacji poprawności działania tego typu urządzenia i ich zgodności z ustalonymi standardami stanowymi. Do wyłącznika można załadować jednostkę zmontowaną zgodnie ze specjalnym schematem.

Podstawy ładowania maszyny

Główne funkcje automatycznych przełączników to aktywacja i otwieranie obwodów elektrycznych. Ten ostatni proces jest inicjowany, gdy napięcie spadnie poważnie poniżej normy, obwód jest przeciążony lub nastąpi incydent zwarcia. Kiedy rzemieślnicy ładują automaty, starają się sprawdzić prawidłowe funkcjonowanie wyzwalaczy, przepuszczając przez nie prąd elektryczny pochodzący ze specjalnie zaprojektowanej instalacji.

Wśród sytuacji, w których zaleca się wykonanie tej procedury, są:

• przegląd przełącznika lub innego sprzętu elektrycznego;
• zakup nowego urządzenia;
• zakończenie naprawy instalacji elektrycznej.

Ponadto zaplanowane ładowanie zapobiegawcze odbywa się z określoną częstotliwością ustaloną w przedsiębiorstwie. Mechanizm procedury opiera się na wpływie elektromagnesu na wyzwalacz, dzięki czemu ten ostatni jest aktywowany, a urządzenie przestaje działać. Prawidłowo zorganizowana procedura ujawni, czy urządzenie jest w stanie chronić sieć przed różnymi nieprzyjemnymi zdarzeniami. Powinien chronić przed ogniem i nadmiernymi obciążeniami (częstymi zdarzeniami wynikającymi z uszkodzenia materiału izolacyjnego przewodów i spadków ciśnienia) oraz przed porażeniem prądem użytkownika w zwartym obwodzie. Jeśli urządzenie przeszło testy, jest uznawane za nadające się do naprawy i nadaje się do rutynowego użytku.

Główne cechy wyłączników

Wyłączniki należą do kategorii urządzeń ochronnych. Chronią obwód elektryczny przed skutkami zwarcia: w przypadku zdarzenia urządzenie musi natychmiast wyłączyć się, aby nie doszło do wyładowania łukowego lub spalania. W przypadku sprzętu elektrycznego stosuje się różne typy maszyn, odpowiednie do specyfikacji technicznych. Do pracy z napięciami mniejszymi niż 1000 V stosuje się wyłączniki kompaktowe (wytrzymują prądy do 3,2 kA), przełączniki zasilania powietrzem (wskaźnik krytyczny 6,3 kA) i urządzenia o strukturze modułowej.

Wszystkie przełączniki są wyposażone w dwa zabezpieczenia zwalniające umieszczone w korpusie urządzenia. Elektromagnetyczny chroni przed zwarciem, a termiczny chroni urządzenia i obwody elektryczne przed przeciążeniem.

Główne cechy urządzeń obejmują:

• prąd wyzwalający - wartość, przy której przełącznik jest aktywowany w przypadku przeciążenia lub zwarcia;
• przedział czasu, po którym urządzenie jest uruchamiane;
• prąd znamionowy, przy którym urządzenie może normalnie funkcjonować.

Podczas procedury ładowania wskaźniki te są mierzone. Procedury tej nie można nazwać prostą, tylko wysoko wykwalifikowani pracownicy laboratorium elektrycznego po specjalnym przeszkoleniu mogą ją wdrożyć.

Urządzenie ładujące AB

Metoda ładowania wyłączników polega na sztucznym tworzeniu obwodu zamkniętego z opcją stopniowej regulacji indeksu prądu elektrycznego. Ta zasada dotyczy każdej komercyjnej ładowarki maszynowej. Istnieją urządzenia zaprojektowane dla różnych wartości prądu znamionowego.

Możesz samodzielnie zainstalować instalację. Jednym z przykładów jest konstrukcja wykorzystująca trzy rodzaje urządzeń transformatorowych: jeden z nich jest odpowiedzialny za obciążenie, drugi pracuje z prądem elektrycznym, a trzeci to laboratoryjne urządzenie automatyczne. Obwód zawiera również amperomierz bocznikowy, klawisz sterujący, stoper i kable. Funkcja tego ostatniego polega na połączeniu testowanego wyłącznika z zaciskami sterowanego prądu. Taki projekt może wytworzyć prąd elektryczny o wartości około 50 A. na cewce wtórnej transformatora obciążeniowego. Można go użyć do testowania przełączników zaprojektowanych dla wysokich prądów, ale wtedy potrzebne jest źródło zasilania i urządzenie obciążeniowe o dużej mocy.

Automatyczna technika ładowania

Automatyczne ładowanie odbywa się zgodnie z jednym algorytmem. Najpierw musisz przestudiować dokumentację techniczną urządzenia i określić cechy, które należy sprawdzić. Następnie testowane jest działanie wyzwalaczy: najpierw działają one z jednostką elektromagnetyczną, następnie z termiczną. Następnie wyniki są zapisywane w przygotowanym protokole z wykonanej pracy.

Przykład

Możesz zademonstrować tę procedurę na przykładzie wyłącznika od krajowego producenta VA47-29. Klasa ochrony tego urządzenia to C, co odpowiada potrzebie pięciokrotnego przekroczenia prądu znamionowego (równego 6 A), aby zadziałało zabezpieczenie elektromagnetyczne. Jest to ten stopień ochrony, który najczęściej występuje w przypadku wyłączników stosowanych w zwykłych sieciach domowych.

Przed podłączeniem urządzenia do instalacji testowej należy zapoznać się z dołączoną do niego dokumentacją techniczną. Zawiera graficzną reprezentację charakterystyk czasowo-prądowych. Oś odciętej reprezentuje nadmiar prądu znamionowego przez prąd obciążenia. Oś rzędnych jest okresem czasu, po którym aktywowane jest zabezpieczenie termiczne.

Po przestudiowaniu wykresu można zrozumieć, że strefa, w której aktywowane jest wyzwalanie elektromagnetyczne, obejmuje zakres przekraczania znamionowego prądu elektrycznego (6 A) o 5-10 razy. Tak więc, aby włączyć ten rodzaj ochrony, wymagany jest prąd o wartości 30–60 A. Mechanizm ten działa niemal natychmiast: podczas normalnej pracy czas nie powinien przekraczać 0,02 s. Aby uzyskać praktyczne doświadczenie, możesz wziąć ośmiokrotny nadmiar (48 A), w takim przypadku wyłączenie urządzenia z sieci powinno nastąpić nie później niż po 0,01 s.

Jeśli chodzi o termiczny mechanizm ochronny, na wykresie interwał przełączania jest ograniczony do pary krzywych odzwierciedlających normalny i rozgrzany stan przełącznika. Do weryfikacji zostanie użyty trzykrotnie prąd znamionowy (18 A). Wykorzystanie prądu elektrycznego o takiej krotności do testowania jest tradycyjnym wskaźnikiem, chyba że w paszporcie przyrządu wskazano inną zalecaną krotność. Wartość czasu, po którym urządzenie się wyłączy, powinna mieścić się w zakresie od 3 do 80 s (można to znaleźć w harmonogramie).

Jeśli którekolwiek z wydań nie spowoduje odcięcia urządzenia w wymaganym czasie, przełącznik zostanie rozpoznany jako wadliwy i nie będzie dozwolony do dalszej pracy. Aby ułatwić ładowanie urządzenia, możesz nałożyć na niego długie przewody wykonane z kołków. Kable są do nich podłączone.

Protokół i częstotliwość ładowania

Przed rozpoczęciem testów należy wskazać nagłówek protokołu, w którym zostaną wpisane wyniki. W dokumencie wskazano następujące parametry:

• wartości zadane opóźnienia;
• odmiany testowanych wersji;
• czas reakcji każdej z badanych zabezpieczeń;
• wartości prądu zwarcia i przeciążenia;
• czas ekspozycji każdego prądu;
• aktualne wartości, przy których urządzenie działa i pozostaje statyczne;
• cechy reakcji obrony podczas zdarzeń testowych.

Jeśli uzyskane dane są zgodne z ustalonymi standardami, urządzenie jest zalecane do uruchomienia. Jeśli podczas operacji załadunku zostaną wykryte usterki, przygotowywany jest specjalny dokument wskazujący na charakter naruszeń i zalecenia dotyczące ich usunięcia zgodnie z PZŚ.

Okresowość

Zasady instalacji instalacji elektrycznych, a także Zasady technicznego działania instalacji elektrycznych odbiorców w żaden sposób nie regulują częstotliwości planowanych badań. Jednak zalecane jest regularne ładowanie w regularnych odstępach czasu, ponieważ maszyny mogą z czasem rozwijać swoje zasoby. W paszporcie lub innej dokumentacji dołączonej do urządzenia producent wskazuje zalecane odstępy między testami. W produkcji takie okresy ustala kierownik techniczny. Najczęściej zaplanowane procedury są zalecane co trzy lata. Dotyczy to urządzeń zainstalowanych w przemysłowych sieciach energetycznych i wykorzystywanych do celów domowych. Dodatkowe kontrole są przeprowadzane podczas instalowania nowego sprzętu lub remontu starych.

Regularne ładowanie tych maszyn pozwoli na określenie awarii urządzenia na czas. Zapobiegnie to zaburzeniom w funkcjonowaniu sieci elektrycznych.