W różnych firmach produkujących produkty elektryczne oznaczenia typu na stykach przełączników światła mogą się nie zgadzać. Powinieneś zrozumieć, co L oznacza na włączniku światła i czy jest jakaś inna notacja. Ta wiedza pomoże wszystkim zainteresowanym stronom, po zakupie produktu instalacyjnego, poprawnie podłączyć go do istniejącej sieci energetycznej.
Funkcje połączeń
Aby zrozumieć funkcje podłączenia standardowego przełącznika, musisz przestudiować zasadę jego działania. Jako przykład, wygodny do opisu, wybrano różne urządzenia z jednym kluczem.
- przełącznik jest zawsze zainstalowany w szczelinie przewodu fazowego, którego drugi koniec jest skierowany albo do skrzynki przyłączeniowej, albo bezpośrednio do lampy;
- po obu stronach są tylko dwa przewody, każdy z nich jest przeznaczony do własnych celów;
- jeden z nich jest podłączony do wyłącznika z maszyny liniowej i jest stale zasilany;
- nie ma go na drugim przewodzie, dlatego urządzenie oświetleniowe podłączone do przełącznika nie świeci.
Sieć 220 woltów dochodzi do niej dopiero po naciśnięciu przycisku lub klawisza przy przełączaniu jej w tryb „Wł.”. Następnie natychmiast zapala się działająca lampa lub żarówka.
Po podłączeniu przełącznika z trzema kluczami rozkład funkcji każdego ze styków jest taki sam. Ale w tym przypadku od strony przewodów do skrzynki przyłączeniowej lub żyrandola znajdują się dwa styki, które służą do przełączania różnych grup żarówek. W związku z tym liczba oznaczeń staje się duża o jeden. To samo obserwuje się w przypadku zastosowania trzykluczowego produktu, w którym liczba styków i przewodów wyprowadzających wzrasta o kolejny. Znajomość tych cech urządzenia przełączającego urządzenie pomoże rozszyfrować oznaczenie L na przełączniku.
Co oznacza L
Konwencjonalne oznaczenia włączników światła stosowane są w celu oznaczenia ich styków lub wskazania położenia, w którym znajduje się ich klucz.
Styk, do którego doprowadzana jest faza z panelu rozdzielczego, jest oznaczony L na przełącznikach dla wszystkich typów urządzeń - zarówno z jednym kluczem, jak i z wieloma kluczami.
Przypuszczalnie ten symbol pochodzi od pierwszej litery angielskiego słowa „Line”, oznaczającego linię lub drut liniowy. Drugi kontakt ma również własne oznaczenie, które jest różne dla różnych producentów:
- Symbol L z dodatkiem jednostki to L1.
- Ten sam znak, ale z dodatkiem udaru - L`.
- Mała strzałka skierowana w górę.
- Tylko jednostka („1”).
W przypadku niektórych producentów wyzwanie to wcale nie jest wskazane. Jeśli jest na górze, przewód jest od niego prowadzony do żyrandola lub skrzynki przyłączeniowej.
PUE określa, po której stronie przewody do wyłącznika powinny być podłączone i wyciągnięte. Zgodnie z wymogami norm połączenie wykonuje się od dołu, a odgałęzienie montuje się od góry.
W urządzeniach z dwoma i trzema kluczami liczba przewodów wyjściowych wzrasta odpowiednio do dwóch i trzech, co zmusza ich producentów do oznaczania dodatkowych styków. Dlatego w ich oznaczeniach często występują takie ikony, jak L2, L3 lub ta sama litera, ale z dwoma lub trzema pociągnięciami. Możliwe jest również, że zamiast liter obok zacisków wyjściowych są tylko cyfry odpowiadające numerowi przewodu wyjściowego.
Jak są podłączone styki wyjściowe
Obecność dużej liczby znaków na stykach przełączników elektrycznych z wieloma kluczami powoduje pewne trudności z ich połączeniem. Niedoświadczonemu użytkownikowi trudno jest bez sprzętu pomiarowego ustalić, który z przewodów jest odpowiedzialny za włączenie konkretnej żarówki w żyrandolu lub jednej z grup iluminatorów. W tej sytuacji musisz działać metodą prób lub błędów.
Procedurę dla każdego rodzaju przełącznika można przedstawić w postaci następującego algorytmu:
- w wersji jednoprzyciskowej przełącznik ma L i L1 - oznacza to, że tylko jeden przewód wyjściowy jest podłączony do wyjścia;
- w dwuprzyciskowym analogu będą musiały być podłączone do każdego z zacisków wyjściowych pojedynczo i obserwować, który z iluminatorów się świeci;
- na podstawie danych eksperymentalnych niezbędne kontakty są wybierane pod oznaczeniami L1 i L2;
- w trzykluczowym przykładzie możliwości się rozszerzają: będziesz musiał sortować kolejność połączeń wiele razy (liczba kombinacji trzech opcji wynosi 6).
Możliwe jest uproszczenie ostatniej operacji, łącząc „niezidentyfikowane” przewody wprowadzające jeden po drugim z przewodnikiem fazowym i obserwując, które lampy, grupy lub oprawy zapalają się.
Za każdym razem po podłączeniu innego przewodu i ustaleniu grupy iluminatorów, ten zaczep jest podłączony do terminala wybranego specjalnie dla testowanego konsumenta. Następnie funkcja sterowania tego obwodu jest automatycznie przenoszona na klucz, którego mechanizm przełączający jest powiązany z tym stykiem.
Oznaczenia na obudowie
Oprócz oznaczenia L inne symbole i ikony znajdują się na przełączniku urządzeń oświetleniowych na stykach roboczych lub na obudowie.
Najczęściej producenci stosują symboliczną zasadę oznaczania dwóch stanów urządzenia przełączającego - włączania i wyłączania. Intuicyjnie zerowane zero i jeden („0” i „1”) są tradycyjnie używane jako takie znaki. Pierwszy z nich odpowiada stanowi „Wył.” Lub WYŁ. I znajduje się w najniższej strefie korpusu urządzenia elektrycznego. Druga ikona oznacza „Wł.” (WŁ.) I jest stosowana u góry. Istnieją również takie rzadkie oznaczenia, jak strzałki wskazujące kierunek przełączania.
Po zapoznaniu się z tym, co L znajduje się na przełączniku oświetlenia w pomieszczeniu, każdy może niezależnie podłączyć go do istniejącej sieci. W nagłych wypadkach wadliwe urządzenie można naprawić. Pomoże to również zrozumieć różnicę między oznaczeniami różnych typów przełączników produkowanych przez różnych producentów.
