Żadne urządzenie elektrotechniczne z funkcją ochronną nie będzie w stanie normalnie działać bez specjalnego wyzwalacza - zwolnienia. Jest to specjalny element konstrukcyjny wbudowany w wyłącznik lub połączony z nim wspólnym obwodem elektrycznym. Podczas pracy maszyny zwalnia zatrzask, który blokuje przełączanie jednostki uruchamiającej. Dzięki działaniu wyzwalacza napięcia (prądu) wyłącznik wyłącza się w trybie automatycznym, po czym obwód, w którym jest zainstalowany, jest całkowicie pozbawiony napięcia.
Gdy wyzwalane są e / m i wyzwalacze termiczne
Uwolnienie elektromagnetyczne zintegrowane z wyłącznikiem działa w następujących sytuacjach awaryjnych:
- w przypadku awarii maszyny, która przestaje naprawiać przełącznik;
- ze znacznym nadmiarem znamionowego prądu obciążenia;
- z ostrymi wahaniami napięcia w sieci;
- w przypadku zwarcia, prowadzącego do pojawienia się nadprądów.
Automatyczne zwalnianie uruchamiane jest także wtedy, gdy wystąpi awaria chronionego sprzętu - gdy pojawi się w nim prąd upływowy do obudowy lub do ziemi.
Urządzenie termiczne ma sprężynę bimetaliczną, której poszczególne części, gdy przepływają przez nie znaczące prądy, są ogrzewane z innym współczynnikiem rozszerzalności. Podczas podgrzewania jednego końca sprężyny wydłuża się nieco mniej niż drugi, co prowadzi do zgięcia elementu i zwolnienia mechanizmu spustowego.
Wyzwalacz termiczny jest zainstalowany w szczelinie obwodu kontrolowanego. Chroni go przed obecnymi przeciążeniami i dostosowuje do wstępnie ustawionych trybów pracy.
Konstrukcja urządzenia
Konstrukcja i ogólne rozmieszczenie automatycznie aktywowanego wyzwalacza zależą przede wszystkim od jego typu. Mechanizm zwalniania termicznego jest bimetaliczną płytą, która po zgrzaniu może zginać się. Wykonuje się to przez mechaniczne połączenie (spawanie) dwóch kęsów metalu z materiałów o różnych współczynnikach rozszerzalności cieplnej. Podczas deformacji mechanicznej jeden z jego końców działa na mechanizm swobodnego rozłączania i powoduje jego wyłączenie.
Natomiast urządzenie magnetyczne działa na zasadzie elektromagnesu, który działa w określonych warunkach. W konstrukcji przewidziano specjalną sprężynę, która zapobiega natychmiastowemu otwarciu styku. Gdy tylko natężenie prądu osiągnie wartość wystarczającą do pokonania tego oporu, blokada zostaje zwolniona z siłownika. Ten węzeł otwiera obwód roboczy wyłącznika, usuwając napięcie z obciążenia (pozostawiając konsumenta bez prądu). Najczęściej elektromagnetyczne urządzenia wyłączające chronią linie zasilające przed zwarciem.
Odmiany wydań
Znane typy wyzwalaczy stosowanych w wyłącznikach, zgodnie z ich przeznaczeniem funkcjonalnym, są podzielone na niezależne urządzenia i urządzenia maksymalnego prądu. Pierwsze pozwalają na zdalne sterowanie wyłączaniem urządzeń ochronnych i są stosowane w połączeniu z pewnym rodzajem wyłącznika z zainstalowanym przekaźnikiem napięcia.
Wyzwalacze nadprądowe znajdują się bezpośrednio w obudowie AB, będąc ich elementem konstrukcyjnym. Ten typ urządzeń, które zapewniają zwolnienie siłowników AB, jest z kolei podzielony na następujące typy:
- uwalnianie termiczne (dla przetężenia);
- jego elektromagnetyczny analog (zgodnie ze zwarciem);
- połączenie tych dwóch urządzeń;
- wersja półprzewodnikowa lub elektroniczna.
Bardzo często dwa lub więcej urządzeń zabezpieczających jest instalowanych jednocześnie w jednym AB.
Automaty z pierwszymi dwoma typami wyzwalaczy, wbudowane bezpośrednio w obudowę, są zwykle używane do ochrony linii elektroenergetycznych 380 woltów (są one nazywane kombinowanymi). Ten typ wyzwalacza jest również instalowany w obwodach zasilających silników indukcyjnych, w których ochrona jest zbudowana na obwodzie dwustopniowym. Gdy są uruchamiane w trybach nominalnych (dopuszczalnych), wyzwalacz termiczny jest aktywowany, jednak obwód nie jest całkowicie pozbawiony napięcia. I tylko wtedy, gdy prąd osiągnie wartość graniczną (awaryjną), po termice uruchamiany jest stopień e / m, ostatecznie odłączając silnik od sieci trójfazowej.
Zarówno wyzwalacze termiczne, jak i elektromagnetyczne są zainstalowane w każdej fazie zasilania silnika indukcyjnego i mogą działać niezależnie od siebie.
Oprócz czysto mechanicznych urządzeń wyzwalających w elektrotechnice coraz częściej stosuje się ich elektroniczne odpowiedniki, których zasada działania opiera się na kluczowych właściwościach ich elementów składowych. Jako klucze zwykle stosuje się tranzystory mocy, których półprzewodnikowe złącze jest kontrolowanym analogiem urządzenia wyzwalającego. Za pomocą takiego obwodu uruchamiana jest jednostka uruchamiająca (zwykle przekaźnik lub elektroniczna), odłączająca obwód awaryjny.
Procedura instalacji dla wydania
Wyłącznik awaryjny jako całość integruje się z obwodem obsługiwanym wraz z urządzeniem zabezpieczającym. Jednocześnie jego styki termiczne lub wyłącznik elektromagnetyczny wraz z kurkiem do cewki są podłączone do zacisków wejściowych i wyjściowych. Połączone urządzenie jest montowane na szynie din szafy rozdzielczej lub w wyznaczonym miejscu panelu mieszkania. Jest instalowany natychmiast po mierniku elektrycznym, z którego oddzielny przewód fazowy jest układany w kierunku maszyny. Od samego wyłącznika, faza przełączana „przekazuje” do końcowego obciążenia (gniazdka lub włącznika światła).
Rdzeń zerowy jest układany wokół maszyny za pomocą elementu wyzwalającego, ponieważ do ich normalnej pracy nie jest to konieczne.
Odmienny obraz obserwuje się podczas montażu wyłącznika z niezależnym wyzwalaczem, który jest umieszczony osobno od głównego urządzenia. W takim przypadku konieczne jest ułożenie dodatkowego okablowania i przełączenie urządzenia zgodnie z podłączonym do niego obwodem elektrycznym. Przewody te podczas pracy i sygnały sterujące są przekazywane do modułu wykonawczego.
Włączenie do obwodu zasilania samej maszyny odbywa się zgodnie ze standardowym schematem, zgodnie z którym możliwe są następujące opcje:
- instalacja trzech oddzielnych urządzeń automatycznych (po jednym dla każdej fazy);
- instalacja 3-biegunowego przełącznika trójfazowego (bez zacisku zerowego);
- zastosowanie modelu 4-biegunowego (z zerowym stykiem).
Niezależnie od wybranej metody instalacji, automatyczne urządzenie z niezależnym wyzwalaczem jest podłączone bezpośrednio do obwodu kontrolowanego, reagując na przepływające przez niego prądy.
Kontrola zdrowia
Przed rozpoczęciem technicznej kontroli wydań przeprowadzana jest przede wszystkim zewnętrzna kontrola AB pod kątem wiórów, pęknięć i innych uszkodzeń na jego ciele. Następnie przystępują do oceny stanu rezystancji izolacji przewodów przewodzących prąd i przewodów łączących.
Wymagania dotyczące pomiaru kontrolnego tego parametru są określone w punkcie 1.8.37.3 PUE.
Do tych celów odpowiednie są następujące typy przyrządów pomiarowych, różniące się wartościami znamionowymi kontrolowanych napięć:
- Megaomomierz pod oznaczeniem M4100 / 5 (napięcie pomiarowe - 2500 woltów).
- Urządzenie ESO202 / 2 o napięciu od 500 do 2500 woltów.
- Miernik F4102 / 1-1M o takich samych wartościach napięcia.
- Urządzenie MIC-2500 o napięciu roboczym od 50 do 2500 woltów.
Zarówno M4100 / 5, jak i MIC-2500 są idealne do sprawdzania wersji z tej listy. Przed rozpoczęciem pomiarów należy również zapewnić niezawodne zamocowanie maszyny odłączonej od sieci na uziemionej metalowej podstawie, a następnie przygotować się do kontroli jej bieguna. Należy zmierzyć izolację między każdym z biegunów AB a stykiem uziemiającym. Zgodnie z wymaganiami PUE (punkt 1.8.37.3) jego rezystancja dla tego odcinka nie może być mniejsza niż 1 MΩ, aw PTEEP ten parametr musi być utrzymany na poziomie co najmniej 0,5 MΩ.
Nawet powierzchowna znajomość znanych typów wyzwalaczy wyłączników pokazuje, jak szeroki jest zasięg tych urządzeń. Pomimo szerokiej gamy nazw urządzeń przełączających, które różnią się nie tylko zasadą działania, ale także konstrukcją, wszystkie spełniają tę samą funkcję. Polega na terminowym usunięciu zamków z siłownika maszyny.
