Zapotrzebowanie na wysokiej jakości stabilizatory napięcia rośnie z każdym rokiem, co tłumaczy się zwiększoną liczbą odbiorców krajowych, a także spadkiem jakości produktu sieciowego. Rynek krajowy oferuje duży wybór niedrogich i niezawodnych modeli stabilizatorów, które gwarantują normalne zasilanie odbiorcy. Przed przygotowaniem się do zakupu produktu w sklepie zaleca się zapoznanie się z funkcjami tych urządzeń, a także zapoznanie się z ich prawidłowym wyborem.
Cel stabilizatorów napięcia
Głównym celem urządzeń jest zapewnienie konsumentowi ustabilizowanego napięcia, co pozwala na używanie go do obsługi urządzeń gospodarstwa domowego w domu. Urządzenia te są niezbędne do poprawy jakości energii elektrycznej dostarczanej do konsumenta, która w ostatnich latach znacznie się pogorszyła.
Dotyczy to nie tylko amplitudy napięcia przesyłanego przez sieć, ale także jego kształtu, a także wielkości zniekształceń nieliniowych (odchyleń od sinusoidy).
Wszystkie te cechy można poprawić, przekształcając napięcie niskiej jakości, a następnie przywracając je do normy.
W tym celu urządzenie zawiera elementy mechaniczne, elektromechaniczne lub elektroniczne odpowiedzialne za regulację sinusoidy na wyjściu. Do warunków domowych i biurowych optymalnie nadaje się regulator napięcia 220 V, przeznaczony do zasilania jednofazowego. Dzięki temu urządzeniu do konwersji nie musisz się martwić o bezpieczeństwo sprzętu radiowego i innych podłączonych do niego urządzeń gospodarstwa domowego.
Rodzaje stabilizatorów
Według rodzaju sieci zasilającej, w której są zainstalowane nowoczesne stabilizatory napięcia dla domu, wszystkie są podzielone na jednostki zaprojektowane do pracy w obwodach 3-fazowych i ich jednofazowych analogach. Ponadto znane typy urządzeń stabilizujących różnią się mocą i konstrukcją, co bezpośrednio wpływa na ceny ogłaszane przez producentów.
Niezależnie od wszystkich wymienionych parametrów zasada klasyfikacji tych jednostek opiera się na zasadzie działania lub typowym obwodzie, który pozwala uzyskać pożądane napięcie wyjściowe. Zgodnie z tą funkcją modele stabilizatorów oferowane na rynku dzielą się na następujące główne typy:
- przekaźniki;
- urządzenia ferrorezonansowe (parametryczne);
- modele elektromechaniczne;
- produkty półprzewodnikowe (tyrystorowe lub triakowe);
- falownik lub stabilizatory elektroniczne.
Każde z wymienionych urządzeń ma swoje własne cechy charakterystyczne związane z zasadą konwersji napięcia wejściowego i stosowanego do tego obwodu połączeniowego. Różnią się one wyglądem (wyglądem) i ceną zadeklarowaną przez producenta konkretnego urządzenia.
Przekaźnik
Klasyczne przekaźnikowe stabilizatory napięcia należą do kategorii urządzeń elektronicznych działających na zasadzie stopniowej konwersji potencjału wejściowego. Ich konstrukcja oparta jest na autotransformatorze, którego uzwojenia wyjściowe są przełączane w taki sposób, aby skorygować wahania w sieci.
Zmiana liczby zwojów uzwojenia wtórnego następuje automatycznie w wyniku działania wbudowanych urządzeń przełączających - przekaźników elektromagnetycznych.
Za kolejność przełączania elementów przekaźników odpowiada specjalna jednostka, którą eksperci nazywają menedżerem.Za jego pomocą można kontrolować parametry napięcia sieciowego i, po wykryciu odchyleń od normy, uruchomić kolejny etap stabilizacji (odpowiadający liczbie przekaźników elektrycznych).
Główną zaletą urządzeń przekaźnikowych w porównaniu z już nieaktualnymi modelami kompensacyjnymi jest duża prędkość kroków (około 10-20 ms). Ponadto takie moduły sterujące są dość proste, co znacznie ułatwia konserwację i naprawę gotowego produktu.
Wady maszyn przekaźnikowych obejmują niewystarczająco płynną regulację potencjału wyjściowego i niską żywotność. Wielu użytkowników denerwuje się, że podczas pracy urządzenie stale klika (z powodu przełączania przekaźników). Głównym obszarem zastosowania są urządzenia małej mocy podłączone do sieci o niskim stopniu niestabilności mocy wejściowej.
Ferroresonant
Ten rodzaj stabilizatorów odnosi się do próbek, które pojawiły się na początkowym etapie tworzenia urządzeń przetwarzających. Początek ich masowego wprowadzenia w życie codzienne w latach 50. i 60. ubiegłego wieku wyjaśniono potrzebą ochrony modnych wówczas telewizorów lampowych. Zasada ich działania opiera się na wykorzystaniu efektu rezonansu ferromagnetycznego, którego istotą jest oddziaływanie elektromagnetyczne dwóch dławików (cewek z rdzeniami). Szczególnie ważne jest, aby jeden z nich działał w trybie nasyconym, a drugi w trybie nienasyconym.
Zalety stabilizatorów ferrorezonansowych obejmują brak ruchomych (przełączalnych) zaczepów, w wyniku czego istnieje małe prawdopodobieństwo awarii i dłuższe działanie zasobu niż urządzeń przekaźnikowych. Ponadto za ich pomocą można uzyskać dokładniejszą instalację napięcia wyjściowego i płynną regulację. Ich wady są wyrażone następująco:
- hałas w pracy;
- znaczące rozpraszanie ciepła;
- puszystość (duże wymiary);
- mały zakres regulowanych napięć.
Pomimo tych niedociągnięć stabilizatory ferrorezonansowe są nadal bardzo popularne wśród konsumentów. Zakres ich zastosowania obejmuje ochronę starych urządzeń gospodarstwa domowego bezpretensjonalnie w obsłudze.
Elektromechaniczny
Urządzenia tej klasy pojawiły się na rynku produktów elektrycznych mniej więcej w tym samym czasie, co analogi ferrorezonansowe, chociaż różniły się znacznie konstrukcją i działaniem. Ich główną jednostką roboczą jest autotransformator z umieszczonym na nim ruchomym stykiem kolektora.
Element regulacyjny wykonany jest w postaci suwaka lub wyjmowanej szczotki o specjalnej konstrukcji. Podczas pracy urządzenia porusza się wzdłuż uzwojenia transformatora, stopniowo zwiększając lub zmniejszając współczynnik konwersji, co pozwala skutecznie regulować napięcie wejściowe.
Pierwsze próbki urządzeń elektromechanicznych miały ręczną regulację - przesunięcie suwaka wzdłuż uzwojeń autotransformatora zostało przypisane do osoby. W nowoczesnych modelach proces ten jest zautomatyzowany za pomocą specjalnego modułu sterującego.
Ich zalety i wady są takie same jak w przypadku próbek ferrorezonansowych, a ich obszarem zastosowania są urządzenia, które nie wymagają dużej prędkości.
Falownik (bezstopniowy, beztransformatorowy, IGBT, PWM)
Ten typ regulatora należy do rodziny nowoczesnych stabilizatorów wysokiej technologii produkowanych od początku stulecia. Działanie urządzeń opiera się na zasadzie podwójnej konwersji napięcia początkowego, dzięki czemu możliwe jest wygenerowanie sygnału o pożądanym kształcie i amplitudzie na wyjściu. Ponieważ w nowoczesnych agregatach impulsowych nie ma elementów mechanicznych i elektromechanicznych, działają one całkowicie bezgłośnie, mają dużą prędkość i nie są gorsze pod względem niezawodności niż żadna ze znanych próbek.
Zalety tych urządzeń obejmują również:
- rozszerzone granice dla płynnej regulacji napięcia sieciowego i prądu w obciążeniu (90-310 woltów);
- obecność modułów filtrów na wejściu i wyjściu urządzenia, tłumiąc zakłócenia sieciowe;
- zwartość i lekkość.
Jedyną wadą typowych przetwornic inwerterowych jest ich wysoki koszt.
Elektroniczny (triak, tyrystor)
Urządzenie i zasada działania jednostek elektronicznych jest nieco podobna do urządzeń typu przekaźnikowego. Ale zamiast przekaźników stosuje się tutaj przełączniki półprzewodnikowe, zbudowane na podstawie elementów zaworów (tyrystorów lub triaków).
W sprzedaży dostępne są również odmiany jednostek, w których funkcję przełączania kluczy pełnią tranzystory półprzewodnikowe.
Dzięki zastosowaniu elementów elektronicznych urządzenia te działają absolutnie bezgłośnie.
Inne zalety obwodów i urządzeń falownika obejmują:
- duża prędkość i brak elementów mechanicznych;
- trwałość i niezawodność ich części składowych półprzewodnikowych;
- szerokie granice regulacji napięcia;
- stabilność temperaturowa i wysoka wydajność, co tłumaczy się wydajnością elementów zawartych w obwodzie (w tym tranzystorów polowych, które praktycznie nie pobierają prądu).
Ich wada jest taka sama jak w przypadku analogów przekaźnikowych - wynika to z dyskretnej natury kontroli napięcia wyjściowego.
Zasady wyboru
Przed podjęciem decyzji o wyborze stabilizatora w zależności od rodzaju zasilacza ważne jest ustalenie, w których sieciach ma on działać. Jeśli planujesz używać go w mieszkaniu w domu miejskim, właściciel będzie potrzebował standardowego urządzenia jednofazowego. Jeśli kupujący zamierza używać go w kraju, w którym występuje zasilanie o napięciu 380 woltów, odpowiednia jest tylko próbka trójfazowa.
Przed pójściem do sklepu ważne jest, aby zapoznać się z producentami tych urządzeń i wybrać firmę, która cieszy się dobrą opinią. W tym przypadku nie ma znaczenia, czy jest to firma krajowa, czy zagraniczna, ponieważ nasi producenci są w stanie tworzyć konkurencyjne modele.
Przegląd modeli
Przegląd nowoczesnych stabilizatorów do domu jest najłatwiejszy do przeprowadzenia, koncentrując się na zaletach i wadach kilku markowych projektów. W tym celu wybraliśmy modele reprezentujące takie konkurencyjne firmy, jak Resanta, Energy, krajowy rozwój Calm, a także markę o nazwie Sven.
Ocenę stabilizatorów dla domu prowadzi model od producenta Resanta, który wytwarza produkty o doskonałym stosunku jakości do ceny. Urządzenia tej firmy są w stanie pracować z obciążeniami o różnych rozmiarach (moc od dziesiątek do setek watów). Asortyment Resanta zawiera wiele modeli przekaźników jednofazowych, ale często można znaleźć próbki z podwójną konwersją napięcia (falowniki). Ta marka praktycznie nie ma wad (oprócz ceny).
Drugą pozycję w rankingu zajmuje Energia, zdywersyfikowana firma, która dopiero niedawno opanowała produkcję wysokiej jakości stabilizatorów. Wszystkie modele tego producenta wyróżniają się sprawdzonym stosunkiem jakości do ceny i są stale poszukiwane przez rosyjskich konsumentów. Ich zalety obejmują również szeroki wybór różnych wzorów.
Dalej jest firma „Calm”, produkująca tanie produkty i modele średniej kategorii cenowej, a także próbki premium. Szczególnie popularne są falowniki elektroniczne, nie mniej gorsze od swoich nowoczesnych zasilaczy bezprzerwowych.
Ostatnim na tej liście jest fińska firma Sven, której produkty nadają się zarówno do domu, jak i do pracy. Ceny produktów z Finlandii są dość przystępne dla przeciętnego użytkownika o niezmiennie wysokiej jakości. Według producenta żywotność wszystkich produkowanych modeli wynosi średnio co najmniej 10 lat.
Stabilizatory napięcia dla domków letniskowych
W daczy tradycyjnie popularne są specjalne modele stabilizatorów, które można podłączyć bezpośrednio do tarczy wejściowej za pomocą oddzielnej maszyny. Wyróżniają się one stosunkowo dużą mocą konwersji, ponieważ są używane do pracy ze specyficznym sprzętem domku (pompy, systemy nawadniające itp.). Możesz podłączyć te urządzenia do stabilizatora za pomocą specjalnego bloku rozdzielczego lub poprzez gniazdo przewidziane w niektórych modelach.
W domku obecność uziemienia jest obowiązkowa, dzięki czemu można zabezpieczyć pracę sprzętem ogrodowym.
Na otwartym powietrzu nie tylko metalowe części używanych jednostek są niezawodnie uziemione, ale także korpus samego stabilizatora, zainstalowany w obwodzie liniowym.
Wybierając urządzenie stabilizujące przeznaczone do domu lub domku letniskowego, przejdź do obliczenia dopuszczalnej mocy w obsługiwanym obciążeniu. Dlatego podczas oceny różnych modeli tego parametru wybiera się go z niewielkim marginesem (około 10-15 procent).
