Zalety i wady autonomicznego zgazowania

Najpopularniejszą metodą zaopatrzenia w gaz jest dostarczanie gazu ziemnego za pośrednictwem scentralizowanego gazociągu. Autonomiczne zgazowanie obejmuje przechowywanie pewnej rezerwy gazu ziemnego w zbiorniku. Jednocześnie użytkownik nie zależy od trybu i jakości komunikacji gazowej, jest jednak zmuszony okresowo uzupełniać zapasy paliwa.

Co to jest autonomiczne zgazowanie

Istnieją 2 opcje przechowywania: butle i uchwyty na gaz. Pierwsza metoda nadaje się tylko do gotowania w kraju. Obszerny zbiornik zapewnia paliwo do pieca i piekarnika, kocioł grzewczy, grzejniki, kocioł grzewczy.

Zawarty w zbiorniku gazu nie jest gazem ziemnym. Bardzo trudno jest przechowywać metan: gaz skrapla się w temperaturze -160 ° C pod ciśnieniem co najmniej 200 barów. Zapewnienie takich warunków w zbiorniku przeznaczonym na potrzeby domowe jest niezwykle trudne i kosztowne. Dlatego zamiast metanu do zbiornika gazu pompuje się mieszaninę propan-butan.

Mieszanina gazowa jest przechowywana w zbiorniku gazu w postaci skroplonej. Mieszanina jest dostarczana do rur zewnętrznych w stanie gazowym, ponieważ łatwo odparowuje, gdy zmniejsza się ciśnienie w skrzyni biegów. Przez wewnętrzne rury gaz jest doprowadzany do pieca, kotła, kotła. Paliwo może zostać wykorzystane do wytworzenia energii elektrycznej, jeśli zostanie umieszczony generator gazu.

Autonomiczne zasilanie gazem prywatnego domu ma wiele zalet:

• bezpieczeństwo - wyciek lub pożar są praktycznie wykluczone;
• niska cena mieszanki;
• łatwość użycia.

Jest jedna ważna cecha. Na zimno w zbiorniku tworzy się kondensacja, co znacznie zakłóca dopływ paliwa. Aby tego uniknąć, zbiorniki gazu w Rosji umieszcza się pod ziemią. Głębokość wykopu pod zbiornikiem zależy od warunków pogodowych. Uchwyt na gaz powinien znajdować się na głębokości, na której temperatura nigdy nie spada poniżej 0 C. Utrudnia to instalację urządzenia, szczególnie na północnych szerokościach geograficznych.

Propan-butan pali się z uwolnieniem 28,4 kW / m3. podczas gdy spalanie tej samej ilości metanu wytwarza jedynie 9,4 kW.

Elementy autonomicznego systemu zgazowania

System zgazowania każdego wiejskiego domu powinien obejmować następujące elementy:

• Uchwyt na gaz to szczelny zbiornik wykonany ze stali o wysokiej wytrzymałości. Tutaj mieszanina propan-butan jest przechowywana pod ciśnieniem. Im głębiej trzeba zainstalować uchwyt gazu, tym bardziej solidna musi być konstrukcja.
• Płyta żelbetowa - nośność musi być całkowicie stabilna. Podstawa eliminuje przemieszczenie zbiornika podczas każdego ruchu gleby.
• Ochrona katodowo-anodowa - stal jest podatna na korozję. W kontakcie z ziemią jakość ta ulega poprawie, ponieważ metal gromadzi elektryczność, wywołując w ten sposób elektrochemiczną reakcję utleniania. System ochronny spowalnia rdzewienie.
• Parownik butanu - podczas długotrwałej niskiej temperatury butan gromadzi się na dnie układu i odcina dopływ paliwa.
  
• Rurociągi gazowe - zewnętrzne i wewnętrzne. Część podziemna może być wykonana z polietylenu. Połóż go na głębokości poniżej poziomu zamarzania pod nachyleniem. Jednak zgodnie z przepisami podziemne wejście gazu do budynku jest zabronione. W tym celu należy wyposażyć wejście podstawowe - konstrukcję, która obejmuje stalową rurę, dźwig i kompensator mieszkowy.Ta ostatnia dostarcza gaz do domu podczas każdego ruchu gleby.
• Zawory odcinające i kontrolne to zawory, zawory nadmiarowe, zawory bezpieczeństwa, regulatory ciśnienia.
• Urządzenia pomiarowe - czujniki i urządzenia do pomiaru ciśnienia, temperatury, poziomu akumulacji.
• Sprzęt gazowy - piec, kocioł, kocioł.

Niektóre modele są wyposażone w właz, przez który specjalista może dostać się do zbiornika i sprawdzić go. W module piwnicy można zainstalować dodatkowy zawór w celu odcięcia dopływu gazu do domu po wykryciu wycieku.

Różne rodzaje uchwytów na gaz

Istnieje kilka rodzajów uchwytów na gaz. Do autonomicznego zgazowania każdego domu prywatnego stosuje się zbiorniki kategorii 1, które są przeznaczone do przechowywania mieszaniny gazów pod ciśnieniem 3–6 barów. Modele kategorii 2 pracują przy 30 atm. i są wykorzystywane w przedsiębiorstwach.

Zbiorniki gazu są klasyfikowane według szeregu znaków.

W zależności od lokalizacji

Według metody instalacji wyróżnia się naziemne i podziemne magazyny.

Modele naziemne są umieszczane nad ziemią na betonowej podstawie. Prace ziemne są minimalne, więc instalacja jest niedroga. Kontrola zbiornika również nie powoduje trudności. Jednak to rozwiązanie jest odpowiednie tylko w regionach o ciepłym klimacie, ponieważ nawet w temperaturze 0 ° C dochodzi do kondensacji wilgoci, która blokuje dopływ gazu. W innych obszarach konstrukcja musi być izolowana, co jest znacznie droższe.

Kolejną znaczącą trudnością jest rozmiar. Bardzo trudno jest ustawić tak duży obiekt na małym obszarze podmiejskim. Będziesz musiał poświęcić część ogrodu i podwórka, a to nie wystarczy dla nikogo.

Instalacja podziemna jest bardziej skomplikowana i kosztowna: musisz wykopać rów, im głębiej, tym zimniejsza jest zima w regionie, napełnij piec, umieść uchwyt na gaz i rury. Ale pod wszystkimi innymi względami ta opcja jest bardziej opłacalna. Obszar witryny pozostaje wolny, izolacja termiczna nie jest potrzebna, gaz nie wycieka do powietrza podczas wycieku, ale dostaje się do gleby, co eliminuje wybuch lub pożar.

Przez projekt

Wyróżnij pojemniki na gaz o zmiennej i stałej objętości. Pierwsze są stosowane w środowisku przemysłowym. Tutaj ciśnienie gazu jest utrzymywane przez mechanizm oddzielający objętość roboczą i pustą zbiornika. Gazyfikacja domu odbywa się poprzez instalację zbiorników gazu o stałej objętości.

Projekty o stałej objętości dzielą się na 2 typy:

• Poziomo - pojemność zbiornika gazu zależy od powierzchni fazy skroplonej. Im większy, tym większa objętość fazy gazowej. W pojemnikach poziomych lustro fazy ciekłej jest większe, dlatego takie modele są bardziej wydajne.
• Pionowo - powierzchnia lustra jest mniejsza, co oznacza, że ​​gaz odparowuje wolniej. Jednak pionowa konstrukcja zajmuje mniej miejsca.

Jeśli mieszkają na stałe w zgazowanym prywatnym domu, zainstalowane są pojemniki poziome.

Wysokość szyi

Aby uchwyt gazu działał wydajnie, złączki powinny być umieszczone prawie na poziomie gruntu. To rozwiązuje również inny problem: niebezpieczeństwo powodzi w wysokich wodach gruntowych.

Modele z niską szyją są instalowane w regionie południowym, gdzie nie ma potrzeby opuszczania zbiornika poniżej poziomu zamarzania. W środkowej i północnej szerokości geograficznej uchwyt na gaz jest zamontowany na głębokości 1,5 m lub głębszej. W takich przypadkach potrzebujesz zbiornika z wysoką szyją.

Wydłużenie obudowy wzmacniającej nie rozwiązuje problemu. Uszczelnienie stwarza niebezpieczeństwo wybuchu, ponieważ w tym przypadku propan-butan nie wchłania się w glebę, gdy przecieka, ale unosi się w powietrze.

Instalacja i konserwacja

Autonomiczny system gazowy w domku letniskowym jest wynikiem pracy kilku specjalistów. Architekt zaprojektował rozmieszczenie urządzeń gazowych i gazociągu w budynku. Rurociąg zewnętrzny i lokalizację zbiornika gazu planuje przedstawiciel spółki gazowej.Konieczna jest ocena reliefu terenu, analiza planu budowy, a dopiero potem znalezienie miejsca na zbiornik gazu.

Projekt stacji benzynowej dla prywatnego domu wymaga zatwierdzenia. Dopiero po tym rozpocznij budowę.

1. Uchwyt na gaz musi znajdować się w odległości co najmniej 1 m od budynku mieszkalnego, co najmniej 5 m od garażu, co najmniej 10 m od studni lub basenu, co najmniej 2 m od ogrodzenia. W wybranym miejscu wykopuje się wykop o głębokości co najmniej 1,5 m. Klient może to zrobić samodzielnie.
2. Na dnie wykopu płyta żelbetowa jest układana na poduszce z pokruszonego kamienia i piasku.
3. Uchwyt gazu jest zainstalowany na podstawie. Następnie wyposażyć uziemienie, zamontować regulatory ciśnienia, parownik i inne urządzenia. Na tym samym etapie instalowany jest kolektor kondensatu.
4. Kopią rów i układają rury do wejścia do piwnicy.
5. System jest sprawdzany pod kątem wycieków. Aby to zrobić, pompuj powietrze przez jeden dzień. Jeśli nie ma wycieku, wykop jest pokryty piaskiem, a następnie ziemią.
6. Wyposaż piwnicę i zamontuj wewnętrzny gazociąg.
7. Na ostatnim etapie podłączane są urządzenia gazowe, instalowane są detektory gazu i przyrządy pomiarowe.
8. Uruchomienie odbywa się przed instalacją i uruchomieniem gazomierza. Po zakończeniu licznik jest zaplombowany.

Pomimo dużej ilości pracy autonomiczne zaopatrzenie w gaz jest wyposażone w 1-2 dni. Od momentu pierwszej kontroli miejsca do uruchomienia systemu wymagany jest średnio do 7 dni.

Projekt i dokumentacja

Każdy system zasilania gazem musi być zarejestrowany w zarządzie gazu. Niezawodność i bezpieczeństwo to główne wymagania dotyczące zgazowania. Dowodem jest dokumentacja projektu:

• plan terenu, w którym zaznaczono wszystkie budynki i układane komunikacje;
• specyfikacje techniczne i paszporty wszystkich elementów systemu: od uchwytu gazu do gazomierza;
• schemat gazociągu - zewnętrzny i wewnętrzny;
• plan budynku pokazujący lokalizację wszystkich urządzeń gazowych.

Będziesz także potrzebować dokumentów potwierdzających prawa wnioskodawcy: paszport, dokument potwierdzający własność strony i tak dalej.

Na podstawie dokumentów opracowano projekt budowy indywidualnego magazynu gazu i dokonano obliczeń. Projekt musi zostać zatwierdzony przez Ministerstwo ds. Zagrożeń i ekologów.

Następnie propozycja zostaje przedłożona do zatwierdzenia przemysłowi gazowemu w mieście.

Koszt systemu i gazu

Cena autonomicznego zgazowania składa się z 2 elementów: kosztu sprzętu oraz prac projektowych i instalacyjnych. Jest to określone przez:

• powierzchnia budynku zgazowana;
• długość komunikacji;
• rodzaj i pojemność zbiornika gazu;
• dostępność i charakter dodatkowego wyposażenia;
• złożoność projektu;
• lokalizacja obiektu - średnio zgazowanie domów w mieście jest tańsze.

Autonomiczny gaz to mieszanina propanu-butanu. Jego cena jest wyższa niż metanu - 17–18 p. za 1 litr. Koszt mieszanki zależy od zawartości butanu. Zimowy gaz jest droższy - zawiera tylko 10-30% butanu. W lecie udział ten wynosi 40-50%. Butan w niskiej temperaturze odparowuje znacznie gorzej.

Zalety i wady autonomicznego zgazowania

Autonomiczny system zapewnia wiele zalet:

• Praca urządzeń gazowych w domu nie zależy od wypadków na autostradzie ani zmian ciśnienia. Zbiornik gazu dostarcza paliwo pod stałym ciśnieniem.
• Gaz dla domu - mieszanina propanu i butanu pali się z wydzieleniem dużej ilości ciepła;
• Uchwyt na gaz jest bezpieczniejszy. W przypadku ewentualnego wycieku gaz jest wchłaniany do ziemi i nie ucieka w powietrze.
• System autonomiczny jest bardzo łatwy w utrzymaniu.
• Sprzęt gazowy działa dłużej. Mieszanina propan-butan nie zawiera związków siarki, a po zetknięciu z nimi metal ulega szybszemu niszczeniu.

Wady:

• początkowa budowa jest droższa niż prowadzenie gazociągu z głównego;
• powinieneś niezależnie monitorować poziom paliwa, aby uzupełnić zapasy na czas;
• podczas pracy zbiornika gazu może wytrącić się kondensacja, która zakłóca dopływ gazu. Ten wskaźnik musi być przestrzegany.

Konserwacja i kontrola zbiornika gazu i rurociągu powinny być wykonywane przez pracowników serwisu gazu. Koszty naprawy i kontroli ponosi właściciel domu.