Podczas budowy dowolnych systemów inżynierskich budowniczy musi szukać kompromisów między efektywnymi planami pracy a kosztem pracy. Tak więc, układając system kanalizacyjny w prywatnym domu, a mianowicie obliczając głębokość układania, należy wziąć pod uwagę takie niuanse, jak poziom zamarzania gleby na danym obszarze, nachylenie płaskorzeźby, wzór ścieków (obecność i liczba zakrętów) oraz koszt prac ziemnych. Dokumenty regulacyjne dotyczące wyłącznie instrukcji nie zawsze dają pożądany rezultat. Jak więc poprawnie ustalić, na jakiej głębokości system kanalizacyjny będzie działał idealnie, ale jednocześnie będzie wymagał minimalnych kosztów instalacji i konserwacji w przyszłości?
Dlaczego ten punkt jest tak ważny?
Prawidłowe obliczenie głębokości układania pozwala uniknąć wielu problemów podczas pracy kanalizacji, a także wydłużyć żywotność systemu. Podczas układania rur na niższym poziomie istnieje ryzyko zamarznięcia ścieków w zimie. W takim przypadku nie można użyć systemu kanalizacyjnego, dopóki się nie nagrzeje, a odpady w rurach zamarzną i przejdą przez nie. Poziom zamarzania dla każdego regionu jest inny, a im zimsze zimy, tym głębiej należy ułożyć rury.
Aby uniknąć niepotrzebnego zatykania rur, zaleca się ustawienie możliwie jak najmniej zakrętów i przestrzeganie zalecanego nachylenia rur, co pozwoli na swobodny przepływ odpadów. Jeśli to możliwe, zaleca się wyeliminowanie zgięć i ułożenie rur aż do zakładu obróbki. Ale, jak pokazuje praktyka, nie zawsze jest to realistyczne.
Uwaga. Jeśli nie można uniknąć zgięć, zaleca się wykonanie studni w stawach. Pozwoli to w razie potrzeby dotrzeć do skrzyżowania i je wyczyścić.
Standardy głębokości i ich wpływ
Uważa się, że głównym kryterium wyboru głębokości instalacji systemu kanalizacyjnego jest poziom zamarzania gleby. Od czego to zależy i jak obliczyć ten parametr?
Aby to zrobić, musisz zapoznać się z ustalonymi standardami. Normy te są zawarte w dokumencie SNiP 2.01.01.82. To tutaj możesz znaleźć mapę wskazującą głębokość zamarzania dla każdego regionu stanu.
Dzięki tej mapie widać, że w regionie moskiewskim gleba zamarza na głębokości 1,4 metra, ale Soczi i inne południowe regiony mają tylko 0,8 metra.
Warto zauważyć, że normy te dotyczą w większym stopniu dużych obiektów, podczas gdy obiekty prywatne wymagają innych obliczeń. Podczas układania kanałów ściekowych dla mieszkań planowane są głównie systemy grawitacyjne, do których działania wymagany jest pewien poziom nachylenia:
- o średnicy rury do 50 mm - nachylenie zgodnie z dokumentem regulacyjnym powinno wynosić 3 cm na metr;
- o średnicy rury większej niż 50 mm - 2 cm na metr bieżący.
Jeśli te normy nie będą przestrzegane, właściciel może napotkać następujące problemy: przy małym nachyleniu odpady przechodzą zbyt wolno, co może prowadzić do zatkania rur, a przy większym nachyleniu przepływy będą zbyt szybkie, co wpłynie na życie kanalizacji.
Kolejnym ważnym punktem, biorąc pod uwagę poziom głębokości, jest to, jaka będzie struktura na końcu rurociągu: im głębiej znajdują się rury, tym bardziej potrzebujesz wykopu fundamentowego. Nie zaleca się silnego pogłębiania pojemnika - pokrywa powinna znajdować się na poziomie gruntu. Jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, będziesz musiał zrobić duże gardło dla szamba.
Uwaga. Warto wziąć pod uwagę, że konstrukcja może ulec awarii i wymagać naprawy, a głęboko ułożony system utrudnia dostęp do niej, szczególnie w zimie.
Biorąc pod uwagę te niuanse, podczas układania kanałów ściekowych w prywatnym domu nie można polegać wyłącznie na głębokości zamarzania gleby. Ponadto istnieją powody, które pozwalają na układanie rur nieco powyżej tego poziomu:
- Dreny przechodzące przez rury mają temperaturę pokojową, aw niektórych przypadkach nawet wyższą. Pozwala to zmyć szron powstający w rurze.
- Jeśli system kanalizacyjny nie będzie używany przez pewien czas, rury będą puste, co oznacza, że nie ma nic do zamrożenia.
- W szambie, podczas oczyszczania i rozkładu ścieków wytwarzane jest ciepło, które dostaje się do kanalizacji.
Na tej podstawie możesz wyjąć rurę z domu nieco wyższą niż poziom zamarzania gleb określony w normach SNiP 2.01.01.82, a następnie kierować się kątem nachylenia i głębokością oczyszczalni.
Przykład obliczeniowy
SNiP stwierdza, że rura ściekowa powinna wynosić co najmniej 30 cm powyżej średniego poziomu zamarzania gleby dla danego regionu. Jednak minimalna głębokość układania kanałów w prywatnym budynku wynosi 70 cm.
Możesz więc układać rury w regionie moskiewskim na głębokości 1,1 metra. Ale zakładając, że sceptyk znajduje się w odległości 20 metrów od domu, biorąc pod uwagę optymalny poziom nachylenia, który w tym przypadku wynosi 2 cm, można zauważyć, że rura wlotowa do szamba powinna znajdować się na głębokości 1,5 metra (przy założeniu równej ulgi) .
Bierze się również pod uwagę, że roboty ziemne mają swój koszt i okres realizacji. W takim przypadku niepraktyczne jest układanie rur zgodnie z normami zamrażania gleby. Tak więc dla mieszkańców środkowej Rosji wystarczy ułożyć rury na głębokości 70 cm, ponieważ nawet w tym przypadku system będzie działał normalnie.
Ponadto wiele z nich podczas układania rur jest natychmiast izolowanych, co pozwala im wydłużyć żywotność dzięki ochronie przed zewnętrznymi wpływami gleby, w której znajdują się ścieki, a także utrzymać temperaturę ścieków podczas ich przemieszczania się przez rury.
Wniosek
Głębokość układania systemów kanalizacyjnych zależy od wielu czynników. W tej kwestii nie należy kierować się wyłącznie suchymi obliczeniami zgodnie z dokumentami regulacyjnymi. Może to prowadzić do dodatkowych kosztów instalacji i może nie zwiększyć wydajności kanalizacji. Podczas instalowania systemu kanalizacyjnego w prywatnym domu znacznie ważniejsze jest określenie głębokości, na której drenaże w rurach nie zamarzną, i koszt prac wykopowych podczas instalacji. Co więcej, im głębiej znajdują się rury, tym trudniej będzie się do nich dostać, jeśli konieczna będzie wymiana lub naprawa elementów systemu inżynierskiego.
