Jak zrobić autonomiczny kanał ścienny zrób to sam

Autonomiczne ścieki to ważny szczegół w tworzeniu przytulnego wiejskiego domu. Wielu właścicieli domków jest zainteresowanych pytaniem, jak zrobić to własnymi rękami, bez angażowania zewnętrznych specjalistów za dużo pieniędzy. Proces ten można wykonać niezależnie, posiadając niezbędne umiejętności i narzędzia. Poniższe zalecenia pomogą ci stworzyć komfort w wiejskim domu.

Jaki rodzaj autonomicznych ścieków do wyboru

Jeśli twój wiejski dom lub ziemia są dalekie od systemów łączności, nie możesz obejść się bez autonomicznych ścieków. Wcześniej szambo były używane wszędzie, ale zostały zastąpione nowoczesnymi i wygodnymi systemami - szamba, suche szafy i autonomiczne stacje.

Wybierając typ lokalnego systemu kanalizacyjnego dla swojej witryny, należy wziąć pod uwagę szereg czynników:

• skład gleby;
• głębokość ścieków;
• liczba osób, które będą korzystać z kanalizacji;
• skład i ilość sprzętu hydraulicznego;
• możliwość dostępu do szamba;
• czas pobytu w domu.

Szamba

Jest to najprostsza i najbardziej znana opcja dla lokalnych ścieków. Wcześniej wszędzie powstawały doły filtracyjne, które pozwalały na wnikanie cieczy do gleby i zatrzymywanie stałych odpadów. Ale dzisiaj takie projekty są w większości zabronione, ponieważ są to bomby zegarowe w twojej okolicy. Nieoczyszczone ścieki spływają do ziemi, dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo przenikania niebezpiecznych zanieczyszczeń do warstw wodonośnych i wody pitnej, co czyni je niebezpiecznymi w użyciu.

Alternatywną i bezpieczniejszą opcją jest zbiornik ściekowy, który jest szczelnym zbiornikiem. Taka instalacja minimalizuje prawdopodobieństwo zanieczyszczenia gleby, a także prawie nie powoduje nieprzyjemnego zapachu. Wadą tej opcji jest to, że często będziesz musiał wypompować odpady ze zbiornika, wynajmując ciężarówki kanalizacyjne.

Kanał ściekowy składa się z rurociągu odprowadzającego ścieki z domu i zbiornika magazynowego. Pojemność może być wykonana z:

• beton;
• cegła;
• metal z powłoką antykorozyjną;
• Plastikowy.

Opcje z tworzywa sztucznego są uważane za optymalne dla urządzeń kanalizacyjnych zrób to sam. Zbiornik jest zainstalowany pod ziemią w odległości co najmniej 5 metrów od domu. Konieczne jest również pozostawienie miejsca na wejście do szamba.

Taki czołg jest tworzony w następujący sposób:

1. Kopanie wykopu. Wysokość powinna uwzględniać głębokość zamarzania gleby.
2. Na dnie wykopu zamontowana jest podstawa z 20-25 cm piasku i małego żwiru.
3. Na dole jest zainstalowany pojemnik z dowolnego materiału, jest on podłączony do rury kanalizacyjnej. Połączenia muszą być uszczelnione.
4. Wylot jest zamknięty włazem. Pogodzenie warstwy piasku i gleby.

Szambo

Optymalne rozwiązanie dla autonomicznego systemu drenażowego jest dziś uważane za szambo. Taki system jest niezawodny w użyciu i nie wymaga skomplikowanej i kosztownej konserwacji.

Istnieje kilka modeli szamba odpowiednich do domów prywatnych:

1. Szamba mała pojedyncza komora. Ta opcja jest odpowiednia dla domu, w którym mieszka nie więcej niż 2 osoby, nie zużywając dużo wody.
2. Szambo jest małe na 2 lub 3 kamery. Nadaje się do większych domów. W dużej pojemności takiego szamba osad powstaje w wyniku naturalnego przetwarzania ciał stałych. Osad musi być wypompowywany 2 razy w roku. Substancje do usunięcia również osadzają się w małym pojemniku.
3. Szambo wielokomorowe. Te szamba są drogie, dlatego najczęściej są montowane dla grupy domów, które nie są daleko od siebie.

Szambo można utworzyć z różnych materiałów:

1. Wzmocniony beton.Ta konstrukcja nadaje się do wersji jednokomorowej. Nie przecieka woda, jest odporny na korozję.
2. Beton monolityczny. Nadaje się do dwukomorowego szamba. Niezawodna i stosunkowo tania opcja.
3. Cegła. Taki szambo różni się od zwykłego muru tylko warstwą hydroizolacyjną.
4. Plastikowy. Ogromną zaletą tego projektu jest to, że kupujesz moduł, który jest natychmiast gotowy do instalacji. Jest uważany za najlepszą opcję, chociaż kosztuje więcej niż opcje z cegły i betonu.

Proces budowy lokalnego szamba nie jest szczególnie trudny:

1. Kopanie wykopu. Na jej dnie kładziona jest warstwa piasku, fundamentu lub płyty betonowej o grubości 150 mm.
2. Sam szambo jest zainstalowany. Konstrukcję należy ostrożnie obniżyć do dna wykopu i napełnić wodą. Następnie piasek wlewa się w puste przestrzenie po bokach.
3. Terapia trzeciorzędowa. Jeżeli w polach filtracyjnych przewidziano leczenie trzeciorzędne, powinny one znajdować się w odległości większej niż 50 metrów od źródła wody, 30 metrów od zbiornika i 5 metrów od mieszkania.
4. Układanie rur. Na głębokości 50 cm kopać rowy, przykryć dno piaskiem i ułożyć rury. Na wierzch wylewa się warstwę piasku i ziemi.

Pralnia

Najprostsza konstrukcja suchej szafy składa się z 2 połączonych ze sobą pojemników. Górny - dział recepcji, dolny - do zbierania i usuwania odpadów. Suche szafy to:

• elektryczny;
• ciekły;
• torf.

Najlepszą opcją dla prywatnego domu są suche szafy torfowe. Opcje elektryczne wymagają dużych kosztów finansowych, a płynne wymagają dużej ilości wody i produktów biologicznych.

Najprostszą opcją jest sucha szafa torfowa, składająca się z:

• sedes lub deska sedesowa (zamiast toalety);
• pojemniki na torf;
• doły do ​​kompostowania odpadów.

Zasada działania takiej toalety jest następująca. Odpady zbiera się w pojemnikach z torfem, a na nich wylewa się nową porcję mieszanki. Często trociny dodaje się do tej masy w stosunku 1: 1. W takim przypadku wypełnienie zbiornika nastąpi warstwami.

Etapy pracy nad stworzeniem suchej szafy torfowej:

1. Zdecyduj o jego lokalizacji (w specjalnie wyposażonym pokoju w domu lub w oddzielnym budynku ulicznym).
2. Instalowanie zbiornika lub wiadra z torfem, w którym gromadzone będą odpady.
3. Deska sedesowa jest przymocowana nad pojemnikiem. Jeśli pojemnik na odpady ma dużą objętość, z boku musisz zrobić luk, aby go wyczyścić.
4. Obok tego projektu znajduje się zbiornik z torfem. Substancja jest regularnie dodawana do odpadów.
5. Na podwórku należy wyposażyć w komorę kompostową, do której będą wlewane odpady z suchej szafy.
6. Zrzut cieczy odbywa się za pośrednictwem rury odgałęzionej. Jest wyświetlany w przygotowanym wykopie.

Stacje autonomiczne

Dzięki takim konstrukcjom odpady przechodzą dwa etapy oczyszczania: mechaniczny (jak w szambie, tylko bez dodatkowej obróbki gleby) i biologiczny, w którym jest przetwarzany do 98-100%.

Nowoczesne stacje bioremediacji sztucznie natleniają ścieki. Tak oczyszczoną wodę można bezpiecznie osuszyć lub wykorzystać do podlewania ogrodu. Instalacja przebiega następująco:

1. Określamy miejsce pod stacją, wykopujemy tam dziurę, której wymiary zależą od wymiarów stacji.
2. Kopiemy rów o głębokości 50–60 cm z nachyleniem 3% dla rury kanalizacyjnej 110 mm.
3. Wyrywamy kolejny wykop pod rurą wylotową o tej samej średnicy, ale dodatkowo izolowanej.
4. Opuszczamy stację do dołu fundamentowego, wyrównujemy ją i łączymy rury (wlot i wylot).
5. Doprowadzamy kabel elektryczny do stacji i podłączamy go zgodnie z instrukcjami.
6. Łączymy lampę awaryjną i pływak.
7. Wstępnie uruchamiamy stację, sprawdzamy działanie wszystkich pomp podnośnika, kabla grzejnego i innych systemów.
8. Wykonujemy pełne wypełnienie stacji i rowów.

Zapobieganie w celu uniknięcia problemów

Bez względu na to, jaką opcję autonomicznych ścieków wybierzesz, bardzo ważne jest, aby wykonać czynności oczyszczania na czas.Przede wszystkim dotyczy to szamba, ale inne systemy wymagają starannej konserwacji.

Czyszczenie autonomicznego systemu kanalizacyjnego należy przeprowadzić zgodnie z zasadami działania wewnątrz sieci rurociągów domowych i zewnętrznych urządzeń do oczyszczania (studzienek).

Jeśli odpady stałe gromadzące się na dnie studzienki w postaci szlamu nie zostaną usunięte w odpowiednim czasie, są stopniowo zagęszczane i przekształcane w materiał glinkopodobny. W takim przypadku proces czyszczenia wymaga większego wysiłku i inwestycji finansowych.

Oprócz usuwania ścieków z oczyszczalni ścieków należy również przepłukać sieć rurociągów. Takie zapobieganie znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zatkania i przedłuża żywotność systemu kanalizacyjnego w prywatnym domu.

Średnio czynności terapeutyczne są przeprowadzane z następującą częstotliwością:

• szambo i jednokomorowy szambo - raz na kwartał;
• wieloczęściowy szambo - raz na sześć miesięcy;
• stacja czyszcząca i szafa na sucho - raz w roku.