Układ kanalizacji w mieszkaniu ma swoją własną charakterystykę. Właściciele mieszkań w nowych budynkach często mają problem z instalacją wodno-kanalizacyjną. Czasami punkt wylotowy do pionu jest zbyt wysoko od podłogi, więc musisz podnieść kabiny prysznicowe, aby zapewnić pożądane nachylenie. Niezawodność systemu odwadniającego zależy od zgodności z SNiP podczas instalacji i wyboru materiałów.
Jaki jest system kanalizacyjny w budynku mieszkalnym
Utylizacja ścieków zanieczyszczonych odpadami komunalnymi odbywa się grawitacyjnie, dlatego ważne jest przestrzeganie kąta rur przewidzianych do podłączenia każdego urządzenia hydraulicznego. Pion pionowy z jednej strony ma ujście do atmosfery, az drugiej ujście do studni inspekcyjnej. Zlewy, wanny, prysznice są podłączone do kanalizacji za pomocą syfonów, które zapobiegają przenikaniu gazów do pomieszczeń mieszkalnych. Konstrukcja toalet i bidetów obejmuje wbudowane zamki wodne.
Odpływy siatkówki podczas korzystania z toalet wytwarzają próżnię, która jest równoważona przez powietrze atmosferyczne wchodzące do pionu przez wylot na dachu. Bez tego urządzenia strefa niskiego ciśnienia ułatwiłaby zasysanie wody z syfonów, uwalniając drogę do wydostawania się nagromadzonych gazów.
Wymagane nachylenie rury
Podczas montażu z dużym nachyleniem wzrasta prędkość przepływu zanieczyszczonej wody, co prowadzi do jej szybkiego zrzutu. Rury kanalizacyjne zamulane są odpadami komunalnymi (ZhBO), których nie można transportować rurociągami bez cieczy. Z tego powodu maksymalne nachylenie 150 mm / m jest regulowane.
Reguły SNiP przewidują następujące normy nachyleń na metr bieżący dla rur o różnych rozmiarach:
- D200 mm - 7 mm / m;
- D160 mm - 8 mm / m;
- D110 mm - 20 mm / m;
- D50 mm - 30 mm / m.
Nie zaleca się układania w poziomie, ponieważ doprowadzi to do zatrzymania funkcji samoczyszczenia, co nie pozwoli, aby odpady trafiły do studni kanalizacyjnej. Możliwe konsekwencje: zalanie piwnicy, zamulenie rurociągu, zakłócenie systemu syfonowego.
Planowanie i przeprowadzanie niezbędnych obliczeń
Aby kanalizować w mieszkaniu, musisz określić przód pracy i koszt naprawy. W pierwszym etapie dokonuje się rozmieszczenia urządzeń hydraulicznych. Przebudowując łazienki, możesz dodawać nowe urządzenia lub przenosić istniejące.
Schemat kanalizacji musi wskazywać:
- pokoje łazienek i kuchni;
- lokalizacja pionów;
- odległość do ścian podczas podłączania hydrauliki;
- wyposażenie i zmiany;
- łuki do czyszczenia.
Podano długość odcinków, średnicę rur i kąt nachylenia. Następnie wykonywane są obliczenia, które obejmują:
- liczba rur o różnych średnicach;
- złącza łączące i przejściowe;
- łączniki z tworzywa sztucznego na żeliwo;
- szpachlówka;
- dodatkowe wyposażenie do zwojów i gałęzi;
- inne materiały eksploatacyjne: gumowe mankiety, uszczelki, kule itp.
Sadzonki należy stosować tak mało, jak to możliwe, ponieważ każde połączenie będzie wymagało obecności złączek, co zmniejsza niezawodność, estetykę i prowadzi do wyższych kosztów pracy.
Średnice dobierane są w zależności od miejsca instalacji: dla pionu stosuje się d 110 mm, d160 mm i d200 mm. Przewody w mieszkaniu wykonane są z rur o średnicy d40 mm i d50 mm. Aby połączyć się z systemem odwadniającym zmywarek i pralek, stosuje się d32 mm.
Wybór materiału
Produkty polimerowe mają oczywiste zalety w stosunku do odlewów żeliwnych: mniejszą wagę, szeroką gamę kształtek do wykonania dowolnego schematu konfiguracji, odporność na korozję i długą żywotność podczas pracy w wybranym zakresie temperatur.
Polietylen
Materiał jest tani, ale łatwo odkształca się pod wpływem wysokiej temperatury, ponieważ ma niską odporność na ciepło. Zamontowany z niego rurociąg umożliwia wyciek. Produkty polietylenowe nie są zalecane do instalacji systemu kanalizacyjnego ze względu na niską jakość techniczną materiału.
Polipropylen
Ma wysoką wytrzymałość, dzięki czemu pozwala usuwać zatory za pomocą kabli hydraulicznych. Odporny na wysokie temperatury (do 130 stopni) i roztwory substancji aktywnych chemicznie. Produkty mają wysoką odporność hydrauliczną ze względu na szorstką powierzchnię wewnętrzną, dlatego zaleca się je w rurociągach o dużej średnicy.
Chlorek winylu
Najlepszy wybór do układania własnej kanalizacji. Jego zalety to niski koszt, wytrzymałość i trwałość. Temperatura ścieków jest dopuszczalna do 80 stopni. W porównaniu z polipropylenem ma lepsze właściwości hydrodynamiczne, ale ma niższą odporność chemiczną.
Usuwanie starego systemu
Aby zdemontować pion kanalizacyjny, wybiera się dzień, gdy większość sąsiadów jest w pracy. Zaleca się pracę w kasku. Ważne jest, aby przeprowadzić wstępne działania:
- wyłącz dopływ ciepłej i zimnej wody w piwnicy;
- przykryj podłogę i ściany folią ochronną, możesz użyć taśmy samoprzylepnej do połączenia połączeń;
- w razie nagłego wypadku przygotuj płaszcz przeciwdeszczowy i gumowe buty.
Demontaż systemu z tworzywa sztucznego nie jest skomplikowany, polega na odkręceniu starych rur.
Zmiana okablowania żeliwnego będzie wymagała dużego wysiłku, ponieważ połączenia są łączone metodą doszczelniania azbestem lub sznurami lnianymi i zaprawą cementową. Jeśli to konieczne, działaj za pomocą szlifierki: zobaczyłem dziurę; wkładają klin i uderzając go, rozbijają żeliwny produkt na kawałki.
Najpierw odłącz rurę od pionu za pomocą 2 cięć. Pozostały zaczep do pionu jest wbity w celu usunięcia resztek. Otwór jest zatkany szmatami. Następnie zaczynają demontować od końca okablowania, od urządzeń hydraulicznych. Na ostatnim etapie pion jest wycinany i rozpoczyna się jego wymiana.
Etapy instalacji systemu kanalizacyjnego
Po pozyskaniu materiałów, przed demontażem, zaleca się montaż rur do montażu. Dopiero po upewnieniu się, że niezbędne komponenty i części są dostępne, zaczynają demontować stare rury.
Zbierz kanał ściekowy zgodnie ze schematem, uszczelniając połączenia elementów, a następnie podłącz hydraulikę. W ostatnim etapie wyjście montowane jest w pionie kanalizacyjnym. Sprawdź szczelność po pewnym czasie potrzebnym do stwardnienia szczeliwa. Nakłada się go na wnętrze rury łączącej i włożoną do niej zewnętrzną część rury.
Typowe błędy
Nieprzestrzeganie zasad instalacji ścieków w mieszkaniu prowadzi do sytuacji awaryjnych.
- Duża liczba poziomych gałęzi wykonanych pod kątem prostym bez zachowania kąta nachylenia. Zaleca się obracanie pod kątem nie mniejszym niż 130 stopni. Zapobiega to występowaniu zacięć śmieci i przedłuża żywotność kanalizacji.
- Nieprzestrzeganie uprzedzeń. Jeśli półpiwniczowe niskie pomieszczenie nie pozwala na prawidłową instalację, zainstaluj pompy pompujące, które zapewniają wymuszone odprowadzanie ścieków. W takim przypadku potrzebne są rozdrabniacze odpadów, które zwiększają koszt systemu.
- Połączenie drenów ze zlewów i toalet prowadzi do odkładania się tłuszczu na powierzchni rur, co przyczynia się do szybkiego powstawania zatorów.
- Niepoprawne obliczenie wydajności systemu kanalizacyjnego. Kanalizacja w mieszkaniu wyposażonym w biuro z dużą liczbą pracowników nie może być zaprojektowana w celu zwiększenia objętości odpływów, co prowadzi do zalania podłóg.
- Podczas uszczelniania połączeń należy skupić się na niezawodności, a nie na estetyce.
W domach prywatnych nagły wypadek może być spowodowany płytkim układaniem rurociągu, który nie bierze pod uwagę głębokości zamarzania gleby.
