Zewnętrzny system kanalizacyjny jest wymagany w budynkach prywatnych i wielopiętrowych, jednak w pierwszym przypadku łatwiej jest go ułożyć samodzielnie. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na charakterystykę rur i podstawowe zasady instalacji systemu.
Aktualne wymagania dotyczące układania rurociągu zewnętrznego
Cały system kanalizacyjny prywatnego domu jest podzielony na wewnętrzny i zewnętrzny. Układane w budynku rury zapewniają zbieranie drenów z urządzeń gospodarstwa domowego, zlewów, toalet i wanien, a następnie doprowadzenie ich do wspólnego pionu. Pojedyncza rura jest wyświetlana na ulicy, na której zaczyna się zewnętrzna część kanalizacji. Obejmuje rurociąg, przez który odpady płynne są przesyłane do oczyszczalni.
Możesz pozbyć się ścieków na następujące sposoby:
- Podłączenie zewnętrznego systemu kanalizacyjnego do systemu scentralizowanego. Wystarczy ułożyć rurociąg i wyposażyć studnię.
- Układ pojedynczego szamba lub szamba (niezbędny element konstrukcyjny). W takim przypadku konieczne będzie zainstalowanie lokalnego systemu czyszczenia.
Zgodnie z normami sanitarnymi ścieki należy usuwać w taki sposób, aby nie zanieczyścić warstw wodonośnych otaczającego obszaru.
Indywidualne sposoby oczyszczania ścieków:
- Szambo. Niedogodność tego rozwiązania jest równoważona przez jego taniość.
- Szambo - aby go wyczyścić, musisz regularnie dzwonić do kanalizacji.
- Zbiornik dwukomorowy z podwójnym czyszczeniem. Ciężkie frakcje osadzają się w pierwszym zbiorniku, dodatkowe filtrowanie odbywa się w drugim, po czym woda jest odprowadzana do ziemi.
- Stacja oczyszczania biologicznego. Ścieki rozkładają się pod wpływem niektórych mikroorganizmów.
Jeśli fundusze są ograniczone, warto wybrać szambo. Przy wystarczającym budżecie możesz zainstalować biologiczną oczyszczalnię.
Przed ułożeniem zewnętrznego systemu kanalizacyjnego przygotowywany jest projekt, który spełnia wymagania kodeksów zasad „Kanalizacja. Sieci zewnętrzne ... ”(SP 32.13330.2012) i„ Mieszkaniowe domy jednorodzinne ... ”(SP 55.13330.2011). Dokumenty te zastąpiły SNiP o tej samej nazwie.
Przy opracowywaniu ścieków brane są pod uwagę następujące czynniki:
- ukształtowanie terenu;
- charakterystyka gleby;
- liczba osób mieszkających w domku;
- ogólne warunki klimatyczne;
- odległość do źródeł czystej wody;
- możliwość podłączenia do centralnego systemu kanalizacyjnego lub wezwania padlinożerców.
Kanalizacja prywatnego domu działa na zasadzie grawitacji. Montaż poziomych odcinków rurociągu na zewnątrz domku należy wykonać odchyleniem w kierunku systemu czyszczenia. Nachylenie nie powinno być zbyt duże, ponieważ frakcje stałe mogą tworzyć się przy wejściu do studzienki. Optymalny kąt jest wybierany na podstawie średnicy rur:
- D500 mm - nachylenie powinno wynosić 30 mm / metr liniowy.
- D1000-1100 mm - 20 mm / m.
- D1600 mm - 8 mm / m.
Błędy w tworzeniu projektu kanalizacji zewnętrznej zwiększają ryzyko regularnych blokad i zatrucia źródeł wody pitnej.
Wybór rury
Żeliwo i cement azbestowy mają duży ciężar, dlatego trudno jest samodzielnie układać kanały ściekowe z takich rur. Polichlorek winylu, lekki, wygodny i nietoksyczny materiał, jest bardzo popularny w budowie wewnętrznego systemu kanalizacyjnego. Jednak nie nadaje się na zewnątrz - podczas silnych mrozów wzrasta ryzyko pęknięcia ścian.
Polipropylen ma następujące zalety:
- wysoka odporność na niskie temperatury;
- obojętność chemiczna;
- niska waga produktów;
- wysoka wytrzymałość mechaniczna;
- brak korozji;
- długa żywotność;
- niski współczynnik chropowatości.
Rury z polietylenu mają znaczną zaletę - nie pękają nawet po całkowitym zamrożeniu. Ponadto produkty te wytrzymują temperaturę ścieków do 95 stopni i są odporne na agresywne chemikalia. Żywotność produktów z tworzyw sztucznych wynosi 40 lat lub więcej.
Funkcje wyboru rur:
- Produkty polipropylenowe powinny być gładkie.
- Wybierając polietylen, lepiej kupić elementy faliste. Lepiej nadają się do budowy podziemnej autostrady, ponieważ dobrze radzą sobie z wysokim ciśnieniem mechanicznym (na przykład, jeśli zostaną ułożone pod asfaltową ścieżką).
Produkty z tworzyw sztucznych są łatwiejsze do zainstalowania, jednak przy ich wyborze należy wziąć pod uwagę warunki operacyjne: głębokość lokalizacji, obecność strefy podróży nad rurami.
Prace projektowe i przygotowawcze
Projekt jest obowiązkowym dokumentem wymaganym przy instalacji systemu kanalizacyjnego. Powinien być uwzględniony w planie domu jako całości. Jeśli masz gotową wersję dostosowaną do konkretnej strefy klimatycznej, możesz gotować narzędzia, szukać materiałów i zabierać się do pracy. Jeśli projekt jest tworzony niezależnie, lepiej pokazać specjalistom wyniki planowania.
Urządzenie zewnętrznych sieci kanalizacyjnych jest wykonywane zgodnie z dokumentacją, biorąc pod uwagę:
- poziom zamarzania gleby;
- głębokość wód gruntowych - miejsce instalacji wybiera się tak, aby ścieki nie mogły dostać się do warstw wodonośnych, wypełnić fundament lub piwnicę domu;
- możliwość dostępu do systemu kanalizacyjnego;
- pojemność szamba - musi odpowiadać liczbie stałych mieszkańców, dla 3 osób wystarczy zbiornik o pojemności 4 m3;
- lokalizacja włazów.
Podczas tworzenia zewnętrznej sieci odwadniającej ważne jest, aby wziąć pod uwagę lokalizację kanałów burzowych.
Funkcje montażowe
Technologia układania zewnętrznej sieci kanalizacyjnej:
- Przygotowanie wykopu. Kopią rów z obliczeniem położenia rur, przy których będą znajdować się 50 cm poniżej poziomu zamarzania gleby (dla regionów południowych - 1,5-2 m, dla północnych 3-3,5 m). W przypadku rur o średnicy 110 mm wykopany jest wykop o szerokości 60 cm, dno rowu musi być spłaszczone i ubite. Na górze tworzy się warstwa piasku o wysokości 10 cm, a w miejscu, w którym rura wchodzi do szamba lub kolektora, powstaje miejsce o szerokości 2 mi długości 1 m.
- Układanie rur. Po zakończeniu wykopania dołu rury są układane wzdłuż jego długości bez przycinania. W odpowiednich punktach pasują trójniki, krzyże, rewizja. Montaż rozpoczyna się od lokalnego szamba. Przed połączeniem końców rur nasmaruj je silikonowym uszczelniaczem. Jeśli chcesz utworzyć zwoje, lepiej jest użyć kątów 45 stopni. W tych miejscach warto zainstalować studnię z rewizją.
- Ogrzewanie. Podczas instalowania zewnętrznego systemu kanalizacyjnego czasami konieczne jest dodatkowe zabezpieczenie rur przed mrozem. Jeśli wykop jest wykopany na wystarczającej głębokości, nie ma takiej potrzeby, ale w regionach o mroźnych zimach warto się ubezpieczyć. Jako materiał izolacyjny stosuje się polistyren, piankę poliuretanową, farbę termoizolacyjną, włókno bazaltowe lub wełnę szklaną.
- Zasypywanie Na tym etapie konieczne jest użycie gleby wybranej z wykopu. Aby zapobiec uszkodzeniu rury, kamienie, twarde bryły i zanieczyszczenia należy usunąć z ziemi. Lepiej jest używać piasku, co najmniej do poziomu górnej krawędzi produktu. Aby zrekompensować skurcz ziemi nad wykopem, musisz zrobić mały guzek. Jeśli sprzęt elektryczny jest zainstalowany w oczyszczalni, przed zasypaniem należy ułożyć kabel ekranowany w rowie.
Możesz wykonać każdy z tych kroków samodzielnie. Przed pracą lepiej skonsultować się ze specjalistą.
Typowe błędy
Aby zainstalować zewnętrzny system kanalizacyjny o wysokiej jakości i w możliwie krótkim czasie, unikając następujących błędów:
- Oszczędności na materiałach. Różnica w cenie w przypadku tanich odpowiedników może być mniejsza niż naprawa systemu.
- Montaż zewnętrznych rur kanalizacyjnych w krótkim czasie. Sekcje rurociągu należy dokładnie zmierzyć i dokładnie przeciąć. Kąty pochylenia muszą być tworzone ściśle według projektu.
- Niewystarczająca instalacja rur odwadniających. Jeśli zostaną zatkane lub mają niską przepustowość, nastąpi stagnacja płynu.
Ceny za metr pracy przy układaniu zewnętrznego systemu kanalizacyjnego zaczynają się od 270 rubli (przy instalacji bezciśnieniowych systemów PVC o średnicy 110 mm). Przy średnicy rury 500 mm ceny rosną do 800 rubli.
