Materiały użyte do produkcji złącz kanalizacyjnych

Łączniki kanalizacyjne to ukształtowane części do łączenia odcinków rur bez pipet w systemach kanalizacyjnych. Zapewniają szczelność i wytrzymałość rurociągu na złączach. Za pomocą złączy można zbudować nową autostradę i naprawić uszkodzone odcinki istniejących sieci kanalizacyjnych.

Obszar zastosowań

W zależności od zakresu zastosowania, produkty sprzęgające są klasyfikowane jako łączące, naprawcze i ognioodporne. Pierwsze są podzielone na trzy typy:

• produkty przejściowe do instalacji wewnętrznej sieci kanalizacyjnej;
• elementy łączące użyte do stworzenia zewnętrznego rurociągu;
• wkładki kompensacyjne.

Te ostatnie są stosowane we wszystkich typach rurociągów, w których wyrównanie liniowe ma być wyrównane. Demontaż wkładek kompensuje to poprzez dostosowanie długości skoku.

Połączenie toalety z odpływem kanalizacyjnym często wykonuje się za pomocą specjalnego mankietu, który jest marszczony podczas produkcji. Dzięki temu możesz dać jej elastyczność i zaoszczędzić miejsce w łazience.

Złącza przeciwpożarowe zapobiegają rozprzestrzenianiu się otwartego ognia przez główne rury. Zewnętrznie to urządzenie wygląda jak metalowy cylinder ze specjalną wkładką. Ten ostatni wykonany jest z ognioodpornego materiału, który pęcznieje pod wpływem wysokich temperatur. Z tego powodu sprzęgło uszczelnia przewód podczas pożaru, zapobiegając dalszemu rozwojowi płomienia i dymu. Montaż wszystkich elementów przeciwpożarowych jest wymagany na wszystkich drogach polimerowych budynku.

Okucia są mocowane na ścianach lub sufitach nośnych. Ich instalacja jest dość łatwa, można ją wykonać na każdym etapie prac budowlanych i instalacyjnych.

Przesuwne sprzęgło naprawcze jest dłuższe niż konwencjonalne elementy łączące i służy do wymiany uszkodzonych części głównych rur, a także do montażu dodatkowych złączek. Czasami zamiast tego prace naprawcze są przeprowadzane za pomocą kompensacyjnej rury odgałęźnej w połączeniu ze złączem kanalizacyjnym.

Klasyfikacja złączy kanalizacyjnych według typu połączenia

Kształtowane elementy są podzielone w następujący sposób:

• Ze złączem gwintowanym. Służy do tworzenia systemów odwadniających o małym przekroju. Często tego rodzaju połączenie jest montowane na rurociągach pod zlewem w kuchni lub zlewem w łazience.
• Z gumowym o-ringiem. Najczęściej stosowany na autostradach do odprowadzania ścieków. Zalety - szybki i łatwy montaż bez użycia specjalnych narzędzi lub dodatkowych materiałów.
• Na klej W takim przypadku na sprzęgle nie ma gwintu ani specjalnej gumowej uszczelki. Szczelność połączeń części osiąga się dzięki zastosowaniu specjalnej kompozycji klejowej. Mocowanie elementów rur do kleju nie jest dozwolone w miejscach zwisania rurociągu.

Najtrwalszym rodzajem połączenia jest spawanie. Może być stosowany do rur wykonanych z metalu i plastiku. Minusem jest konieczność korzystania ze specjalnego sprzętu. Ogranicza to stosowanie takiej metody dokowania w domu.

Materiały do ​​produkcji

Kształtki wykonane są z tworzywa sztucznego i metalu: żeliwa, stali, mosiądzu, miedzi. Produkty i modele stalowe wykonane z metali nieżelaznych są rzadko używane w domu ze względu na ich wysoki koszt.

Element żeliwny to szeroki, odłączany zacisk z gumową uszczelką.Do instalacji jest odłączony, umieszczony na uszkodzonym obszarze i dokręcony śrubami.

Modele plastikowe są wybierane w zależności od materiału głównych rur. Mogą to być polichlorek winylu, polipropylen lub mogą być wykonane z niskociśnieniowego polietylenu (HDPE). Najczęściej do instalowania sieci domowych stosuje się rury PCV i odpowiednie elementy w kształcie. Mają wiele zalet:

• Odporność na agresywne wpływy środowiska, rdzę i zmiany temperatury.
• Bezpieczeństwo ludzi i środowiska.
• Trwałość. Podążając za warunkami pracy, rury mogą wytrzymać ponad pół wieku.
• Znacząca przepustowość. Gładkie ściany wewnętrzne zmniejszają ryzyko zatoru.

Lekka waga ułatwia transport i instalację: użycie ciężkich pojazdów i specjalnego sprzętu nie jest wymagane, co znacznie obniża koszty. Same elementy są tańsze niż jakiekolwiek inne analogi.

Osobno warto wspomnieć o gumowym łączniku kanalizacyjnym. Służy do łączenia części systemu wykonanych z różnych materiałów, na przykład polimeru i żeliwa.

Zakres rozmiarów

Części kształtowane są dostępne w różnych rozmiarach: odpowiadają przekrojowi połączonych odcinków rurociągu. Najpopularniejsze złączki do rur kanalizacyjnych o średnicy 50 i 110 mm. Ale w razie potrzeby używane są inne opcje.

Zgodność wymiarów - długość i przekrój - przejściowe połączenie kanalizacji w milimetrach:

Rodzaj sieci kanalizacyjnej	Sekcja	Długość
Na wolnym powietrzu	110	117,3
	160	147,8
Wewnętrzny	50	87,1
	110	113,7

Elementy łączników naprawczych do kanalizacji wewnętrznej mają podobne właściwości wymiarowe.

Ogólne proporcje okuć przesuwnych do montażu na zewnątrz budynku różnią się:

• Długość produktów o przekroju 110 mm wynosi 12,2 cm;
• 160 mm - 17,2 cm;
• 200 mm - 21,2 cm;
• 250 mm - 25 cm;
• 315 mm - 29,3 cm;
• 400 mm - 32,4 cm;
• 500 mm - 36,2 cm.

Podczas łączenia mankietów z innymi ukształtowanymi elementami, przekrój nie jest brany pod uwagę dla samych segmentów rur, ale dla wylotu trójnika lub krzyża. Jego średnica może różnić się od wielkości głównej linii.

Zasady instalacji

Montaż złączek zależy od dostępności gniazd - jednego lub dwóch - i materiału produkcyjnego. Najłatwiejszy sposób połączenia segmentów rurowych z elementami w kształcie dzwonu wykonanymi z tworzywa sztucznego. Zasada jest tutaj prosta: należy mocno włożyć powierzchnię końcową jednej części do gniazda innej.

Montaż elementów naprawczych

Prace są wykonywane w następującej kolejności:

1. Rura jest cięta we właściwym miejscu lub uszkodzona część jest wycinana.
2. Tuleję naprawczą nakłada się na dolny kawałek rury. Zewnętrzne nacięcie należy wcisnąć, aż zrówna się z końcem rury.
3. Sprzęgło z dłuższym dzwonkiem jest nakładane na górny koniec w podobny sposób.
4. Nienaruszony odcinek rury lub pożądany łącznik jest wstawiany między elementy łącznika.
5. Tuleja z wydłużonym gniazdem jest przesuwana w dół, a rękaw naprawczy jest przesuwany w górę, łącząc wszystkie części w jedną całość.

Część rury zainstalowanej między złączkami wymaga obróbki. Aby to zrobić, fazę usuwa się na końcach, a następnie pokrywa się smarem technicznym. Zapewnia to, że system nie wycieknie po naprawie.

W trudnych przypadkach warto zastosować uszczelniacz silikonowy, pompując go do końcowych części złączek. Po wyschnięciu kompozycji prawdopodobieństwo wycieków zmniejsza się do zera.

Niuanse pracy ze złączami żeliwnymi

Główną różnicą jest tutaj uszczelnienie połączeń dzwonowych. Działa tak:

1. Rury i element montażowy są ustawione w pozycji.
2. Szczegóły są ustalane przez kołnierze.
3. Nić konopna impregnowana kompozycją bitumiczną umieszcza się w dzwonie za pomocą zwoju każdej cewki lub grafitowej uszczelki olejowej.

Zewnętrznie dzwon uszczelnia się cementem lub mieszanką cementowo-piaskową w stosunku 1: 1.

Montaż warg uszczelniających

Elementy uszczelniające są zwykle instalowane w gnieździe. Następnie niewielki wysiłek wkłada się do nich mały odcinek rury. Trudniej jest zainstalować element między półką zbiornika a toaletą. Odbywa się to w następujący sposób:

1. Mankiet zakłada się na rurkę o mniejszej długości.
2. Szeroka część ukształtowanego elementu jest owinięta w wąski.
3. Połączone elementy są ustawiane w pozycji roboczej.
4. Szeroka część mankietu jest rozłożona tak, że owija się wokół wąskiej.

Przed założeniem mankietów połączone detale należy usunąć z wszelkich zanieczyszczeń. W przypadku nierównej powierzchni gniazda część uszczelniająca jest montowana za pomocą szczeliwa silikonowego.

Nowoczesne elementy w kształcie są instalowane bardzo prosto i nie wymagają specjalistycznego sprzętu. Wybierając złącza dowolnego typu, musisz sprawdzić, czy nie ma pęknięć na ich powierzchni, szczególnie na końcach. W obecności wiórów niemożliwe jest osiągnięcie szczelności linii do odprowadzania ścieków.