Podstawą systemu kanalizacyjnego jest wysokiej jakości rura. Im wyższe obciążenie, tym silniejsze powinno być. Dobra rura drenażowa w ziemi jest używana od ponad 25 lat bez ryzyka zatkania, pęknięcia, rozhermetyzowania kolektora. Jednocześnie wskaźniki temperatury nie mają na to znaczącego wpływu.
Jak wybrać rurę do ścieków pod ziemią
Wybierając artykuły do ścieków zewnętrznych, należy wziąć pod uwagę dwa ważne parametry:
- Ilość ścieków, która przepłynie przez kolektor. Im większy, tym większy będzie przekrój systemu zewnętrznego.
- Poziom obciążenia statycznego i dynamicznego na ziemi. Oznaczają one intensywność ruchu w obszarze i nacisk gleby na kolektor.
Do ścieków pod ziemią dobrze jest stosować rurę o najbardziej gładkiej powierzchni wewnętrznej. Zapobiegnie to zamuleniu systemu i jego zatorom.
Materiał produkcyjny i specyfikacje
Do produkcji zewnętrznych rur kanalizacyjnych stosuje się cztery rodzaje materiałów - polimer, żeliwo, ceramikę i cement azbestowy. Każdy z nich ma określone właściwości techniczne i nadaje się do użycia w określonych warunkach.
Ceramika
Ceramiczne „rękawy” mają następujące pozytywne cechy:
- wysoka odporność na średnie i wyższe obciążenia;
- wysoka przepustowość wraz ze wzrostem średnicy (do 600 mm);
- możliwość montażu w systemie połączeń / rowków bez użycia dodatkowych połączeń;
- obojętność na agresywne ścieki.
Rury wykonane z ceramiki mają dwie znaczące wady - dużą wagę, niewygodną do samodzielnego układania kolektora i względną kruchość materiału. Przy nieostrożnym montażu ściana może pęknąć. Częściej takie elementy stosuje się w publicznych urządzeniach kanalizacyjnych.
Polimer (RFP i HDPE)
Jako materiały polimerowe należy stosować polipropylen (PPP) i niskociśnieniowy polietylen (HDPE). W pierwszym przypadku pozytywne cechy rur są następujące:
- wysoka ciągliwość, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia systemu podczas instalacji;
- dobra rozciągliwość liniowa;
- odporność na zmiany temperatury;
- długa żywotność;
- lekka waga elementów i łatwość instalacji.
Jednak „węże” z polipropylenu nie nadają się do budowy kolektora miejskiego, ponieważ zgodnie z maksymalnym przekrojem rękawa system jest w stanie wytrzymać tylko średnie objętości ścieków.
Rury HDPE różnią się takimi cechami:
- odporność na różnice temperatur w zakresie od -50 do +130 stopni;
- sztywność elementów ze względu na falistą strukturę zewnętrzną (pierścienie pełnią rolę usztywniaczy);
- odporność na naprężenia mechaniczne;
- wytrzymałość na rozciąganie;
- gładkość ścian wewnętrznych;
- mała waga;
- długi okres eksploatacji.
Podobnie jak rury PPP, elementy HDPE nie nadają się do systemów kanalizacyjnych z dużą ilością ścieków. Ponadto bezpośredni wpływ promieniowania ultrafioletowego na polimer z czasem go niszczy. Ale nie dotyczy to ścieków zewnętrznych.
Cement azbestowy
Taka rura kanalizacyjna może być układana w ziemi dla dowolnej objętości ścieków. Ważne jest, aby wybrać prawidłowy przekrój kolektora. Elementy azbestocementowe wyróżniają się takimi zaletami:
- odporność na agresywne środowisko i obciążenia dynamiczne / statyczne;
- obojętność na agresywne składniki w drenach;
- gładkość ścian wewnętrznych;
- mniejsza waga niż „tuleje” żeliwne lub ceramiczne.
Podczas układania kanałów ściekowych masa rury azbestowo-cementowej jest często jej minusem, ponieważ sama nie poradzi sobie z taką pracą. Ponadto kruchość materiału pod silnym uderzeniem w punkt prowadzi do rozszczepienia.
Żeliwo
Główne pozytywne aspekty żeliwnej rury to:
- odporność na różnego rodzaju obciążenia;
- obojętność na niskie / wysokie temperatury;
- odporność na korozję;
- żywotność (do 80 lat).
Ale żeliwo ma swoje wady:
- skłonność do zamulania z powodu niedoskonale gładkiej powierzchni ścian wewnętrznych;
- ciężar utrudniający instalację;
- koszt przedmiotów.
Rury żeliwne są surowo zabronione w glebach solonchak. Agresywne środowisko powoduje korozję metalu.
Średnica rur kanalizacyjnych
Wszystkie rury do ścieków zewnętrznych wykonane z różnych materiałów mają określoną gradację rozmiarów / sekcji:
- Polimery Średnica elementów kanalizacyjnych wynosi od 40 do 200 mm. Z reguły w domu stosuje się elementy o przekroju 40, 50 i 110 mm. Zewnętrzny kolektor jest montowany z rur o większym przekroju.
- Żeliwo. Przekrój wewnętrzny (DN) zaczyna się od 150 mm i osiąga maksymalną wartość 600 mm w odstępach co 50 mm.
- Cement azbestowy. Takie elementy mają średnicę od 75 mm do 600 mm.
Wszystkie rury o średnicy 110 mm i większej są przeznaczone wyłącznie do instalacji zewnętrznych sieci kanalizacyjnych.
Podstawowe wymagania dotyczące rur do ścieków w gruncie
Aby system kanalizacyjny działał bezawaryjnie, ważne jest, aby rury kolektora zewnętrznego spełniały następujące wymagania:
- Trwałość i długa żywotność. W przypadku ścieków prywatnych od 30 lat.
- Obojętność na agresywne / chemiczne środowiska.
- Odporność na różnice temperatur.
- Maksymalna gładkość ścian wewnętrznych.
Przy prawidłowej instalacji systemu z odchyleniem w kierunku odbiornika zlewu, system kanalizacyjny będzie działał poprawnie bez konieczności drogich napraw. Jednocześnie zaleca się przepłukiwanie kolektora pod wysokim ciśnieniem przynajmniej raz na 5 lat.
