Technologia Climatic została zaprojektowana, aby zapewnić komfort życia, zapewniając chłód w letnim upale. Koszt podzielonych systemów jest dość wysoki, a biorąc pod uwagę instalację przez specjalistów z serwisu, okazuje się nie do zniesienia dla zwykłych konsumentów. Możesz zaoszczędzić pieniądze, jeśli kupisz klimatyzator poza sezonem i sam go zainstalujesz.
Samodzielna instalacja klimatyzatora
Instalacja podzielonego systemu „zrób to sam” odbywa się w dwóch etapach: przygotowanie (wybór miejsca, poszukiwanie narzędzi, zakup materiałów eksploatacyjnych) i instalacja. Prace prowadzone są ściśle według zasad i wymagań technicznych. Błędne obliczenia i błędy instalatorów są głównym powodem awarii sprzętu klimatycznego. Przed instalacją należy zapoznać się z urządzeniem i zasadą działania klimatyzatora.
System składa się z dwóch bloków:
- zewnętrzny (skraplacz) ma sprężarkę, która zmienia stan agregacji czynnika chłodniczego;
- wewnętrzny (parownik) za pomocą wentylatora napędza powietrze przez chłodzony freonem wymiennik ciepła.
Bloki są połączone rurą miedzianą, przez którą krąży czynnik chłodniczy.
Wydajność sprzętu zależy od właściwego umieszczenia modułów klimatyzacji i wysokiej jakości uszczelnienia połączeń i połączeń rurociągu.
Krótkie instrukcje dotyczące instalowania podzielonego systemu własnymi rękami obejmują następujące elementy:
- Wybór i przygotowanie miejsca do montażu modułu zewnętrznego i wewnętrznego klimatyzatora.
- Instalacja jednostki zewnętrznej.
- Instalacja jednostki wewnętrznej.
- Układanie komunikacji: autostrada freonowa, wąż drenażowy, kabel elektryczny.
- Ewakuacja systemu i uruchomienie próbne.
Narzędzia montażowe
Montaż klimatyzatora wiąże się z instalacją bloków wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia oraz układaniem toru. Do pracy potrzebne są następujące narzędzia:
- wiertarka udarowa;
- wiercić;
- zestaw ślusarski (klucze, śrubokręty, poziom i więcej);
- Pompa próżniowa;
- kolektor pomiarowy;
- walcowanie;
- obcinaczka rur.
W procesie samodzielnego montażu nie można obejść się bez materiałów eksploatacyjnych:
- wsporniki i sprzęt do jednostki zewnętrznej;
- 2 miedziane rury o grubych ściankach o metrze równym długości trasy plus margines 30 cm;
- kabel elektryczny o przekroju 1,5-2,5 mm2;
- materiały termoizolacyjne w postaci tulei do szlaku freonowego;
- wzmocniona taśma klejąca.
Wybierz miejsce dla jednostki wewnętrznej i zewnętrznej
Wybierając miejsce instalacji bloków, spełniają one wymagania techniczne i dają możliwość późniejszej konserwacji. Nie ma żadnych specjalnych problemów z lokalizacją modułu wewnętrznego. Zasady instalacji:
- 15 cm od sufitu;
- nie bliżej niż 150 cm od dużych obiektów, które utrudniają przepływ powietrza;
- z dala od urządzeń grzewczych;
- nie można zamknąć bloku zasłonami i zasłonami;
- zimne powietrze nie powinno być dozwolone na łóżku lub miejscu pracy.
Instalacja jednostki zewnętrznej wymaga uwzględnienia dużej liczby czynników:
- na parterze odległość od ziemi jest nie mniejsza niż 2 m;
- modułu nie można zainstalować po słonecznej stronie, w pobliżu drzew;
- odległość od tylnego panelu do ściany 15-20 cm jest konieczna do usunięcia gorącego powietrza;
- wspornik musi podtrzymywać ciężar jednostki zewnętrznej.
Samodzielny montaż klimatyzatora odbywa się nie tylko w pobliżu okna, ale także na ścianie lub parapecie balkonu. W przypadku mieszkań w wieżowcach jest to najlepsza opcja. Ryzyko obrażeń podczas instalacji jest zmniejszone, konserwacja nie powoduje problemów.Balkon powinien być nieszkliwiony lub mieć szeroko otwarte ramy.
Wybierając miejsca instalacji, należy wziąć pod uwagę długość trasy. Nie zaleca się, aby rurociąg był większy niż 7 mi mniejszy niż 3 m. Konieczne będzie dodatkowe wypełnienie freonem, zwiększą się straty ciepła. Najlepszą opcją jest umieszczenie części klimatyzatora na jednej ścianie lub na sąsiednich.
Montaż jednostki zewnętrznej
Moduł zewnętrznego klimatyzatora jest montowany za pomocą metalowych wsporników. Elementy nośne są wybierane na podstawie masy i modelu systemu podziału. Margines bezpieczeństwa powinien przekroczyć zalecany ładunek 2 razy. Niezawodne mocowanie przy minimalnych wibracjach jest możliwe tylko na płaskiej podstawie. Nie można zainstalować urządzenia na izolacji, mocowanie odbywa się na ścianie.
Znakowanie jest wstępnie wykonywane, a otwory pod kołki są wiercone. Wsporniki są montowane poziomo. Blok jest przymocowany do wsporników za pomocą 4 śrub. W prywatnym domu urządzenia nie są narażone na uszkodzenie lub kradzież, a na parterze wielokondygnacyjnego budynku lepiej jest zainstalować kratkę wandaliczną.
Instalacja jednostki wewnętrznej
W zestawie znajduje się płyta montażowa do jednostki wewnętrznej. Na ścianie jest miejsce na zapięcia. Wstępnie sprawdzono brak przewodów elektrycznych w tym miejscu. Płyta jest ustawiana poziomo za pomocą poziomu budynku i jest bezpiecznie przymocowana do podpory. Blok jest zamocowany na elemencie montażowym, sprawdzane jest jego położenie w płaszczyźnie. Zniekształcenia spowodują wyciek kondensatu z miski ściekowej.
Po zamontowaniu dwóch bloków za pomocą dziurkacza wybity zostaje otwór w ścianie pod torem freonowym, drenażem i kablem elektrycznym. Jego średnica jest nie mniejsza niż 45 mm. Pamiętaj, aby utworzyć uprzedzenie w kierunku ulicy. Aby zabezpieczyć rury przed uszkodzeniem, do otworu włożona jest tuleja.
Przewody elektryczne
Podczas instalacji urządzenia zaleca się ułożenie osobnego kabla od panelu rozdzielczego do klimatyzatora. Wybrano drut miedziany, liczba rdzeni zależy od rodzaju połączenia: jednofazowe - 3, trójfazowe - 5. W modelach o niskiej mocy można użyć istniejącego gniazdka. W dokumentach klimatyzatora znajduje się obwód elektryczny pokazujący położenie wszystkich elementów. Przed podłączeniem jest dokładnie badany.
Kabel łączący moduły jest układany między jednostkami wewnętrzną i zewnętrzną. Jest on umieszczony w ochronnej rurze falistej. Końce drutów są rozebrane i przymocowane do zacisków elektrod. Oddzielnie oznaczony przewód uziemiający. Podłączając bloki zgodnie ze schematem, sprawdź działanie urządzenia.
Freon Route i drenaż
Czynnik chłodniczy odpowiedzialny za usuwanie ciepła krąży w układzie wzdłuż rur miedzianych. Materiał sprzedawany jest w zatokach. Część jest cięta wzdłuż linii autostrady, biorąc pod uwagę margines 20-30 cm. Do pracy stosuje się obcinak do rur. Narzędzia nie można zastąpić piłą do metalu; cięcie będzie nierówne. Wszelkie nierówności w rurach powodują wyciek freonu. Istnieje również możliwość wnikania wiórów miedzianych. W momencie instalacji krawędzie produktów zamykane są zatyczkami.
Grzejnik jest umieszczony na każdej rurze w postaci rękawa wykonanego z pianki poliuretanowej lub gumy. Połączenia materiału są klejone wzmocnioną taśmą. Izolacja termiczna eliminuje tworzenie się kondensatu. Po izolacji na rury nakłada się gwintowane kołnierze. Ponadto krawędzie produktów są rozszerzane. Złożoną procedurę wymagającą doświadczenia i specjalnego narzędzia można zastąpić gotowym zestawem z rurami rozszerzanymi w fabryce.
Komunikacja ma dwa sposoby: ukryty lub otwarty. W pierwszym przypadku stroboskop jest wycinany wzdłuż linii znakowania od klimatyzatora do otworu w ścianie. Ta opcja jest optymalna na etapie naprawy, w innym przypadku nie ma sensu wykonywać zakurzonej i pracochłonnej pracy. Rury bagażnika układane są wzdłuż ściany i ukryte za ozdobnym plastikowym pudełkiem.
Najłatwiejszym sposobem zorganizowania odpływu kondensatu jest spuszczenie węża na ulicę. Jeśli nie można przeprowadzić procedury, płyn jest wysyłany do kanalizacji. W takim przypadku syfon jest zainstalowany, aby odciąć nieprzyjemne zapachy.
Montaż rury drenażowej odbywa się z odchyleniem w kierunku usuwania wilgoci, niedopuszczalne są ugięcia i wzniesienia. Koniec węża powinien znajdować się 60-80 cm od ściany, aby nie zniszczyć konstrukcji.
Elementy komunikacji są połączone za pomocą taśmy we wspólnej uprzęży, w tym stanie są przeciągane przez otwór. Nakrętki służą do łączenia rur miedzianych z łącznikami bloków serwisowych. Gdy otworzysz porty przyłączeniowe jednostki wewnętrznej, azot wychodzi, jest to normalne. Nakrętki złączne są dokręcane kluczem, miękki metal zapewnia szczelne połączenie. W podobny sposób rury są podłączone do modułu zewnętrznego.
System ewakuacji
Procedura ewakuacji usuwa powietrze, cząsteczki kurzu i wilgoć z systemu. W celu jego realizacji specjalna pompa jest podłączona do jednostki zewnętrznej poprzez rozdzielacz manometryczny. Proces ten zajmuje 20-30 minut. Po tym, jak igła miernika spadnie do -1 bar, sprzęt wyłącza się. W ciągu 30 minut przeprowadzany jest monitoring, jeśli ciśnienie się nie zmienia, system jest szczelny i gotowy do napełnienia freonem.
Pompa próżniowa jest drogim sprzętem, którego zakup w przypadku instalacji jednego systemu dzielonego nie ma sensu. Niektórzy rzemieślnicy zastępują ewakuację trasy przez oczyszczenie azotem lub freonem. W takim przypadku pozostaje wilgoć, co powoduje szybką awarię sprężarki. Aby wydajnie wykonać instalację, wynajmowana jest pompa próżniowa.
Napełnianie czynnikiem chłodniczym i testowanie systemu
Aby uruchomić freon, klucz sześciokątny jest wymagany do otwarcia zaworu na porcie cieczy. Czynnik chłodniczy zacznie wypełniać układ charakterystycznym sykiem. Po napełnieniu wąż zamontowany na armaturze gazowej jest usuwany. Pozostawia to część czynnika chłodniczego. Prace prowadzone są zgodnie ze środkami bezpieczeństwa - w rękawiczkach i goglach. Port jest zamknięty wtyczką. Instalacja jest zakończona, pozostaje przetestować klimatyzator.
Wybierając instalację podzielonego systemu własnymi rękami, nie zapomnij o utracie gwarancji sklepu na sprzęt. Usługa w centrum serwisowym będzie płatna.
