Jak izolować sufit w wannie własnymi rękami - tym lepiej

Zdolność budynku do zatrzymywania ciepła zależy od jakości izolacji termicznej powierzchni sufitu. Jeśli sufit nie jest izolowany w wannie, piec nie będzie w stanie szybko ogrzać przepływów powietrza, a kondensat będzie kapał. Korzystając z planu działania krok po kroku, wybierając odpowiednie materiały, właściciele szybko poradzą sobie z pracą.

Lepiej izolować sufit w wannie

Przed wyborem materiałów termoizolacyjnych do kąpieli należy wziąć pod uwagę, że w tym pomieszczeniu stale utrzymuje się duża wilgotność i temperatura. Wysokiej jakości izolacja powinna mieć:

• odporność na zmiany temperatury i wilgotne środowisko;
• odporność na pleśń i owady;
• kompatybilność z innymi materiałami wykończeniowymi;
• niska absorpcja wilgoci;
• czystość środowiska, aby kąpiel mogła normalnie oddychać;
• niska przewodność cieplna, aby zapobiec przenikaniu zimnego powietrza do wnętrza;
• łatwość instalacji bez utraty podstawowych cech.

Wybierz lekkie materiały do ​​łaźni - łatwiej je przenosić.

Wełna mineralna jako grzejnik

Jako warstwa główna stosowana jest wełna mineralna lub bazaltowa izolacja cieplna. Materiał mineralny jest przyjazny dla środowiska i odporny na ciepło. Podczas jego produkcji jest impregnowany środkami zmniejszającymi palność, dlatego osłabia się podczas pożarów. Obróbka włókien kwasem borowym zapobiega pojawianiu się owadów i małych gryzoni. Pozytywne aspekty używania ecowool obejmują:

• minimalna przewodność cieplna wynosi od 0,035 do 0,041 W / m × ° K;
• brak parowania szkodliwych substancji podczas ogrzewania;
• wysokiej jakości zamykanie pęknięć i pęknięć podczas instalacji na mokro;
• mała waga - wata jest układana na dowolnej grubości;
• długi okres eksploatacji - od 40 do 50 lat;
• brak odpadów i możliwość ponownego użycia.

Wady stosowania tego materiału obejmują wysoki poziom absorpcji wilgoci (około 20%), który eliminuje się poprzez zapewnienie wysokiej jakości wentylacji.

Płyty piankowe

Możesz zaizolować sufit w wannie płytami styropianowymi. Materiał polimerowy jest inny:

• niska przewodność cieplna (0,037–0,040 W / m × ° K);
• uniwersalność - panele termoizolacyjne pokrywają ścianę, sufit, a nawet powierzchnię podłogi;
• łatwość samodzielnej instalacji;
• zachowanie właściwości termoizolacyjnych przez 30-40 lat;
  
• odporność na ogień - ma tylko piankę z impregnatem trudnopalnym;
• niski poziom absorpcji wilgoci.

Wśród minusów płyt termoizolacyjnych - narażenie na promieniowanie ultrafioletowe, emisja szkodliwego zapachu podczas spalania.

W podwyższonych temperaturach piana staje się trująca.

Grzejniki żużlowe

Żużel paliwowy jest dobrym materiałem do tworzenia izolacji termicznej podłogi lub sufitu. Podczas jego używania ostrożnie usuwaj zanieczyszczenia - popiół i węgiel. W obecności zanieczyszczeń obniży się jakość izolacji i izolacji akustycznej.

Ta opcja ocieplenia charakteryzuje się wieloma pozytywnymi aspektami:

• wysoki stopień izolacji termicznej dzięki luźnej strukturze;
• przyjazność dla środowiska - podczas spalania toksyn nie wydzielają toksyn;
• właściwości bakteriobójcze i brak rozkładu;
• odporność na wahania temperatury i wilgotności;
• brak skurczu i deformacji.

Podczas układania żużlu paliwowego występują trudności z chropowatością szwu, które łatwo można maskować wykończeniem.

Nie wolno używać odpadów przemysłowych na terenie.

Trociny to ludowy sposób na utrzymanie ciepła

Metoda dziadka, w której do przygotowania mieszanki używa się tarcicy, cementu lub gliny. Komponenty są wybierane w stosunku 10: 1: 1: 1,5. Należy je dokładnie wymieszać w stanie suchym, a następnie dodać wodę i zagnieść gęsty roztwór. Jakość powłoki termoizolacyjnej będzie zależeć od grubości warstwy. Po przygotowaniu na powłokę nakłada się izolację foliową.

Izolacja termiczna trocin ma kilka zalet:

• przystępny koszt surowców;
• czystość ekologiczna - trociny i wióry są materiałami naturalnymi;
• temperatura i odporność ogniowa gotowej izolacji cieplnej;
• dobra odporność na wilgoć i paroszczelność;
• oszczędność na ustawieniu paroizolacji;
• jakość wygłuszenia.

Wadami stosowania trocin są złożoność prac przygotowawczych, znaczna waga materiału w gotowej formie.

Pęknięcia na wysuszonej mieszaninie są uszczelniane o tym samym składzie.

Zastosowanie Penoizol

Od wewnątrz w łaźni wolno nakładać penoizol. Materiał jest wykonany w postaci spienionego plastiku przed izolacją. Używając specjalnego sprzętu, możesz wypełnić puste przestrzenie w ścianie, dachu, podłodze. Powłoka izolacji termicznej jest inna:

• brak kosztów organizacji dwustronnej izolacji;
• odporność na ogień
• długi okres operacyjny;
• odporny na gnicie i pleśń;
• prostota układania.

Wady tej technologii obejmują wysoki koszt sprzętu i zgodność z przejrzystym algorytmem aplikacji.

Penoizol nie może być stosowany w kąpieli do drewna lub w obecności posadzek betonowych.

Inne rodzaje materiałów

Możliwe jest samodzielne izolowanie zimnego sufitu w wannie przy użyciu innych materiałów:

• Granulki gliny ekspandowanej o lekkiej i porowatej strukturze. Luźne surowce są wytwarzane na bazie gliny, są przyjazne dla środowiska i mają dobry efekt termoizolacyjny. Keramzyt jest odporny na zapłon i narażenie na wilgotne środowisko.
• Penotherm Materiał struktury piankowej został opracowany do pracy w saunach i łaźniach. Dobrze trzyma ciepło, ma zdolność promieniowania, dzięki czemu łaźnia parowa nagrzewa się 2-3 razy szybciej.
• Penofol. Wykonany jest na bazie pianki polietylenowej i folii nakładanych za pomocą technologii natryskiwania lub laminowania. Jest dostarczany w rolkach lub arkuszach. Metalowa warstwa odbija strumienie ciepła, a także zapewnia ochronę przed obcymi dźwiękami i wibracjami.
  
• Wodorost. W strefie przybrzeżnej używana jest kamka, która nie jest narażona na wilgoć. Może być ważony w belach, w postaci mat siatkowych i gęstych płyt. Ma minimalne magazynowanie ciepła.
• Uprawa betonu komórkowego. Przeznaczony tylko do betonowych budynków. Wykonany jest na bazie cementu i dodatków porotwórczych. Materiały termoizolacyjne do wtórnego zastosowania mają gęstość od 400 do 600 kg / m3, materiały konstrukcyjne o właściwościach termoizolacyjnych - od 600 do 900 kg / m3.

Izolacja foliowa w przypadku pęknięcia nie zatrzyma ciepła.

Sposoby izolowania powierzchni sufitu

Warstwa izolacji termicznej jest zorganizowana od strony dachu lub wewnątrz.

Strona dachu

Strona, na której ściany poddasza są izolowane spienionymi polimerami, wełną mineralną, pokrytą ceramizytem lub trocinami. Izolację termiczną układa się na podłogach żelbetowych lub między opóźnieniami.Rozważ, że cechy pracy na zewnątrz mogą być przykładem wełny bazaltowej.

1. Układ warstwy hydroizolacyjnej. Folia jest przymocowana zakładką 10-15 cm za pomocą zszywacza, a połączenia są opracowywane za pomocą taśmy.
2. Tworzenie podłogi z blachy ze sklejki lub desek, która w przyszłości będzie podłogą na poddaszu.
3. Układanie wełny mineralnej między belkami, aby druga warstwa zakryła połączenia pierwszej.
4. Montaż membran paroizolacyjnych z warstwą „oddychającą” w dół, a następnie przymocowanie do belek.
5. Montaż szyn do izolacji i wypełnienia sufitu.

Przed ułożeniem masowej izolacji na belkach sufit podwieszany jest obszyty.

Izolacja od wewnątrz

Wewnętrzna izolacja sufitu w łaźni lub saunie z zimnym dachem jest odpowiednia, jeśli nad budynkiem zaplanowano drugie piętro. Prawidłowy algorytm działania oznacza:

1. Obliczanie obszaru pokrycia z uwzględnieniem warunków klimatycznych i parametrów pomieszczenia.
2. Przygotowanie materiałów budowlanych, narzędzi.
3. Montaż belek - sufit jest umieszczony na taśmie.
4. Układanie paroizolacji i uszczelnianie połączeń. Paroizolacja jest przymocowana szczeliną wentylacyjną 2-3 cm.
5. Montaż warstwy izolacyjnej.
6. Organizacja hydroizolacji membranowej.
7. Wykończenie konstrukcji podszewką lub deską na pióro i wpust.

Do posadzek nie stosuje się cementu.

Praca przygotowawcza

Ocieplenie jest zorganizowane zgodnie z zasadą ciasta francuskiego, ponieważ materiał musi być chroniony przed wilgocią i dalszą wilgocią. Aby to zrobić, musisz wykonać warstwę pary i wodoodporności.

Rozmieszczenie paroizolacji

Do kąpieli bez poddasza odpowiednia jest paroizolacja z folii aluminiowej, tektury z olejem suszącym lub woskowanego papieru. Budynki na poddaszu są dodatkowo obrabiane gliną układaną w warstwie 2 cm. Można zastosować inne materiały:

• Folia z tworzywa sztucznego o grubości 0,4 mm. Jest on układany ze szczeliną wentylacyjną, przez którą odprowadzany jest kondensat.
• Folia paroizolacyjna ze stosem zatrzymującym parę.
• Membrana usuwająca wilgoć z wełny mineralnej. Zapobiegają również przedostawaniu się kondensatu do izolacji i utracie ciepła z naturalnej wentylacji.

W obecności piany lub penoizolu na dachu bariera parowa nie pasuje.

Organizacja hydroizolacji

Jeśli hydroizolacja nie została przeprowadzona na etapie budowy, można zastosować kilka technologii:

• Rozmaz. Jednoskładnikowe lub dwuskładnikowe materiały na bazie polimerów lub bitumu nakładają się na 2-4 mm.
• W porządku. Materiały rolkowe na bazie włókna szklanego lub bitumu są nakładane tylko na konstrukcję betonową.
• Obraz. Powłoka hydroizolacyjna ma postać mastyksu, past lub emulsji. Nakłada się za pomocą pędzla, ostrożnie rozmazując rogi. Wystarczająco 2-4 warstwy o grubości od 2 do 6 mm.
• Spryskane Ciekłą gumę nakłada się na powierzchnie zewnętrzne przy użyciu specjalnego sprzętu.

Na suficie wanny można umieścić hydroizolację z pianki poliuretanowej, która spełni funkcje izolacyjne.

Instrukcje krok po kroku dotyczące izolacji termicznej

Podczas izolowania sufitu łaźni lub łaźni parowej, w zależności od rodzaju pomieszczenia, algorytm pracy może się różnić.

Ocieplenie łaźni

Przewodnik:

1. Montaż na dnie belek belkowych w formie skrzynki, tak aby między elementami były odstępy 5 cm, a od komina do osłon należy zachować odległość co najmniej 25 cm.
2. Impregnacja zmontowanych osłon za pomocą związków antyseptycznych.
3. Układanie paroizolacji i mocowanie za pomocą wsporników.
4. Montaż osłon, zaczynając od tego ostatniego, tak aby ich płaszczyzny poniżej zbiegały się z belkami.
5. Montaż materiału izolacyjnego w skrzynkach i połączeniach belek z osłonami.
6. Organizacja górnej podłogi na belkach desek lub płyt pilśniowych.
7. Przetwarzanie gotowej konstrukcji z ognioodpornością.

Elementy drewniane obok komina pokryte są arkuszami azbestowymi.

Izolacja cieplna sufitu w łaźni parowej

Łaźnia parowa nie powinna wypuszczać ciepłego powietrza, aby para pozostała w pomieszczeniu. Z tego powodu prace izolacyjne obejmują:

1. Wybór materiału odpornego na wilgoć. Odpowiednie deski nasączone dwiema warstwami schnącego oleju.
2. Montaż tarcicy na belkach.
3. Mocowanie desek na belkach z odstępem wilgoci 3 cm.
4. Układanie izolacji - wzmocniona folia, folia lub filc dachowy.
5. Wypełnienie konstrukcji żużlem lub piaskiem na warstwie 20 cm.

Jako paroizolacja stosuje się szklankę, a dopiero potem wylewa się piasek.

Możliwe trudności podczas wykonywania pracy

Niedoświadczeni konstruktorzy najczęściej popełniają następujące błędy:

1. Nie bierz pod uwagę skurczu domu z bali, w którym na suficie powstaje 2,5 cm szczelina wentylacyjna. Aby go wyeliminować, obudowa jest całkowicie usunięta.
2. Zainstaluj grzejnik pod podłogami w łaźni parowej i zlewie. Jeśli ogrzejesz te pomieszczenia, deski mogą gnić.
3. Nie wybieraj materiałów izolacyjnych pod głównym. Do okładzin drewnianych odpowiednia jest folia aluminiowa. W obecności suchej łaźni parowej lepiej jest użyć rozszerzonej gliny.
4. Zamontuj puste przegrody sufitu. Wełna mineralna bez paroizolacji doprowadzi do powstania grzyba i pleśni.
5. W wysoko ogrzewanych pomieszczeniach używaj wełny mineralnej lub płyt bazaltowych. Po podgrzaniu do 66 stopni w niewentylowanym pomieszczeniu materiały wydzielają szkodliwy formaldehyd.

Izolacja polimerowa nie może być instalowana bez paroizolacji.

W zależności od rodzaju pomieszczenia - pralni lub łaźni parowej w łaźni, wybiera się materiał izolacyjny. W warunkach wysokiej jakości instalacji, zgodnie z zaleceniami ekspertów, budynek zatrzymuje ciepło, stwarza komfortowe warunki do relaksu i zabiegów wodnych.