Regulacja zużycia energii na ogrzewanie jest planowana z uwzględnieniem klimatu, rodzaju budynku mieszkalnego. Uwzględniono materiał otaczających konstrukcji, liczbę kondygnacji domu i stopień zużycia głównej magistrali grzewczej. Dlatego standard ogrzewania dla 1 kwadratu. m będzie się różnić w różnych miastach i regionach. Normy są wprowadzane przez upoważniony organ samorządu lokalnego na podstawie obliczeń organizacji dostarczającej i są stałe przez trzy lata.
Wartość standardu ogrzewania i obliczenia na 1 kw. m
Przepisy dotyczące zużycia ciepła obliczane są zgodnie z warunkami świadczenia usług wysokiej jakości, określonymi w przepisach Federacji Rosyjskiej. Zasady są zmieniane w przepisanym porządku prawnym.
Przypadki reform:
- reorganizacja wyposażenia technicznego i budowa budynku mieszkalnego, zmiany klimatu, w których zużycie zasobów w budynku mieszkalnym zmienia się o 5% lub więcej;
- modyfikacja istniejących zasad dotyczących składu norm zużycia ciepła, metod i warunków obliczania wskaźników kosztów i wydatków.
Firma, która dostarcza ciepło do dzielnicy, przedstawia władzom lokalnym dokumenty rozliczeniowe z silnym uzasadnieniem dla nowych standardów. Autoryzowane służby analizują materiały i w razie potrzeby składają dodatkowe wnioski.
Rada miasta organizuje spotkanie, na którym dyskutuje, czy akceptuje, czy odmawia poprawy organizacji. Na podstawie decyzji dokonuje się ponownego obliczenia, wprowadza się zmodyfikowane taryfy dla konsumentów.
Decyzja władz w ciągu 10 dni jest publikowana w lokalnych mediach informacyjnych, wskazana jest data rozpoczęcia obowiązywania nowego standardu zużycia energii cieplnej.
Wygodna temperatura pokojowa
Wskaźniki komfortowej temperatury są regulowane przez państwo. W Rosji zasady są określone dla wszystkich regionów.
Normy parametrów temperatury są zawarte w dokumencie GOST 30.494 - 2011 i obejmują wskaźniki w zależności od rodzaju pomieszczeń:
- w pokojach temperatura na poziomie +20 - + 22 ° C jest uważana za komfortową;
- w kuchni - +19 - + 21 ° С;
- w łazience - +24 - + 26 ° С;
- w toalecie - +19 - + 21 ° С;
- na korytarzu - +18 - + 20 ° С.
Jeśli temperatura nie osiągnie tych wartości, szybkość ogrzewania na 1 m2 domu nie zostanie spełniona, możesz złożyć skargę i zażądać ponownego obliczenia zużytej energii.
Zasady uwzględniają przeznaczenie lokalu. Sypialnia powinna być wentylowana, po czym powinna być standardowa temperatura. W pokoju dziecinnym temperatura górnej granicy jest uważana za normalną, a gdy dziecko się starzeje, przesuwa się do dolnego paska. W łazience podwyższona stawka wynika z wilgoci, z powodu której występuje chłód.
Obliczanie opłaty za ciepło z uwzględnieniem norm
Kalorii używa się do obliczania zużycia ciepła w budynkach mieszkalnych i sektorze wielomieszkaniowym. Jednostka to 4,1868 J. Ta ilość wystarcza do podgrzania jednego grama wody o temperaturze 1 ° C. Aby uzyskać 1 kostkę m gorącej wody o temperaturze + 60 ° C (najniższy nośnik energii w głównej instalacji grzewczej) wymaga 60 Mcal. Do podgrzania 100 m3 cieczy potrzeba już 6 Gcal.
Budynki wielomieszkaniowe są uważane za niepodzielne obiekty, które zużywają energię do ogrzewania pomieszczeń w swoim składzie. Zasady norm dotyczące ogrzewania 1 km kw. m przewiduje obliczenie energii cieplnej dla całego domu w ciągu roku, na podstawie której uzyskuje się średnią wartość.
Budynek wielomieszkaniowy obejmuje lokale niemieszkalne i mieszkalne oraz pomieszczenia ogólnodostępne (piwnice, poddasze, klatki schodowe), a opłata jest wypłacana właścicielom mieszkań. Wielkość określa się proporcjonalnie do powierzchni lokali poszczególnych właścicieli.
Aby uwzględnić ilość ciepła, którą użytkownicy domowi mogą zużyć, stosuje się ogólnokrajowe standardy ogrzewania na 1 metr kwadratowy. W 2019 r. Rząd ustanowił nowe standardy rozliczania zużycia ciepła do ogrzewania pomieszczeń gospodarczych, na paragonie pojawiła się linia „wspólne potrzeby domu”.
Obliczanie opłaty za ogrzewanie
Aby zaoszczędzić pieniądze, konsumenci umieszczają osobne liczniki w mieszkaniach, które pozwalają zmierzyć ilość zużytej energii bez średniego obliczenia zgodnie z normami. Urządzenia są dostarczane przez specjalistów i zaplombowane przed użyciem.
Liczba w dokumencie płatności zależy od metody obliczania:
- zgodnie ze świadectwem licznika mieszkaniowego z dodatkiem udziału zużycia energii cieplnej do ogrzewania wspólnych obszarów użytkowania;
- na podstawie obliczonego udziału w oddzielnym mieszkaniu zgodnie z danymi ze wspólnego licznika ciepła w domu;
- zgodnie z lokalnymi przepisami, jeśli nie ma wspólnego i indywidualnego urządzenia.
Zgodnie z prawem opłata jest uwzględniana tylko za okres faktycznego ogrzewania lub rozłożona na cały rok. Opcja wybiera rząd dzielnicy lub miasta. W drugiej wersji zastosowano dodatkowy współczynnik korygujący. W domach ze wspólnymi licznikami, których mieszkańcy płacą przez cały rok, przelicza się na miesiące letnie.
Ze wspólnym licznikiem domu
Jeśli w wieżowcu jest metr, a poszczególne mieszkania pozostaną bez nich, Gcal oblicza się na ogrzewanie własnej powierzchni i dodaje się koszt ciepła na ogrzewanie wspólnej przestrzeni. Uwzględniane są wartości urządzenia, powierzchnia domu i kwadratura mieszkania.
Odczyty zbiorcze liczników są przesyłane do biura zarządzania i są wskazane w następnym rachunku. Informacje na temat ogólnej kwadratury domu można znaleźć w mieszkaniu i usługach komunalnych w dokumentach odbiorczych. Powierzchnia mieszkania jest zarejestrowana w paszporcie technicznym, a taryfy można znaleźć w systemie grzewczym.
Obliczanie zużycia odbywa się zgodnie ze wzorem: P = V x S / S1 x Tgdzie:
- V. - ilość energii zużytej przez urządzenie sterujące.
- S. - wyrównywanie własnego mieszkania.
- S1 - powierzchnia budynków niemieszkalnych i mieszkalnych.
- T. - Legalna taryfa dla ciepła.
Całkowita ilość ciepła zużytego w domu jest podzielona na metry kwadratowe mieszkań. Okazuje się udział w oddzielnym mieszkaniu, wartość tę mnoży się przez taryfę systemu grzewczego.
Nie ma wspólnego urządzenia gospodarstwa domowego ani pojedynczych liczników
W takim przypadku stosuje się obecny standard zużycia ciepła na 1 km kw. m. Regulowany wskaźnik określa ilość ciepła do ogrzewania kwadratu mieszkania na miesiąc. Klimat w regionach Federacji Rosyjskiej jest inny, więc władze lokalne ustalają różne kwoty dla podmiotów Federacji. Rodzaj mieszkania i stan komunikacji w materiale budowlanym.
Koszty są obliczane według wzoru: P = S x N x Tgdzie:
- S. - powierzchnia mieszkania lub lokalu niemieszkalnego.
- N. - wskaźnik zużycia.
- T. - taryfa cieplna.
Obszar obudowy jest mnożony przez aktualną normę, określana jest szacunkowa ilość ciepła potrzebnego do ogrzewania. Takie obliczenia czasami nie odpowiadają faktycznym kosztom energii. Rząd zobowiązuje mieszkańców do instalowania wspólnych liczników w budynkach mieszkalnych.
Jest metr i metry
Instalacja licznika w mieszkaniu pozwala właścicielowi zapłacić za ciepło faktycznie dostarczone do obudowy. Przepisy przewidują obowiązkową akceptację odczytów poszczególnych urządzeń przez służby komunalne, jeśli w domu znajduje się zbiorczy licznik, a co najmniej 50% pomieszczeń osobistych (według powierzchni) jest wyposażonych w oddzielne urządzenia.
Opłata uiszczana przez indywidualnych właścicieli jest kumulatywna. Część każdego jest obliczana zgodnie z odczytami instrumentów. Obliczany jest udział zużycia w pokojach wyposażonych w liczniki.Otrzymaną wartość mnoży się przez przydzieloną kwotę płatności za Gcal dla mieszkań z indywidualną księgowością i wyświetlana jest płatność za ciepło w okresie miesiąca.
Kwota płatności może być mniejsza lub większa niż kwota już wypłacona. Od tego zależy obliczenie dodatkowej opłaty w następnym okresie lub przydział do niższej raty.
