Podczas prac budowlanych i wykończeniowych stosuje się różne elementy złączne: gwoździe, zszywki, śruby samogwintujące. Za ich pomocą płyty i materiały izolacyjne są mocowane. Głównym rodzajem elementów ustalających izolację są kołki, ale można również stosować klej lub układać między krokwiami. Różne materiały i łączniki są używane do izolowania powierzchni o różnych celach (orurowanie, fasady, ściany, fundament). Przed rozpoczęciem pracy musisz dowiedzieć się, który typ jest odpowiedni do konkretnych warunków.
Główne metody mocowania izolacji
Sposób mocowania izolacji zależy od jej struktury i powierzchni, na której materiał jest instalowany. Miękkie izolatory ciepła są wygodnie mocowane za pomocą listew. Na ścianach betonowych i ceglanych izolacja jest mocowana za pomocą kołków i kleju.
Lathing
Ta metoda służy do układania miękkiej izolacji (wełna mineralna). Rama jest tworzona z prętów, które znajdują się w odległości równej lub nieco mniejszej niż szerokość izolacji termicznej. W rezultacie uzyskuje się komórki, w których układane są płytki.
Najczęstszym obszarem zastosowania jest izolacja ścian wewnętrznych, podłóg, dachów i sufitów. Stosuje się go na zewnątrz, gdy konieczne jest wykonanie wentylowanej elewacji. Rama w tym przypadku jest wykonana z metalowego profilu. Jeśli okładzina ma postać mokrej fasady, ta metoda nie jest odpowiednia. Miękki izolator cieplny nie utrzyma ciężaru okładziny tynkowej.
Mocowanie na kołkach i gwoździach
Izolacja jest mocowana na twardej powierzchni za pomocą kołków i gwoździ. Istnieją trzy rodzaje kołków - plastikowe, z metalowym gwoździem i metalowym gwoździem z głowicą termiczną.
Wybierając klipsy termoizolacyjne, ważne jest, aby wybrać ich rozmiar. W przypadku mocowania izolacji termicznej do ściany z cegły, długość uchwytu powinna być o 70 mm dłuższa niż grubość płyty izolacyjnej. Produkty z tworzywa sztucznego stosuje się, jeżeli maksymalna długość nie przekracza 120 mm.
Klejenie
Ta metoda jest opcjonalna. Aby zainstalować izolację, istnieje duża liczba samoprzylepnych podstaw. Różnią się minimalnie, ale ważne jest, aby klej pasował do określonego typu izolatora cieplnego i powierzchni. Podczas pracy ważne jest, aby spojrzeć na kompozycję. To nie powinno być szorstkie. Jeśli klej ma taką konsystencję, można ocenić niewłaściwe przechowywanie i niezdolność do pracy. Nadaje się do instalowania pianki na ścianach.
-
- Uchwyt samoprzylepny
-
- Mocowanie na kołki
Mocowanie płytowe
Kołki, które służą do montażu izolacji, mają określony kształt. Są również nazywane grzybami lub parasolami. Klipsy pozwalają bezpiecznie przymocować nawet najbardziej delikatny materiał. Za ich pomocą możesz przymocować izolację termiczną do betonu, kamienia, cegły.
Pozytywne strony mocowania płyty:
- Niezawodne dopasowanie do powierzchni, które zapewnia szeroka nasadka grzyba.
- Narażenie na znaczne obciążenia.
- Na powierzchni czapki wykonano szorstką część, aby poprawić przyczepność.
- Odporność na korozję.
- Wykonane są z niedrogiego tworzywa sztucznego o dobrych właściwościach.
- Nie uszkadza pieczęci. Parasol to element składany.
- Wzmocnienie konstrukcji zatrzasku dzięki rozszerzeniu kołka we wszystkich kierunkach.
Sam grzybek może być wykonany z tworzywa sztucznego lub stali.Wybór tego lub innego materiału zależy od tego, jaka izolacja zostanie położona na powierzchni. Istnieją różnice w konfiguracji i wykonaniu.
Plastikowe elementy złączne
Plastikowe uchwyty są najtańsze, a ich jakość nie pogarsza się. Na powierzchni parasola znajdują się otwory w kształcie stożków dla dodatkowej przyczepności. Aby zainstalować materiały niestałe, użyj nylonowych łączników wykonanych z wysokiej jakości polipropylenu.
Funkcje plastikowych grzybów:
- Niski koszt ze względu na prostotę i niski koszt produkcji.
- Nie reaguj na skoki temperatury.
- Niska przewodność cieplna.
- Umiejętność pracy w trudnych warunkach.
- Nie gniją i nie rdzewieją.
- W stanie wytrzymać obciążenie 400 kg / m2.
Takie produkty są aktywnie wykorzystywane do instalowania izolacji na cegłach i powierzchniach betonowych.
Metalowe elementy złączne
Gwóźdź mocujący jest wykonany ze stali. Tuleja wykonana jest z polipropylenu, z dystansami umieszczonymi na końcu. Ta konstrukcja pozwala zwiększyć stopień obciążenia. Głównym obszarem zastosowania jest aranżacja elewacji budynków. Wśród niedociągnięć można zidentyfikować:
- Wysoki koszt produktów.
- Ryzyko rdzy w kontakcie z wodą.
- Pojawienie się kondensacji.
Nie używaj produktów metalowych w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności.
Łączniki z głowicą termiczną
Urządzenie to metalowy pręt, w którym nasadka pokryta jest poliamidem. Dzięki tej końcówce rozwiązano problem kondensacji, dlatego rdza nie tworzy się na tynku.
Zakres - drewniane domy. Główną wadą jest to, że modele z głowicą termiczną są najdroższe w tym segmencie.
Izolacja termiczna z grzybowymi łącznikami
Technologia montażu izolacji termicznej za pomocą grzyba kołkowego nie powoduje żadnych szczególnych trudności dla mistrza. Ważne jest wcześniejsze przygotowanie niezbędnych narzędzi przed przymocowaniem izolacji do betonowej ściany.
Do instalacji potrzebujesz wiadra, wiertła z trzepaczką, szpatułki do nakładania kompozycji na ścianę i perforatora z wiertłem o średnicy odpowiedniej do kołka.
Wełna mineralna nie jest przymocowana do ściany za pomocą grzybów, ponieważ taka izolacja termiczna nie wymaga dodatkowego mocowania. Nadaje się do mocowania pianki, pianki, pianki poliuretanowej i innych materiałów stałych.
Instrukcje krok po kroku dotyczące mocowania izolacji:
- Czyszczenie powierzchni. Materiał zostanie bezpiecznie przymocowany tylko na płaskiej powierzchni bez pęknięć i wypukłości.
- Paroizolacja. Oprócz głównego celu warstwa ta będzie pełnić funkcję dodatkowego mocowania.
- Obszar izolacji należy oznaczyć do wiercenia otworów. Skok wynosi 0,8 m w poziomie i 0,3 m w pionie.
- Dziurkowanie otworów na kołki. Średnica powinna być równa przekrojowi nóżek łącznika.
- Ręcznie zainstaluj tuleję w otworze. Rdzeń należy umieścić w tulei i wbić do oporu. Parasol należy otworzyć specjalną osłoną ochronną.
Aby izolacja nie ześlizgnęła się, umieść prowadnicę na spodzie ściany. W przypadku dodatkowego utrwalenia kleju grzyby są instalowane po całkowitym wyschnięciu kompozycji.
Ważne jest, aby móc wybrać odpowiednią liczbę klipów. Można to zrobić za pomocą wzoru:W = S * Qgdzie W. - liczba kołków, S. - strefa pokrycia Q - liczba kołków na metr. W przypadku pianki o długości 1 metra potrzebne są 4 uchwyty, w przypadku wełny bazaltowej ta wartość wynosi 6. Zaleca się zakup trochę więcej produktów, aby zapas był dostępny.
Przykłady mocowania różnych materiałów
Pianka i wełna mineralna to jedne z najbardziej znanych i używanych izolatorów cieplnych. Ich zakres jest szeroki - od powierzchni wewnątrz domu do fundamentu i rur.Na ich przykładzie rozważone zostanie zamocowanie izolacji do ściany.
Do izolacji piankowej należy wybrać materiał o szerokości co najmniej 100 mm. Jeśli tak nie jest, możesz wziąć dwie warstwy 50 mm i ułożyć w dwóch rzędach. Aby pracować szybciej, szerokość izolacji musi pasować do położenia krokwi. Montaż pianki odbywa się za pomocą pianki montażowej lub kleju. Przy gęstym montażu do ścian krokwi piankę można przykleić tylko co najmniej na połączeniach. Jeśli zostanie przeprowadzone tynkowanie, będziesz musiał zastosować metodę podwójnego powlekania. Podczas układania w dwóch warstwach ważne jest przesunięcie do połowy płyt nowego rzędu w stosunku do poprzedniego. Zmniejszy to liczbę połączeń, przez które może uciekać ciepło. Przed instalacją należy założyć hydroizolację. Jako dodatkowy utrwalacz stosuje się deskę lub szynę, na której później nakłada się materiał wykończeniowy.
Materiał w rolkach lub płytach doskonale nadaje się do przymocowania izolacji do dolnej części sufitu. W takim przypadku układanie zwiniętej wełny mineralnej jest proste. Łatwo jest pokroić na talerze o odpowiednim rozmiarze i umieścić między opóźnieniami. Wycięty kawałek powinien być o około 4 cm większy niż odległość między belkami. Powstałe paski są umieszczane w komórkach. Dodatkowe mocowanie izolacji do ściany za pomocą grzybów nie jest wymagane. W razie potrzeby wełnę mineralną można dodatkowo przymocować do gwoździ o małej średnicy i sznurka. Gwoździe wbijane są w kłody w odległości 0,5 m, naciągany jest na nich gwint, który utrzymuje izolację termiczną. W takim przypadku łączniki izolacyjne będą bardziej niezawodne.
