Ogrzewanie powietrzne w budynkach mieszkalnych jest warunkiem komfortu. Aby wiedzieć, jak jest zorganizowany schemat ogrzewania dwupiętrowego domu z wymuszonym obiegiem chłodziwa, ważne jest już na etapie projektowania. Pomoże to zaoszczędzić pieniądze i nadzorować zespół budowlany. Małe umiejętności konstruktora pozwolą ci samodzielnie wdrożyć system grzewczy.
Zasady budowy
Schematy ogrzewania w dwupiętrowych domach budowane są na podstawie wspólnych elementów konstrukcyjnych.
Kompozycja musi zawierać:
- kocioł grzewczy: paliwo elektryczne, gazowe, stałe lub płynne;
- wymienniki ciepła, grzejniki;
- instalacja rurowa z kotła do akumulatorów;
- obwód automatyki i ochrony;
- zbiornik wyrównawczy;
- płyn chłodzący;
- sprzęt dostosowujący.
W nowoczesnych grzejnikach gazowych i elektrycznych automatyka i zbiornik wyrównawczy są wbudowane w konstrukcję. W przypadku grzejników półprzewodnikowych wykonaj uprząż ochronną.
Elementy konstrukcyjne
W sprzedaży są kotły, które mogą zasilać dwa rodzaje paliwa - w tym przypadku elektryczne grzejniki rurowe (TEN) są wbudowane w obwody grzejnika gazowego lub drzewnego.
Automatyzacja grzejników umożliwia wznowienie ogrzewania po wyłączeniu bez interwencji użytkownika lub w trybie ręcznym. Schematy ochrony na czas odcinają dopływ energii podczas pracy awaryjnej (przegrzanie chłodziwa, nadciśnienie w systemie). Obowiązkowe takie urządzenia w kotłach gazowych. Po wyłączeniu zawór zamyka się, a po wznowieniu zasilania gaz nie dostanie się do pomieszczenia.
Rurociągi wykonane są ze stali, miedzi, metalu z tworzywa sztucznego lub polipropylenu. Ta ostatnia opcja jest preferowana pod względem kosztów pieniężnych; oszczędza czas instalacji. Do spawania używaj niedrogich lutownic, kosztujących od 800 rubli. Łączniki, łączniki z plastikowego na metalowy gwint są niedrogie.
Zbiornik wyrównawczy jest niezbędnym elementem systemu grzewczego. Po podgrzaniu woda rozszerza się, a nadmiar przepływa do zbiornika rezerwowego.
Jeśli wnętrze urządzenia komunikuje się z powietrzem, obwód nazywa się otwarty. Jeśli gumowa membrana zbiornika wyrównawczego nie jest podłączona do powietrza, obwody zostaną zamknięte.
Wytrzymałość wymienników ciepła w prywatnym domu nie stwarza wysokich wymagań. Maksymalne ciśnienie w rurach nie przekracza 2 - 3 barów. Takie ciśnienie może wytrzymać nawet grzejniki z czystego aluminium, które można zniszczyć w instalacjach centralnego ogrzewania, w których ciśnienie osiąga 14-15 atm.
Wybór płynu chłodzącego
Jako nośnik ciepła wybiera się wodę lub specjalny środek przeciw zamarzaniu. Pierwsza opcja jest tańsza. Napełnianie rur i grzejników następuje przez kran z sieci wodociągowej. Woda jako czynnik chłodzący jest uzasadniona w osadach o stałym dopływie energii (gazu, elektryczności). Jeśli przerwy są częste i długie - odmawiają wody. W przypadku wyłączenia na dłuższy czas z mrozu, zamarznie. Lód zniszczy rurociągi, grzejniki.
Nie wlewaj wody do systemu grzewczego domków, które odwiedzają rzadko. Oprócz zatrzymania dopływu energii kocioł może zatrzymać podgrzewanie wody z innych powodów. Jeśli ogrzewanie nie zostanie ponownie uruchomione w odpowiednim czasie, wypadki są nieuniknione.
Latem nie wolno dopuścić do opróżnienia systemu - doprowadzi to do korozji lub utlenienia wewnętrznej powierzchni wymienników ciepła.
Środek przeciw zamarzaniu jest drogi, ale nie zamarza na zimno, minimalna temperatura jest podana na opakowaniu. Nawet jeśli płyn niezamarzający jest silniej chłodzony, zamienia się w rodzaj luźnego śniegu, który nie doprowadzi do zniszczenia grzejników i kotła. Koncentraty rozcieńcza się wodą w proporcjach zgodnie z instrukcjami producenta.
Podczas napełniania układu niezamarzającymi cieczami stosuje się specjalne pompy ciśnieniowe. Jest to wada - pożądane jest, aby urządzenie było do użytku osobistego. Zadzwoń do mistrza, aby zatankować 200–300 gr. odparowana lub wyciekająca ciecz jest finansowo droga.
Dodatki przeciw zamarzaniu są zawarte w przepisie przeciw zamarzaniu, który zachowa wewnętrzną powierzchnię rur, grzejników, wymiennika ciepła kotła.
Ogólna zasada pracy
Schemat działania dowolnego systemu grzewczego polega na zamianie energii spalonego gazu, paliwa stałego (płynnego) lub energii elektrycznej na ciepło. Podgrzana woda (płyn niezamarzający) przepływa przez rury do grzejników, gdzie przenosi ciepło do przestrzeni.
System grawitacyjny
Prawa fizyki są podstawą funkcjonowania. Jeśli kontury przewidują naturalny ruch wody, taki schemat nazywa się grawitacją.
Wykonanie obiegu ogrzewania podłogowego w systemach grawitacyjnych jest niezwykle trudne bez użycia dodatkowych pomp. Różnica w rurach w podłodze o kilka milimetrów prowadzi do wietrzenia i zaprzestania ruchu chłodziwa.
Gęstość ogrzewanego chłodziwa jest niższa niż zimna. Ze względu na różnicę gęstości woda / płyn niezamarzający z kotła unosi się w górę wzdłuż pionu zasilającego (średnica 60 - 80 mm). W górnej części całego systemu zainstalowany jest zbiornik wyrównawczy typu otwartego lub zamkniętego.
Wzdłuż obwodu drugiego piętra ułóż górną pętlę okablowania. Rura o średnicy 40-50 mm jest montowana ze spadkiem 2-3 cm na metr długości. W miejscach instalacji grzejników rurki o średnicy 16–25 mm są przyspawane do okablowania. Na nich płyn wpływa do grzejników. Następnie płyn chłodzący dostaje się do akumulatorów na pierwszym piętrze.
Na poziomie kotła lub nieco niżej na obwodzie budynku układany jest dolny obwód (powrót), w którym gromadzona jest woda lodowa.
Możliwe jest wyposażenie obwodu grawitacyjnego bez dodatkowych pomp ciśnieniowych na wysokości od kotła do górnej rury dystrybucyjnej nie większej niż 6-7 m. Jest to wysokość dwupiętrowego domu.
Obwód znajduje zastosowanie w miejscach, w których energia elektryczna potrzebna do działania pomp jest często wyłączana. Kotły gazowe w tym przypadku są wyposażone w nielotne urządzenia bezpieczeństwa.
Ten sam schemat jest potrzebny w przypadku systemów z kotłami na paliwo stałe. W przypadku awarii zasilania cyrkulacja zostaje zatrzymana, a drewno opałowe / węgiel nadal podgrzewa wodę. Kocioł na paliwo stałe można zatrzymać tylko poprzez szybkie usunięcie spalania paliwa, co jest niezwykle problematyczne. Zwiększone ciśnienie może zniszczyć rury i grzejniki.
Wymuszone działanie obwodu
Do wymuszonego ruchu chłodziwa stosuje się pompy obiegowe.
Pompa jest włączana na styku „powrotu” i kotła - tutaj płyn chłodzący jest już schłodzony, a pompa pracuje w trybie łagodnym. Na wylocie grzejnika temperatura płynu chłodzącego osiąga 80-100 stopni, co gwałtownie zmniejsza zasoby sprzętu. W kotłach ze zintegrowaną pompą wszystko jest podłączone poprawnie.
Schemat ruchu wody działa zgodnie z następującym algorytmem:
- Po podłączeniu zasilania pompa zostaje włączona, a płyn chłodzący zostaje uruchomiony.
- Kocioł podgrzewa wodę / płyn niezamarzający, a ciśnienie wytwarzane przez pompę wyciska chłodziwo do obwodów.
- Gorąca woda jest doprowadzana do grzejników, gdzie jest chłodzona, ogrzewa powietrze i wchodzi do rur „powrotnych”.
- Proces przechodzi w stan cykliczny.
Opracowano i wdrożono różne schematy połączeń, które są optymalnie dostosowane do różnych warunków pracy.
Zgodnie z zasadą dostarczania i odbioru chłodziwa wyróżnia się dwa rodzaje konstrukcji: jedno- i dwururowe. W pierwszym przypadku układ jest podobny do grawitacyjnego. Gorący płyn chłodzący jest doprowadzany przez chłodnicę do grzejników. Druga rura zbiera schłodzoną wodę i zwraca ją do kotła. Ta opcja jest używana przy wymianie starych kotłów bez pomp na nowe modele automatyczne. Schemat instalacji rurowej w tym przypadku nie ulega zmianie. Chłodziwo wzdłuż pionu jest pompowane na drugie piętro, a następnie spływa w dół.
Obwód dwururowy
Podczas aranżacji dużych budynków stosuje się dokładnie schemat dwururowy. Grzejniki są połączone równolegle. W zależności od położenia rur zasilających rozróżnia się schematy z górnym i dolnym okablowaniem.
Schematy podłączenia chłodnicy dla górnego i dolnego okablowania podano w dokumentacji technicznej. Nieprawidłowe połączenie powoduje wietrzenie lub niską wydajność urządzenia.
Zalety podwójnej tuby:
- nie wymaga skomplikowanych obliczeń i doboru średnic rur;
- niezależna regulacja transferu ciepła każdego grzejnika, co pozwala ustawić temperaturę w każdym pomieszczeniu i oszczędzać energię;
- prosta konfiguracja i uruchomienie;
- moc pomp jest niewielka;
- nie ma znaczących strat ciśnienia na początku i na końcu obwodów;
- temperatura płynu chłodzącego jest w przybliżeniu taka sama we wszystkich grzejnikach obwodu;
- odcinając zawory zasilania i spustowe, akumulator można wyjąć w celu wymiany lub naprawy bez wyłączania całego ogrzewania;
- minimalny opór hydrauliczny rurociągów.
Wadą jest zwiększone zużycie rur (do zasilania i zwrotu). Biorąc pod uwagę koszt rur polipropylenowych, łatwość instalacji i naprawy, ten minus można pominąć.
Popularne schematy połączeń dla dwururowych systemów grzewczych: ślepa uliczka i Tichelman.
Schemat impasu ma inną nazwę - z nadciągającym ruchem płynu chłodzącego. Schemat jest podzielony na sekcje. Ogrzany płyn chłodzący przepływa przez rurę z kotła do najdalszego akumulatora, który wraca do kotła przez rurę powrotną. Łatwość zrozumienia zapewnia popularność, ale wymagane jest właściwe obliczenie i dostrojenie systemu. Im dalej od kotła, tym cieńsze powinny być rury. Po uruchomieniu każdy grzejnik jest regulowany za pomocą zaworów odcinających. Nieprawidłowa regulacja może spowodować. Że cały płyn chłodzący przejdzie przez jeden grzejnik, reszta pozostanie zimna.
Pętla Tichelmana działa z jednoczesnym ruchem płynu chłodzącego. Okablowanie odbywa się za pomocą rur o tej samej średnicy. Ciśnienie i temperatura chłodziwa w każdym grzejniku są takie same, co upraszcza równoważenie. Regulatory mogą precyzyjnie ustawić temperaturę w każdym pomieszczeniu.
Wymagania dotyczące programu:
- Długość konturu do 35 m.
- Na długich odcinkach stosuje się rury o dużych średnicach (40–60 mm) i termostaty nie są instalowane, ponieważ stają się bezużyteczne.
- Obwód dłuższy niż 30 m jest podzielony na kilka stref i zamontowane jest okablowanie wiązki. Jest również nazywana kolekcjonerem. Koszt większej liczby rur jest równoważony przez ich mniejszą średnicę. Do „mocy” jednego grzejnika wystarczy rura 16 mm.
Każdy grzejnik w tym przykładzie wykonania można łatwo dostosować do pożądanego rozproszenia ciepła.
Schematy pojedynczych rur
Schematy ogrzewania jednorurowego są optymalne dla budynków jedno- i dwupiętrowych z maksymalnie 5 akumulatorami grzewczymi w jednym obwodzie. Większa liczba będzie wymagała dokładnego dostrojenia. Rozgałęzienie może zmniejszyć ciśnienie w rurach, a niektóre grzejniki nie będą wystarczające do ogrzania płynu chłodzącego.
Schematy umożliwiają nawiązanie połączenia górnego lub dolnego. W drugim przypadku rurociąg można ukryć pod podłogą. Weź pod uwagę, że nieznacznie zmniejszy to przenoszenie ciepła przez grzejniki, więc część energii jest zużywana na ogrzewanie jastrychu.
Opcje pojedynczej rurki są wykonane z otwartym lub zamkniętym zbiornikiem wyrównawczym.
Wady programu obejmują trudności w wymianie grzejników. Aby zachować funkcjonalność, należy natychmiast zainstalować zworkę w miejsce wyjętej baterii, w przeciwnym razie konfiguracja systemu zostanie naruszona. Z tego samego powodu obejścia z rur o mniejszej średnicy są montowane między wlotem i wylotem wymiennika ciepła.
Jednym z popularnych programów jest Leningradka. Aby podłączyć, użyj obwodu ukośnego (poprzecznego) lub bocznego (jednostronnego).
Wybierając grzejniki, określ sposób, w jaki tworzone są wyjścia dla połączenia - na dole lub z boku. W razie potrzeby kup adaptery kątowe. Ważne jest przestrzeganie zaleceń producenta.
Etapy wyposażenia i działania
Jeśli decyzja zostanie podjęta własnymi rękami, aby stworzyć schemat ogrzewania domu na dwóch piętrach, sekwencja prac jest ściśle przeprowadzana.
- Obliczanie zapotrzebowania na moc cieplną grzejników dla każdego pomieszczenia i całkowitej mocy. Potrzebne są informacje, aby wybrać kocioł i liczbę akumulatorów. Weź pod uwagę lokalizację drzwi i okien w stosunku do punktów kardynalnych, powierzchnię i stopień izolacji podłogi, ścian, podłóg.
- Projektowanie - ogólne i podłogowe, koordynacja miejsc instalacji urządzeń gazowych z organizacją dostarczającą. Przydział niezbędnej energii elektrycznej, jeżeli energia elektryczna jest używana.
- Wybór i zakup kotła, rur, wymienników ciepła, komponentów do montażu jednego systemu.
- Rurociąg.
- Montaż pojedynczego obwodu, zaciskanie.
- Pierwsze uruchomienie i konfiguracja, eliminacja wycieków.
Podczas dalszej pracy w trybie operacyjnym wykonywane są następujące rodzaje pracy:
- czyszczenie wszystkich elementów z kurzu i brudu;
- terminowa eliminacja wycieków;
- wietrzenie grzejników przy jednoczesnym obniżaniu temperatury poszczególnych urządzeń;
- kontrola ciśnienia, terminowe uzupełnianie chłodziwa;
- utrzymywanie poziomu płynu w układzie przez cały rok, w tym w okresie między przepływami.
Znajomość możliwych schematów wyposażenia dwupiętrowego domu w ogrzewanie pomoże dokonać właściwego wyboru, monitorować postęp prac instalacyjnych, a w przyszłości odpowiednio reagować na pojawiające się usterki.
