Do ogrzewania domów prywatnych i domków letniskowych powszechnie stosuje się instalację autonomicznego ogrzewania. Częstą opcją są dwie rury i mały generator, który może być zasilany różnymi rodzajami paliwa. Istnieją różne schematy dwururowego systemu grzewczego. Jednym z najczęstszych jest schemat Tichelmana. Charakteryzuje się stabilnością i równomiernym ogrzewaniem elementów grzejnika.
Schemat ogrzewania Tihelman
System ma inne nazwy: często nazywany jest systemem przejściowym, charakteryzującym ruch płynnego płynu chłodzącego wzdłuż dwóch zawartych w nim obwodów. Ponadto istnieje nazwa tego obwodu do tyłu z ruchem wstecznym. Jedną z głównych cech instalacji jest ta sama długość rur zasilających i powrotnych. Ponieważ hydraulika w różnych elementach układu będzie identyczna, skrajne grzejniki otrzymują taką samą ilość ciepła. W takim przypadku zwrot pochodzi z pierwszego z nich, a kanał kończy się na ostatnim.
Cechy wewnętrznej struktury parterowych domów prywatnych są często takie, że nie muszą one wieszać rur grzewczych na ścianach. Zazwyczaj są one układane pod podłogą i chronione izolacją termiczną. Instalacja pętli grzewczej Tihelman, w szczególności błędne koło na elemencie rozdzielczym, jest wówczas uproszczona.
W pokojach z wysokimi ramami okien powszechne jest stosowanie konwektorów podłogowych. W porównaniu z konstrukcją promieniową pętla grzewcza Tichelman lepiej nadaje się do łączenia tych elementów ze względu na niższe zużycie paliwa i niezawodność.
W dwupiętrowym domu zainstalowano wspólny pion i wykonano dwa pierścienie na pierwszym i drugim piętrze. Należy pamiętać, że ich utrata energii okaże się bardzo różna i na tej podstawie wybierz grzejniki i średnice rur. Zastosowanie oddzielnych struktur pozwoli na ich wzajemne zrównoważenie. W dwupiętrowym domu dwa dźwigi są wygodnie umieszczone w sąsiedniej kotłowni.
Zalety i wady
Zaletami tego typu instalacji jest równomierne ogrzewanie całej sieci i możliwość regulacji wymiany ciepła przez grzejniki. Schemat jest niezawodny, rzadko zawodzi, szczególnie w porównaniu z działaniem innych systemów z dużą liczbą elementów grzewczych. To sprawia, że jest to dobra opcja do użytku w prywatnym domu.
Główną wadą tego projektu są ograniczenia związane z wewnętrznymi funkcjami lokalu urządzenia. Schemat obejmuje ominięcie obwodu budynku z powrotem do kotła. W wielu budynkach zorganizowanie tego nie jest łatwe - nie dają drzwi, schodów i innych barier. Również instalacja grubych rur wiąże się ze wzrostem kosztów konfiguracji.
Proces instalacji systemu
Prace instalacyjne ogrzewania Tichelman rozpoczynają się od instalacji kotła, który ma zostać umieszczony w pomieszczeniu o powierzchni co najmniej 250 cm Moc urządzenia zależy od ogrzewanej powierzchni: 1000 watów na 10 m2 powierzchni.
Następnie musisz wykonać następujące kroki:
- Zawieś sekcje grzejników. Po ustaleniu wymaganej liczby elementów zaznacz ich przyszłą lokalizację - zwykle są one umieszczane pod oknami. Zamocuj grzejniki za pomocą wsporników.
- Aby rozciągnąć rury wykonane z metalu-plastiku, wzdłuż których będzie płynąć i powracać.Taki materiał jest zalecany ze względu na łatwość instalacji i odporność na wysokie temperatury. Średnice powinny wynosić 20–25 mm (dla rur głównych) i 16 mm (podłączenie akumulatora).
- Zamontować pompę obiegową na powrocie obok kotła. Wcześniej musisz umieścić urządzenie filtrujące. Przeciąć pompę przez obejście za pomocą trzech dźwigów.
- Zamontować zbiornik wyrównawczy i części bezpieczeństwa, które są odpowiedzialne za bezpieczeństwo systemu.
Najprostszą i najtańszą metodą uzdatniania wody jest zastosowanie pośredniego kotła w pętli Tjhelmana. Zautomatyzowane kotły są zwykle łatwo przełączane i kontrolowane przez urządzenie grzewcze. W przeciwnym razie włączenie kotła będzie wymagać utworzenia opaski.
W budynkach użyteczności publicznej i budynkach gospodarczych dopuszczalne jest umieszczenie rury obejściowej bezpośrednio nad drzwiami. W takim przypadku w najwyższym punkcie konfiguracji należy umieścić urządzenie wywiewne, a na dole wyposażyć mechanizm spustowy.
Powiązane rury i pompy
Ponieważ budynki w sektorze prywatnym wyróżniają się zwartym układem i brakiem długich głównych ścieżek grzewczych, wysoka odporność hydrauliczna dla takich systemów jest nietypowa. Aby określić, jaka średnica powinna być w rurociągach, możesz skorzystać z tabeli opisującej związek tego parametru z wymaganą energią.
System podwójnych rur
Na małych obszarach (150 m2 lub mniej) straty ciepła nie przekraczają 15 kW. W takim przypadku zaleca się wybór produktów o średnicy wewnętrznej 2 cm i podłączenie pompy 25-40. W konstrukcjach ogrzewających duże obszary, na których wydatkowane jest 15-30 kW, na głównych trasach stosowany jest wskaźnik 25 mm. W konfiguracjach zapętlonych i gałęziach jest on nieco zmniejszony. Aby połączyć elementy grzejnika i zasilić ostatni z nich, minimalna wartość parametru wynosi 16 mm. Do takiej instalacji odpowiednia jest pompa 25-60.
Pętla DIY Tichelman
Podczas samodzielnego instalowania tego projektu należy zwrócić uwagę na następujące punkty: rodzaj i rozmiar używanych rur, wybór pojemności zaangażowanych elementów i ich opasanie. Należy również pamiętać, że konfiguracja z różnicami wysokości (z układaniem rur nad drzwiami) wymaga wywiewu i drenażu. Czasami zamiast aranżacji takiej instalacji wybierany jest plan ślepy zaułek, charakteryzujący się dłuższą ścieżką.
Plik danych zawiera komponenty odpowiedzialne za bezpieczeństwo systemu. Obejmują one manometr, zawór upustowy i automatyczne urządzenie do uwalniania masy powietrza. Otwarta konfiguracja zakłada pionową trasę do trasy przed rozpoczęciem uniku, z ekspanderem umieszczonym w najwyższym punkcie. Następnie łącze zostaje doprowadzone do pozostałych składników sieci.
W drodze powrotnej zainstalowana jest pompa, której moc powinna wystarczyć do zneutralizowania oporu układu hydraulicznego. Układ wiązania kotła obejmuje zawory odcinające zainstalowane obok niego na obu rurach i w pobliżu zbiornika wyrównawczego. Są one również przymocowane do boków pompy i do rury uzupełniającej znajdującej się w pobliżu.
Obliczenia hydrauliczne
Ważnym elementem obwodu jest pompa hydrauliczna, która w drodze powrotnej wytwarza ciśnienie zasilania i próżnię. Dane obliczeniowe pokazują, że wartości obu parametrów maleją wraz ze wzrostem odległości od pompy w kierunku ruchu chłodziwa. Jeśli zmierzysz dane na stumetrowej rurze, okaże się, że przy odległości 10 m ciśnienie zasilania wyniesie 90% wartości nominalnej, a próżnia odwrotna wyniesie 5%.Przy zasięgu 20 m parametry te będą wynosić odpowiednio 75% i 20%, a spadek na elemencie chłodnicy w obu przypadkach wyniesie 95%. W odległości 50-60 m liczby są przesunięte na środek (odpowiednio 45 i 40, 40 i 45), a spadek na grzejniku wynosi 85%. Wraz z dalszą odległością od pompy proporcje nadal się zmieniają w kierunku rosnącego podciśnienia; redukcja ciśnienia w odległości 70 m wyniesie 90%, a przy 80 m i więcej - 95%. Zatem w środkowej części strata ciśnienia będzie nieco większa niż na początku i na końcu. Proporcjonalnie zmieniające się wskaźniki umożliwiają utrzymanie w przybliżeniu równych różnic ciśnienia grzejników.
Przy prawidłowej instalacji, braku różnic w przekroju głównej rury i tej samej wysokości położenia grzejników, system działa płynnie. Moc zaangażowanych baterii będzie sobie równa.
