Właściwie zorganizowana izolacja podłogi w mieszkaniu na parterze kamienicy pozwala utrzymać komfortową temperaturę w domu i gwarantuje minimalne straty ciepła. Dozwolone jest izolowanie narządów płciowych zarówno na etapie budowy budynku, jak i podczas jego eksploatacji. Właściwy wybór materiału termoizolacyjnego pomoże zaoszczędzić energię przeznaczoną na ogrzewanie domu i zmniejszyć straty ciepła o co najmniej 20 procent.
Sposoby izolacji podłogi
Na parterze budynków mieszkalnych konieczna jest izolacja podłogi, aby chronić przed zimnym powietrzem i wilgotnymi oparami rozprzestrzeniającymi się z piwnicy. Szczególną uwagę zwraca się na ten problem w budynkach mieszkalnych starych budynków, w których końcową powłokę podczas budowy nakłada się bezpośrednio na żelbetowe podłogi.
Izolacja termiczna jest wymagana, gdy właściciele domów zamierzają zainstalować system ogrzewania podłogowego, który pozwala utrzymać ciepłe powietrze w przestrzeni życiowej. Istnieje kilka metod izolacji podłogi w mieszkaniu na 1. piętrze, szeroko stosowanych w jej naprawie.
- Układ jastrychu na uprzednio ułożonym izolatorze ciepła.
- Tak zwana „izolacja opóźnień”.
- Pokrycie materiałem termoizolacyjnym zamocowanym na zewnątrz (na przykład od strony piwnicy).
Bez względu na wybraną metodę i rodzaj użytego materiału, zanim samodzielnie zaizolujesz podłogi w mieszkaniu na 1. piętrze, musisz dokładnie się przygotować. Najpierw musisz zbadać szorstką podstawę i, jeśli to konieczne, naprawić pęknięcia na niej, a następnie usunąć pozostałe skrzepy roztworu.
Betonowa wylewka na izolatorze ciepła
Szczególną uwagę przywiązuje się do wyboru izolacji do powłoki betonowej, ponieważ sukces całego kompleksu trwających prac zależy od jego jakości. Następujące materiały są tradycyjnie wybierane jako podstawa termoizolacyjna do jastrychu:
- Masowe substancje, takie jak ekspandowana glina.
- Podłogi rolowane.
- Izolatory produkowane w postaci płyt.
Pierwsza z tych opcji dotyczy tradycyjnych podejść, ponieważ glina ekspandowana została stworzona, aby służyć jako podstawa jastrychu. Granulki są po prostu rozrzucone na szorstkiej podstawie z warstwą o grubości 20 cm, a następnie wlane płynnym betonem. Jednak ten materiał jest bardziej odpowiedni do domów prywatnych, a także struktur poddasza i poddasza. W mieszkaniach miejskich preferowane są rolkowe izolatory ciepła, ułożone na dobrze wyrównanej podstawie i przymocowane do niego za pomocą specjalnej kompozycji klejowej.
W przypadku stosowania materiałów z samoprzylepną podstawą usuń warstwę ochronną i połóż rolkę na izolowanej podstawie. W górnej części powłoki połączenia są przyklejane specjalną taśmą klejącą, aw przypadku zastosowania podłoża z odbłyśnikiem do tych celów wybiera się taśmę aluminiową.
Zazwyczaj spieniony polietylen służy jako podłoże dla laminatu, na nim bezpośrednio kładziona jest drobna wykładzina podłogowa.
Izolacja podłogi tymi metodami wymaga wyboru materiału o maksymalnej gęstości i minimalnym wskaźniku higroskopijności. Do tych celów odpowiednie są różne marki „Penoplex”. Ze względu na niewielką wagę płyty izolacyjne nie mają krytycznego obciążenia podstawy.
Izolacja Lag
Ta metoda jest najczęściej stosowana, gdy ogrzewanie odbywa się metodą „suchego” jastrychu arkuszowego (na przykład pod linoleum).Jego zalety obejmują brak surowych składników, które wymagają dodatkowego czasu do wyschnięcia. Jednocześnie obciążenie izolacji jest znacznie zmniejszone dzięki zastosowaniu samonośnych materiałów arkuszowych (płyta wiórowa, płyta OSB, sklejka lub GVL). Za optymalny z punktu widzenia kosztów uważa się wybór taniej i niedrogiej wełny mineralnej jako izolacji o gęstości wystarczającej dla tej metody instalacji. W tej sytuacji dozwolone jest również stosowanie płyt styropianowych, ale tylko pod warunkiem dostępności wysokości rezerwowej.
Kiedy wymagane jest sztuczne podniesienie poziomu podłogi na pierwszym piętrze, często uciekają się do zasypywania ekspandowaną gliną. Podczas stosowania wełny mineralnej grubość warstwy izolacyjnej zależy od rodzaju konstrukcji (dom prywatny, domek lub mieszkanie miejskie).
Sposób na zewnątrz
Tak zwana „dolna” izolacja nie jest tak często stosowana. Jednocześnie sytuacje, w których takie podejście jest jedyne możliwe, nie są rzadkie. Stosuje się go w następujących niestandardowych przypadkach:
- w mieszkaniu znajduje się nieizolowana piwnica lub podobne pomieszczenie;
- dom zbudowany jest na stosach śrub, wysoko ponad powierzchnią chwiejnej ziemi;
- poziom zamarzania gleby zarejestrowany podczas badań geologicznych w tym regionie nie jest bardzo głęboki.
W prywatnym domu metoda izolacji na zewnątrz jest szeroko stosowana w przymocowanym do niego garażu. Zalety obejmują utrzymanie wysokości pomieszczenia poprzez zdjęcie warstwy izolacyjnej i zmniejszenie prawdopodobieństwa dostania się wilgoci do elementów konstrukcji drewnianych.
Rodzaje zastosowanych materiałów
Aby zaizolować podłogi w wiejskim domu lub na parterze w mieszkaniu miejskim, należy wybrać izolator cieplny o wystarczającej grubości i gęstości. Najpopularniejsze opcje to wełna mineralna i styropian (PPS), a także klasyczna glina ekspandowana. Pierwszy jest tradycyjnie produkowany w postaci mat lub rolek, a PPP - w płytach o różnych grubościach.
Znacznie rzadziej do wymienionych celów stosuje się natryskowe powłoki natryskowe przygotowane na bazie pianki poliuretanowej i penoizolu.
Najbardziej niewiarygodny pod względem ochrony termicznej jest zwykła pianka polistyrenowa (polistyren), która ma również najniższy wskaźnik gęstości. Wyjaśnia to fakt, że w przypadku izolacji termicznej na betonie najczęściej preferowane jest wytłaczane PPP.
Wybierając grzejnik do podłogi na parterze, zwykle bierze się pod uwagę szereg czynników. Jeśli ma on być wyposażony w jastrych cementowy na szczycie izolatora cieplnego, wymagane będą materiały ochronne o wysokiej gęstości, które mogą wytrzymać znaczne obciążenia mechaniczne. Wyjątkiem od tej reguły jest przypadek, gdy jako podłoże do jastrychu stosuje się sklejkę lub inne materiały arkuszowe - w tej sytuacji dopuszczalne są grzejniki o niższej gęstości. Przy bliskiej lokalizacji mokrej gleby wybiera się materiały odporne na wilgoć: EPSP lub wełnę mineralną.
W prywatnym domu, zwłaszcza jeśli w piwnicy są gryzonie, preferuje się styropian lub ekspandowaną glinę. Ta ostatnia opcja jest dopuszczalna tylko przy wysokich sufitach.
Możliwe błędy podczas ocieplania podłóg
Główne błędy najczęściej popełniane przez amatorów podczas ocieplania podłóg:
- Niezgodność z przerwami między płytami, biorąc pod uwagę możliwość ich ściskania.
- Niepoprawna ocena stanu podłóg i błąd w wyborze grubości izolatora.
- Brak izolacji przeciwwodnej i ochronnej drewnianych elementów podłogowych.
- Zastosowanie nieprzepuszczalnych membran w celu ochrony przed wilgocią (nie pozwalają podłodze „oddychać”).
- Naruszenie składu i kolejności układania warstw materiałów izolacyjnych.
Jeden zły krok może „unieważnić” wszystkie poprzednie wysiłki w celu izolacji podłóg. Dlatego tak ważne jest, aby wziąć pod uwagę opinie ekspertów i starać się unikać tych niedociągnięć.
Różne opcje izolacji podłogi na pierwszym piętrze własnymi rękami
Podczas izolowania podłóg w piwnicach budynków ważne jest, aby nauczyć się odróżniać i rozważać następujące opcje:
- prace są prowadzone w typowym domu panelowym;
- izolacja obowiązuje na pierwszym piętrze budynku mieszkalnego;
- powłoka termoizolacyjna jest umieszczona w domu z cegły;
- podłogi są izolowane w klasycznym drewnianym budynku.
W pierwszym przypadku, szczególnie w mieszkaniach końcowych lub narożnych, preferowana jest opóźniona metoda izolacji. Maty z wełny mineralnej o grubości 50 mm są zwykle stosowane jako izolacja termiczna. W takim przypadku obowiązkowe jest stosowanie paroizolacji - zwykłej folii z tworzywa sztucznego.
Na takim cieście układa się cienką wykładzinę podłogową. Na podłogach piwnic budynków mieszkalnych można stosować tę samą metodę, w budynkach drewnianych z cegły lub szkieletu wymagane będzie nieco inne podejście.
Parter w budynku z cegły
Tradycyjne podejście do wykonywania prac izolacyjnych w murowanych domach polega na zastosowaniu wypełnienia z gliny ekspandowanej na podstawie gruntu lub na powierzchni płyty podłogowej. Betonowa wylewka jest wykonana na wierzchu izolacji luzem. Ta metoda najlepiej nadaje się do budynków o znacznych rozmiarach.
Do ocieplenia zgodnie z drugą opcją konieczne będzie wyposażenie specjalnej ramy, w której następnie zostaną ułożone płyty PPS. Zaletą tego podejścia są minimalne koszty pracy. Wykonawca będzie musiał jedynie zagnieść wylewkę, zalać ją uprzednio wypełnioną lub ułożoną izolacją i wyrównać.
Drewniany budynek
Izolacja podłogi w drewnianym domu opiera się również na użyciu ramy, której funkcją w tym przypadku jest skrzynia z drewna. Jego parametry dobiera się tak, aby projekt izolacji mógł być dwuwarstwowy.
Aby lepiej chronić podłogę przed przepływem zimnego powietrza z szybu lub piwnicy, izolator ciepła jest zamontowany na zewnątrz.
Skuteczność ochrony termicznej, z zastrzeżeniem przestrzegania znanych technologii, zależy od prawidłowego wyboru metody izolacji podłogi na 1. piętrze.
