Aby stworzyć odpowiedni mikroklimat w domu, musisz wyposażyć go w system cyrkulacji powietrza. Aby zapewnić jego skuteczne działanie, konieczne jest prawidłowe obliczenie długości i średnicy rury, która usuwa powietrze z domu. Obliczenia są wykonywane różnymi metodami, w zależności od rodzaju systemu wentylacji zainstalowanego w domu.
Niewłaściwa wysokość rury nad dachem przyczynia się do niedoboru tlenu w domu i nadmiernej wilgotności. Jeśli popełniono błąd w projekcie okapu, na ścianach i meblach pojawią się sadza i grzyb, a okna będą stale przykryte potem.
Obliczanie wentylacji
Wentylacja zwykle składa się z okrągłych lub kwadratowych kanałów wentylacyjnych. Jeśli do usuwania powietrza nie są używane specjalne urządzenia, najlepszym rozwiązaniem jest montaż okrągłych kanałów. W porównaniu z kwadratowymi charakteryzują się większą wytrzymałością, szczelnością i lepszymi właściwościami aerodynamicznymi. Jeśli pomieszczenie jest wyposażone w wymuszoną wentylację, w takim przypadku można zainstalować rury kwadratowe.
Objętość dopływającego powietrza
Z reguły budynki mieszkalne są wyposażone w naturalny obieg powietrza. Powietrze zewnętrzne może być dostarczane przez okno lub specjalny zawór. Odpływ następuje przez kanał wentylacyjny. Może być umieszczony wewnątrz ściany lub zaprojektowany jako przedłużenie. Nie można wyposażyć kanału wentylacyjnego w ścianę zewnętrzną, ponieważ w takim przypadku na powierzchni może skroplić się para wodna, co doprowadzi do uszkodzenia konstrukcji. Ponadto z powodu chłodzenia prędkość powietrza może się zmniejszyć.
Wartości rur wentylacyjnych w budynkach mieszkalnych są określone przez ustalone wymagania, które są regulowane przez SNiP. Równie ważna jest wielość wymiany, odzwierciedlająca jakość systemu wentylacji. Tak więc objętość powietrza wpływającego do pomieszczenia powinna mieć następujące wartości:
- w budynku mieszkalnym - 3 m³ na godzinę na metr kwadratowy powierzchni. Ponadto wskaźnik ten nie zależy od liczby osób w pokoju. Ustalono normy sanitarne, że do czasowego przebywania w budynku wystarcza 20 m3 na godzinę powietrza nawiewanego, a stali mieszkańcy wymagają 60 m3;
- w budynku pomocniczym (na przykład w garażu) - co najmniej 180 m³ powietrza na godzinę.
Aby obliczyć średnicę rur wentylacyjnych, stosuje się system, w którym występuje tylko naturalny wlot powietrza, bez zainstalowanych urządzeń wymuszonych. Najprostszym sposobem obliczenia jest stosunek powierzchni pomieszczenia do przekroju otworu kanału wentylacyjnego.
Dla powierzchni mieszkalnej na metr kwadratowy wymagane jest 5,4 m² przekroju kanału, a dla pomieszczenia gospodarczego - 17,6 m². Przy średnicy 15 m² nie zapewni się wystarczającej cyrkulacji powietrza. Aby uzyskać dokładniejsze liczby, musisz użyć złożonych obliczeń.
Długość rury
Wszystkie kanały dostępne w budynku są podłączone do rury wentylacyjnej, przez którą powietrze przepływa przez rurę na ulicę.
Aby obliczyć wysokość tej rury, musisz znać jej średnicę i mieć specjalny stół. Komórki w tabelach zawierają wartości przekrojów przewodów, a lewa kolumna wskazuje szerokość rur. Górna linia pokazuje, jaką wysokość powinna mieć rura o określonej średnicy w milimetrach.
Konieczne jest uwzględnienie następujących norm SNiP:
- Po umieszczeniu obok komina i rur wentylacyjnych ich wysokość powinna być taka sama. Jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, do pomieszczenia może dostać się dym z urządzenia grzewczego.
- Jeśli kanał znajduje się nie dalej niż 1,5 m od kalenicy, wówczas jego wysokość nie powinna przekraczać 0,5 m. Jeśli rura jest oddalona od kalenicy w odległości 1,5-3 m, nie powinna znajdować się poniżej.
- Jeśli dach jest płaski, rura powinna mieć co najmniej pół metra.
Wybierając rurę wentylacyjną i określając jej lokalizację, należy pamiętać, że powinna mieć wystarczającą odporność na wiatr. Rura musi więc wytrzymać 10-punktową burzę, a do tego jej waga powinna wynosić około 50 kg na 1 metr kwadratowy powierzchni. Zdjęcie pokazuje, jak obliczana jest wysokość rury wentylacyjnej nad dachem.
Można również zastosować specjalne programy do określenia naturalnej wentylacji. W takim przypadku proces obliczania jest znacznie łatwiejszy. W tym celu konieczne jest określenie optymalnej ilości powietrza wchodzącego odpowiednio do pomieszczenia mieszkalnego lub gospodarczego. Program określa również takie dane:
- średnia temperatura na zewnątrz i wewnątrz;
- kształt kanału powietrznego;
- stopień chropowatości ścian wewnątrz kanału;
- opór powstający w wyniku ruchu powietrza.
W rezultacie program określa, jak długi powinien być przewód odpowietrzający, aby zapewnić optymalny ruch powietrza w danych warunkach.
Przy obliczaniu wartości dla kanału należy wziąć pod uwagę wskaźniki oporu podczas poruszania się strumieni powietrza. Siatki, siatki i inne szczegóły konstrukcyjne wpływają na występowanie oporu.
Średnica rury
Do obliczenia wartości rur wentylacyjnych na podstawie kursu wymiany powietrza stosuje się tabelę SNiP. Przez szybkość wymiany powietrza rozumie się wskaźnik, który określa, ile razy w ciągu godziny zmienia się powietrze w pomieszczeniu. Przed obliczeniem średnicy rury wentylacyjnej należy wykonać następujące kroki:
- Oblicz objętość każdego z dostępnych pokoi.
- Określ ilość powietrza potrzebną do normalnej cyrkulacji. W tym celu stosuje się wzór:
Zgodnie z powyższym wzorem objętość jest obliczana osobno dla każdego pokoju.
- Z reguły w pokojach stosuje się racjonowanie spalin lub dopływu. Czasami w pokojach konieczne jest zorganizowanie nie tylko przepływu powietrza, ale także jego skutecznego odpływu.
- Dokonując obliczeń, należy pamiętać, że wartość L należy zaokrąglić w górę. Po zaokrągleniu uzyskaną wartość należy podzielić przez 5.
- Po określeniu wymaganej objętości powietrza dla całego obszaru obudowy stosuje się specjalną tabelę do obliczenia średnicy rury. Jednocześnie powinieneś wiedzieć, że w rurze centralnej wentylacji prędkość powinna wynosić nie więcej niż 5 m / s, aw jej odgałęzieniach - nie więcej niż 3 m / s.
Wymagania SNiP dla kanałów powietrznych
Wymagania SNiP obejmują sprawdzenie i czyszczenie komina i rur wentylacyjnych:
- przed nadejściem sezonu grzewczego;
- co najmniej 1 raz w ciągu 3 miesięcy (dla kanałów kombinowanych i ceglanych);
- co najmniej 1 raz w ciągu 12 miesięcy (w przypadku kanałów i kominów azbestocementowych, a także rur ceramicznych i rur wykonanych z betonu żaroodpornego).
Podczas wstępnej kontroli kanałów wentylacyjnych i kominów sprawdzane są materiały, z których zostały wykonane, obecność zatorów w kanałach, obecność oddzielnych kanałów dymnych i wentylacyjnych. Normy SNiP kategorycznie zabraniają wycofywania produktów spalania spalin przez kanał wentylacyjny.
Właściciel domu ma prawo do czyszczenia kanałów wentylacyjnych dopiero po przejściu odprawy i jeżeli na odprawie znajduje się odpowiedni dokument. Rozpoczynając budowę rury wentylacyjnej, właściciel jest zobowiązany do powiadomienia o tym organizacji obsługującej, która jest właścicielem domu. Po zakończeniu pracy ta sama organizacja musi sprawdzić i wyrazić zgodę na działanie kanału.
Zbudowanie systemu jakości, który pozwala kontrolować poziom wilgoci i zapewnia najlepsze warunki życia, jest wykonalnym zadaniem.Aby to zrobić, wystarczy poprawnie obliczyć parametry rury wentylacyjnej.
