Zabezpieczenie przeciwpożarowe kanałów powietrznych jest obowiązkowym elementem rozwiązań konstrukcyjnych stosowanych przy instalacji nowoczesnych systemów wentylacyjnych. Zastosowanie materiałów o podwyższonej odporności ogniowej znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się spalania w ogniu. Kompozycje ognioodporne są prezentowane na rynku krajowym ze specjalnymi mastyksami, lakierami, a także specjalnymi barwnikami. Do wentylacyjnej ochrony przeciwpożarowej stosuje się również ogrodzenia wykonane na bazie bazaltu i innych elementów.
Wymagania dotyczące wentylacji i usuwania dymu
Lista wymagań bezpieczeństwa przeciwpożarowego dla ochrony przeciwpożarowej przewodów znajduje się w przepisach SP7.13130.2013. Podczas układania systemów wentylacyjnych brane są pod uwagę parametry palności środków zmniejszających palność, a także ich zgodność z kategorią obiektu: budynek mieszkalny, lokal przemysłowy itp.
Ponadto brane są pod uwagę następujące punkty:
- granica odporności ogniowej materiału samych kanałów powietrznych;
- czynniki klimatyczne (w szczególności temperatura);
- wymagania dotyczące obsługiwanych pomieszczeń.
Ochrona przeciwpożarowa kanałów wentylacyjnych i kanałów powietrznych zgodnie z obowiązującymi normami jest równa materiałom o odporności ogniowej nie mniejszej niż ten sam wskaźnik dla paneli ściennych.
Wybierając sprzęt do wieżowców, można stosować płyty izolacyjne i ochronne o charakterystyce palności klasy „A”. W przegrodach pożarowych dozwolone jest stosowanie materiałów kategorii „B” (trudnopalnych). W przypadku kanałów powietrznych, które nie przecinają dróg ewakuacyjnych i elementów konstrukcyjnych dachu, dopuszczalne są powłoki klasy B1.
Zasady wyboru materiałów do przewodów przeciwpożarowych
Powłokę ogniochronną kanałów powietrznych dobiera się biorąc pod uwagę jej zgodność z poziomami bezpieczeństwa przeciwpożarowego ustanowionymi przez normy dla nowoczesnych konstrukcji i materiałów. W takim przypadku warunki pracy systemów usuwania dymu (domowe lub przemysłowe) są koniecznie brane pod uwagę. Aby wskazać wskaźnik ochrony przeciwpożarowej dowolnego materiału, stosuje się symbol EI, a następnie liczbę odpowiadającą jego odporności ogniowej (w zakresie 15-150).
Zgodnie z SNiP akceptowane są następujące standardowe oznaczenia:
- EI 150 - materiały przeznaczone do „przejść” lub przewodów tranzytowych;
- EI 45 - pokrycia i bariery dla pionowych struktur wyładowczych;
- EI 30 - elementy ochronne stosowane w bloku ogniowym.
Do izolacji termicznej kanałów powietrznych zaleca się wybór materiałów odpornych na wibracje o dobrej dźwiękoszczelności.
Rodzaje i cechy istniejących izolatorów cieplnych
Ochrona przeciwpożarowa kanałów wentylacyjnych, które są częścią systemów wentylacji wymuszonej, reprezentowana jest przez następujące specjalne materiały:
- izolacja ognioodporna;
- bazowe struktury włókniste na bazie bazaltu;
- płoty cienkowarstwowe i grubowarstwowe;
- elementy typu kombinowanego.
Pierwszą pozycję reprezentują maty z wełny mineralnej lub wermikulitu, a także bloki bazaltowe o odpowiednim kształcie. Do montażu tych materiałów na kanałach stosuje się osobne elementy złączne, takie jak śruby samogwintujące lub drut stalowy.
Bazowa ochrona przeciwpożarowa
Struktury włókien bazaltowych przyciągają użytkowników odpornością na wibracje i agresywne środowisko.Ponadto są całkowicie bezpieczne dla ludzi, są lekkie, brak skurczu i niska przepuszczalność wilgoci. Powłoki te nakłada się na chronione powierzchnie przez natryskiwanie.
Na podstawie początkowych struktur bazaltowych, oprócz płynnych powłok, uzyskuje się łatwe do zainstalowania maty i rolki. Zewnętrzne elementy ochronne zwiększają ognioodporność powierzchni kanałów i kanałów (E1). Wraz ze wzrostem grubości nałożonej warstwy wskaźnik ten rośnie i w pewnych warunkach może osiągnąć 150 jednostek.
Grube struktury warstw
Do następujących rodzajów elementów grubowarstwowej ochrony przeciwpożarowej należą:
- różne rodzaje tynków;
- specjalne pasty fosforanowe;
- specjalne mastyksy;
- azbest i włókna mineralne.
Ciekłe mieszaniny przygotowane na podstawie tych materiałów nakłada się warstwą do 1 cm na metalową siatkę wstępnie zamocowaną na powierzchniach. W takim przypadku brane są pod uwagę możliwe odkształcenia i pękanie materiałów z nagłymi zmianami temperatury i wilgotności. Ponadto przy zastosowaniu masywnej ochrony grubowarstwowej cała konstrukcja wydechu jest nieco cięższa, co wymusza stosowanie dodatkowych zapięć i rozpór podczas instalacji. Kiedy szczelina między ścianą a kanałem będzie zbyt mała, będzie to bardzo trudne.
Kombinowane i cienkie warstwy ochrony
Aby wyposażyć izolację przeciwpożarową kanałów typu kombinowanego, stosuje się mastyksy i cewki różnych klas w bazie bazaltowej. W procesie obróbki ochronnej materiał najpierw nakłada się na wstępnie przygotowaną bazę klejącą, a następnie zamyka folią. Cienkowarstwowa ochrona przeciwpożarowa to różne barwniki, a także emalie i lakiery, przygotowywane na bazie organicznej (wodnej).
Wraz ze wzrostem temperatury otoczenia w wymienionych kompozycjach tworzy się specjalna warstwa węgla, która wyróżnia się dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi. Zalety płynnych barwników obejmują:
- trwałość;
- łatwość aplikacji i niska waga;
- estetyka;
- rentowność.
Za pomocą barwników można przetwarzać najbardziej niedostępne miejsca konstrukcji wentylacyjnych. Jednocześnie materiały barwiące są gorsze od innych próbek powłok ochronnych pod względem odporności ogniowej. Inną znaczącą wadą tych produktów jest stosunkowo wysoki koszt.
Procedura instalacji ochrony przeciwpożarowej
Procedura układania ochrony przeciwpożarowej zależy od rodzaju użytego materiału (płyty, wata bazaltowa lub płynny mastyk). Na przykład maty na bazie włókien bazaltowych mocuje się do rur za pomocą kleju za pomocą specjalnych elementów złącznych. W takim przypadku sekwencja operacji jest następująca:
- Chronione powierzchnie są dokładnie oczyszczone ze śladów tłuszczu i brudu, odtłuszczone rozpuszczalnikiem.
- Przejdź do przygotowania wierzchowców. Aby to zrobić, kawałki miękkiego drutu stalowego są przyspawane do obudowy kanału, za pomocą której następnie przymocowana jest ognioodporna tkanina.
- Materiał ochronny jest cięty na detale o wymiarach odpowiadających średnicy rur. Aby wyposażyć podstawę pudełka ochronnego (jego dolną płaszczyznę), bierze się całe płótno. Boki i pokrywa są przycinane do średnicy rury z niewielkim marginesem do projektowania połączeń (do 10 cm).
- Powierzchnie płyt i rura wydechowa są obrabiane wstępnie przygotowanym klejem.
- Materiały ochronne nakłada się warstwą folii na zewnątrz, a następnie mocuje za pomocą standardowego sprzętu lub drutu.
Jeśli materiał ochronny ma konsystencję płynną, nakłada się go na obrabiane powierzchnie przez natryskiwanie z pistoletu natryskowego lub za pomocą specjalnych wałków. W najprostszym przypadku do tych celów stosuje się zwykłe pędzle. Pod koniec klejenia i malowania poddaną obróbce strukturę pozostawia się do momentu całkowitego wyschnięcia kompozycji ochronnej. Dopiero po tym dozwolone jest pełne działanie jednostki wentylacyjnej.
Oprócz klejącej metody mocowania istnieją inne metody, jednak najczęściej występują opcje mechaniczne. Wśród nich wyróżniają się specjalne taśmy i zapięcia za pomocą spawanych szpilek lub igieł. Podczas ich używania szczególną uwagę zwraca się na ochronę przeciwpożarową łączników kanałowych, których jakość zależy od niezawodności ich działania.
Typowe błędy
Podczas przeprowadzania środków ochronnych ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie punkty:
- W obszarach łączenia pasków blachy bazaltowej nie wolno na siebie zachodzić.
- Tego samego błędu nie należy popełniać, łącząc materiał ognioodporny z elementami przegród zewnętrznych.
- Wsporników, zawieszeń i innych elementów łączników kanałów nie wolno pozostawiać bez ochrony przeciwpożarowej.
Należy unikać błędów powodujących niezgodność metod ochrony kanałów z obowiązującymi normami.
