Instalacja systemu zaopatrzenia w wodę w mieszkaniu na pierwszy rzut oka nie jest bardzo skomplikowanym procesem. Aby jednak ten system inżynieryjny działał wydajnie, należy poprawnie wybrać schemat połączeń i średnicę zastosowanych rur. Prawidłowo przeprowadzona konstrukcja poprawia charakterystykę systemu zaopatrzenia w wodę i zmniejsza koszty materiałowe związane z jego montażem, konserwacją i eksploatacją.
Opcje okablowania systemu hydraulicznego w mieszkaniu
Wykorzystywane są dwa główne obwody: kolektor i trójnik (szeregowy). Każdy z proponowanych systemów ma swoje zalety i wady, więc ich hydraulicy są wykorzystywani w różnych sytuacjach związanych z lokalizacją i liczbą urządzeń hydraulicznych. Często oba schematy są stosowane w tym samym mieszkaniu, tworząc połączony system zaopatrzenia w wodę.
Obwód sekwencyjny
Jest to najprostszy sposób na zorganizowanie zaopatrzenia w wodę w mieszkaniu. Składa się z rury, która jest podłączona do centralnego pionu i wykonywana we wszystkich pokojach, w których znajdują się urządzenia hydrauliczne, które są podłączone do głównego. Równolegle do zaopatrzenia w zimną wodę układane są rury do ciepłej wody.
Średnica głównej rury powinna być większa niż odcinki ołowiu dla odbiorców. Aby połączyć urządzenia hydrauliczne z główną autostradą, używają łącznika, dlatego ten schemat połączenia jest często nazywany trójnikiem.
Projektowanie takiej orurowania i montażu jest bardzo proste. We wszystkich wieżowcach zbudowanych w czasach sowieckich system zaopatrzenia w wodę był zorganizowany dokładnie według tego schematu. Główną zaletą jest niskie zużycie rur wodociągowych.
System szeregowy jest odpowiedni tylko dla mieszkań, w których jest niewiele armatury, a odległość między nimi, a także pion, jest niewielka. Im dłuższy system zaopatrzenia w wodę tego typu, tym mniejszy nacisk na końcu rury - urządzenie hydrauliczne znajdujące się w tym miejscu może nie działać poprawnie. Jest to szczególnie ważne w przypadku zmywarek i pralek.
Obwód kolektora
Schemat okablowania kolektora rur wodnych w mieszkaniu jest dwojaki. Po pierwsze, w takim systemie stosuje się dużą liczbę rur i kształtek, a także instaluje się kolektor (grzebień), więc sieć jest droga. Po drugie, jest to równomierny rozkład wody wśród konsumentów - woda przepływa do każdego z nich pod tym samym ciśnieniem.
Schemat instalacji okablowania kolektora jest taki, że jedna rura jest zamontowana od pionu do kolektora. Od kolektora do każdego urządzenia hydraulicznego utrzymywany jest osobny odcinek rury. Ponadto system zaopatrzenia w wodę kolektora (wiązki) w mieszkaniu ma jeszcze jedną zaletę - możliwość przeprowadzenia prac naprawczych bez odłączania całej sieci od pionu. Zawory odcinające są zainstalowane na grzebieniu przed gałęziami konsumentów, które w razie potrzeby są zamykane w celu naprawy. W tym samym czasie pozostałe obwody działają normalnie.
Kolejną zaletą systemu kolektorów jest możliwość spersonalizowania charakterystyk każdego obwodu wodnego, który jest podłączony do urządzenia hydraulicznego. Na przykład w celu wysokiej jakości działania pralki za zaworem odcinającym instalowany jest filtr, który zatrzyma zanieczyszczenia w wodzie. W przypadku toalety filtr jest opcjonalny.
Możesz trochę zaoszczędzić, jeśli poprawnie obliczysz średnicę wymaganych rur. W przypadku umywalki w łazience i umywalek w kuchni zainstalowana jest rura o średnicy 15 mm. W przypadku prysznica najlepszą opcją jest 25 mm.Do spłukiwania toalety - 20.
Coraz częściej eksperci zalecają instalowanie reduktorów przed każdym konsumentem po kolektorze. Za ich pomocą reguluj przepływ wody: ciśnienie i objętość.
Oprócz dużego zużycia materiałów istnieją inne wady tego systemu zaopatrzenia w wodę:
- tylko doświadczony hydraulik może zainstalować system zaopatrzenia w wodę w mieszkaniu typu radiacyjnego;
- Nie zawsze łatwo jest znaleźć miejsce do zamontowania kolektora.
Zaleca się, aby najpierw zaprojektować sieć, biorąc pod uwagę lokalizację osprzętu hydraulicznego, określić liczbę rur, kształtek i innych dodatkowych materiałów, a następnie przejść bezpośrednio do prac instalacyjnych.
Kolektor do systemów dostarczania zimnej i ciepłej wody jest instalowany osobno. Jednocześnie między nimi a pionami zamontowane są zawory odcinające w postaci zaworów kulowych lub zasuw, za pomocą których można odciąć cały obwód wodny od pionu. Dzieje się tak w przypadku rozległych napraw lub demontażu systemu jako całości.
Układ scalony
Jeśli mieszkanie miejskie ma dużą powierzchnię, sensowne jest połączenie systemu kolektora i trójnika. Istotą zintegrowanego podejścia jest to, że nie jeden, ale kilka urządzeń hydraulicznych można podłączyć do jednego lub dwóch rurociągów znajdujących się za grzebieniem. W takim przypadku połącz szeregowo. Na przykład przynieś jedną rurkę z grzebienia do kuchni i podłącz do niej zlew i zmywarkę. W łazience umywalka i prysznic są podłączone do rury.
Takie połączenie będzie miało wady systemu szeregowego, ale w niektórych przypadkach jest to najlepsza opcja. Minus okablowanie - odłączenie całej gałęzi podczas prac naprawczych. Jednak to podejście łączone pozwala nieco zaoszczędzić na rurach i złączkach.
Zasada kolekcjonera
Urządzenie to rura z jednym wejściem i kilkoma wyjściami, które znajdują się z boku konstrukcji. Wlot jest zawsze o 30% większy niż boczny. Umożliwia to utrzymanie wymaganego ciśnienia i objętości wody w systemie, nawet jeśli kilku odbiorców jest jednocześnie włączonych.
Na rynku urządzenia te są reprezentowane przez różne modele, które różnią się między sobą materiałem produkcyjnym:
- ze stali nierdzewnej;
- mosiądz;
- polimer.
Pierwsze dwa urządzenia są przymocowane do rur za pomocą gwintu. Dotyczy to wlotu i wylotu. Ta ostatnia odmiana, podobnie jak wszystkie rury z tworzyw sztucznych i metalowo-plastikowe, jest mocowana za pomocą złączek spawanych lub zaciskanych.
Jest jeszcze jedna różnica - liczba rur wylotowych. Im więcej, tym większa średnica głównej autostrady. Liczba dysz zmienia się w zakresie od 3 do 6 sztuk. Jeśli w sieci wodociągowej występuje duża liczba odbiorców (więcej niż sześciu), dwa lub trzy kolektory są instalowane szeregowo. W takim przypadku stosuje się grzebienie z dwoma otworami przelotowymi na końcach. Za ich pośrednictwem kolektory są ze sobą połączone.
Producenci oferują osobno kolektory do zimnej wody, osobno do gorącej wody. Ten ostatni można zainstalować w sieci wodociągowej, przez którą przepłynie zimna woda. Pierwszego rodzaju grzebienia nie można zamontować na gorącej wodzie.
Urządzenia są wyposażone w zawory odcinające, które są zainstalowane na wszystkich dyszach. Takie urządzenia kosztują więcej, ale nie trzeba osobno kupować zaworów odcinających i mocować do grzebienia. Wszystkie połączenia są wykonywane fabrycznie z gwarancjami jakości. Jedynym minusem połączeń w fabryce jest niemożność wymiany dźwigów na nowe. Jeśli co najmniej jeden żuraw zawiedzie, będziesz musiał zmienić cały grzebień. Dlatego producenci produkują kolektory z dużą gwarancją działania, która zmienia się w ciągu 50 lat.
Możliwe błędy
Największym błędem podczas układania systemu zaopatrzenia w wodę jest niewłaściwie dobrana średnica rur dla każdego urządzenia hydraulicznego. Często główna gałąź w obwodzie szeregowym jest montowana z rury o tej samej średnicy co sekcje odgałęzione do kanalizacji. Nawet w małych rurach tego typu woda nie zawsze ma wystarczającą ilość wody, zwłaszcza jeśli wszystkie urządzenia działają jednocześnie.
Drugi błąd dotyczy lokalizacji rur ciepłej i zimnej wody przepływających równolegle. Istnieją dwie pozycje:
- gorącą rurę zawsze umieszcza się na zimnej;
- poziomo gorący kontur znajduje się na prawo od zimna.
Rury do ciepłej wody muszą być izolowane niezależnie od miejsca ich ułożenia. W ten sposób ciepło jest magazynowane, a straty ciepła zmniejszone.
