Kodeks zasad lub „SP” dla wewnętrznych systemów zaopatrzenia w wodę i kanalizacji jest dokumentem zawierającym zasady instalacji, konserwacji i eksploatacji wyznaczonych sieci komunalnych. W budownictwie podczas budowy systemów komunikacyjnych dokument ten jest uważany za podstawowy.
Kluczowe punkty
SNiP 2.04.01-85 „Wewnętrzne zaopatrzenie w wodę i kanalizacja budynków” jasno określa przepisy dotyczące tych sieci. Istnieją dwie odmiany: wewnętrzna i zewnętrzna. Różnią się od siebie lokalizacją w stosunku do budynku.
Wewnętrzny odcinek sieci wodociągowej i kanalizacyjnej jest podłączony do armatury, a z drugiej strony do sieci zewnętrznych. Część zewnętrzna jest z jednej strony podłączona do obwodu wewnętrznego, az drugiej do scentralizowanych sieci. Jeśli system kanalizacyjny jest autonomiczny, jest podłączony do szamba i doprowadza wodę do pompy.
SNiP wyraźnie stwierdza, że sieci wodne i kanalizacyjne powinny być instalowane we wszystkich budynkach, niezależnie od celu, liczby kondygnacji lub zajmowanego obszaru. Jeśli scentralizowane systemy kanalizacyjne znajdują się daleko od budowanych obiektów, budowane są szambo, szafy z luzem i inne podobne konstrukcje. Reguły mają dla nich swoje specyficzne wymagania.
Charakterystyka wody
Woda transportowana rurociągami musi spełniać wymagania określone przez SNiP. Jeśli jest to dostawa zimnej wody, GOST stosuje się pod numerem 2874-82 i pod nazwą „Woda pitna. Wymagania higieniczne i kontrola jakości. ” Jeśli woda zostanie wykorzystana na potrzeby techniczne, każdy konsument opracuje własne warunki techniczne. Jednocześnie wymagane jest instalowanie systemów uzdatniania wody w fabrykach i fabrykach, które podniosą jakość cieczy do wymaganej, wskazanej w TU.
Ciepła woda zależy głównie od temperatury.
- Do budynków mieszkalnych i niemieszkalnych - 50-70 ° C.
- Dla placówek opieki nad dziećmi - poniżej 37 ° C.
Jakość wody w sieciach kanalizacyjnych zależy od ilości wprowadzanych do niej ścieków.
System hydrauliczny
Nazwa tej sieci komunikacyjnej oznacza trzy cele: zaopatrzenie w zimną i ciepłą wodę, zaopatrzenie w wodę pożarową. Każda sekcja ma swój własny cel i obciążenie, dlatego jest budowana na podstawie specjalnych wymagań.
Zimna woda
W klauzuli 4.1 SNiP wyraźnie określono, z jakich części powinna składać się wewnętrzna dostawa wody. Obejmuje:
- Rurociągi połączone przez ścianę lub fundament budynku na zewnątrz systemu.
- Jednostki pomiaru wody, w tym liczniki zużycia wody, zawory odcinające, miejsca do pobierania próbek wody do analizy.
- System dystrybucji wśród konsumentów (wyposażenie sanitarne).
- Piony umieszczone między piętrami budynku.
- Zawory odcinające Dotyczy to nie tylko armatury sanitarnej, ale także zaworów odcinających lub zasuw.
W niektórych przypadkach dodaje się jeden lub więcej pojemników w celu wytworzenia zapasu wody, a także jednostek pompujących.
Zewnętrzny system zaopatrzenia w wodę to w zasadzie konstrukcja rurowa połączona z centralną siecią wodociągową. W systemie autonomicznym łączy się z pompą. Głównym wymaganiem dla tej części jest ciepło i wodoodporność. Pierwszy pozwala nie zakopać rur poniżej poziomu zamarzania gleby. Drugi zapewnia ochronę przed negatywnymi skutkami wilgoci.
Punkt 4.4 opisuje wymagania dotyczące instalacji i konserwacji systemu zaopatrzenia w wodę. Istnieją dwa główne wymagania:
- Aby elementy systemu zaopatrzenia w wodę nie zawiodły szybko, są one wybierane z materiałów, które mogą długo wytrzymywać negatywne skutki wody, a także wilgoci z zewnątrz.
- W zależności od stanu technicznego cała sieć musi podlegać konserwacji zapobiegawczej, przeglądom, konserwacji i naprawom.
Zaopatrzenie w wodę przeciwpożarową należy do kategorii „zimna”. Może być podłączony do źródła wody pitnej lub techniczny, jeśli ten ostatni jest zapewniony w obiekcie.
Surowo zabrania się łączenia odcinków hydraulicznych dostarczających zimną wodę do wody użytkowej lub pitnej z produkcyjnymi.
Gorąca woda
Jest to najbardziej skomplikowany system zaopatrzenia w wodę w swojej konfiguracji. SNiP (w szczególności pkt 5) opisuje warunki i postanowienia dotyczące użytkowania i instalacji systemu ciepłej wody. Oto kilka ważnych punktów:
- Niemożliwe jest połączenie w jednym systemie zaopatrzenia w wodę do ciepłej wody wykorzystywanego do zapewnienia gospodarstwom domowym sieci zaopatrzenia w wodę do celów przemysłowych.
- Jeśli, zgodnie z warunkami technicznymi, gorąca woda może być dostarczana jednocześnie na potrzeby domowe i produkcyjne, zaopatrzenie w wodę można ułożyć w jednej rurze.
- Jeśli budynek ma więcej niż cztery piętra, pionowe taśmy nośne należy połączyć w jedną całość, instalując jedną rurę. Standardowa kombinacja to 3-7 pionów w jednym.
- W budynkach o wysokości mniejszej niż cztery piętra zabrania się podłączania urządzeń pobierających wodę bezpośrednio do pionów systemu.
- Instalacja systemu zaopatrzenia w ciepłą wodę we wsiach odbywa się z uwzględnieniem ekonomicznej strony sprawy, możliwości konsumentów i technicznego porządku pracy.
Systemy zaopatrzenia w ciepłą i zimną wodę są wyposażone w urządzenia spustowe, które są instalowane w najniższym punkcie. Jak również urządzenia, z którymi uwalniane jest powietrze. Znajdują się w najwyższym punkcie.
Sprzęt inżynierii zaopatrzenia w wodę
Elementem zajmującym najwięcej miejsca jest rura. Jest on układany z centralnego zaopatrzenia w wodę dla konsumentów. W masach połączeniowych zainstalowany jest wodomierz, który jest odcięty z dwóch stron przez zawory lub zawory. System wykorzystuje również różnorodne złączki, które pomagają w prowadzeniu rur. Przed każdym konsumentem należy zainstalować zawór odcinający.
System zaopatrzenia w wodę może obejmować uzdatnianie wody. Jest to zestaw urządzeń filtrujących, które oczyszczają wodę, dezynfekują, wypełniają się przydatnymi substancjami i minerałami. W budownictwie prywatnym dodatkowo instalowane są zbiorniki do przechowywania zapasów wody, a także sprzęt aluwialny, który pompuje ciecz ze studni lub studni do domu.
Kanalizacja
Klasyfikacja systemu kanalizacyjnego to kilka jego odmian, które są podzielone zgodnie z ich przeznaczeniem. Są cztery z nich:
- System kanalizacji domowej. W związku z tym jest budowany w budynkach przeznaczonych do zamieszkania.
- Produkcja. Montowany jest do usuwania ścieków z hal produkcyjnych różnego rodzaju.
- Zjednoczony. Łączy dwie poprzednie odmiany.
- Rynny Ich zadaniem jest odwracanie deszczu i topienie wody z dachów budynków i budowli.
Na terytorium przedsiębiorstw produkcyjnych wszystkie cztery typy sieci kanalizacyjnych są często łączone w jedną, jeśli są w nich zainstalowane specjalne urządzenia techniczne:
- zamki hydrauliczne, które są instalowane na każdej sekcji kanalizacyjnej i zapewniają normy sanitarne i higieniczne dla działania kanalizacji;
- osadniki piasku w kanałach burzowych, które wychwytują śmieci i piasek.
SNiP nie określa ściśle, jaki typ systemu można zainstalować w pomieszczeniu: otwarty lub zamknięty. Drugi jest używany częściej, ale pierwszy można zamontować, jeśli potwierdzą to standardy techniczne. Na przykład, jeśli nietoksyczne ścieki są transportowane bez nieprzyjemnego zapachu.Jednocześnie kanały otwarte są koniecznie wyposażone w zamki hydrauliczne.
Standardowe ścieki, zwłaszcza wewnętrzne, są grawitacyjne. Dlatego układa się pod pewnym kątem od budynków w kierunku urządzenia pobierającego wodę. Ten parametr techniczny zależy od średnicy ułożonych rur i zmienia się w zakresie 2-5 mm na metr liniowy długości rurociągu.
Wewnątrz budynków sieć kanalizacyjna może być otwarta lub zamknięta. W pierwszym przypadku są to rury ułożone na powierzchniach nośnych konstrukcji obiektu: ścianach, podłodze, suficie, kolumnach itp. W drugim przypadku jest to okablowanie rurowe wpuszczone w tę samą konstrukcję budynku. Aby to zrobić, wykonaj shtrobes (rowki), w których produkty rurkowe są układane i pokryte mieszankami naprawczymi (gips, kit), materiałami płytowymi lub arkuszowymi.
Ścieki zewnętrzne są układane bezpośrednio w ziemi, dla której są izolowane, lub we wstępnie zmontowanych tunelach, rurach o większej średnicy, tacach i innych elementach budowlanych przeznaczonych do układania sieci mediów. Tutaj kąt pochylenia rury dla grawitacyjnego przepływu odpływów jest również obowiązkowy.
Kanalizacja ciśnieniowa różni się od grawitacji tym, że w jej składzie znajduje się pompa. Siłą pompuje ścieki i ścieki. Ta odmiana jest używana tylko wtedy, gdy nie można układać rur kanalizacyjnych pod kątem. Pompa może pompować ścieki nie tylko poziomo, ale także pod kątem od dołu do góry. Ten typ nie różni się oszczędzaniem energii, ale w pewnych okolicznościach nie ma innego wyjścia.
We wspólnym przedsięwzięciu jest jeden najważniejszy punkt: nie można układać sieci wodociągowej obok innych systemów inżynieryjnych. Wyjątkiem są autostrady, którymi transportowane są nietoksyczne materiały.
