Reguły i normy budowlane dotyczące zewnętrznego systemu zaopatrzenia w wodę regulują instalację i eksploatację rur wodociągowych dostarczających wodę do budynków mieszkalnych i obiektów przemysłowych. SNiP wskazuje również charakterystykę projektową komponentów do montażu takich sieci.
Zaktualizowana edycja SNiP 2. 04. 02–84 ze zmianami
Zasady dotyczą wszystkich rodzajów zewnętrznych sieci wodociągowych. Są one tworzone na podstawie GOST 25151 82, który określa wymagania dotyczące zaopatrzenia w wodę, podstawowe terminy i definicje.
SNiP pod pojęciem „zewnętrzne zaopatrzenie w wodę” oznacza autostrady przebiegające poza budynkami.
Po pierwsze, zestaw dokumentów regulacyjnych określa wymagania dotyczące jakości napływającego płynu:
- Woda dostarczana z centralnej sieci wodociągowej i umożliwiająca prowadzenie gospodarstwa domowego, a także używana do picia, musi spełniać standardy jakości regulowane przez GOST i SanPiN.
- Określenie jakości płynu na potrzeby pomieszczeń przemysłowych zależy od standardów technologicznych przedsiębiorstwa.
- Jeśli planowane jest wykorzystanie wody do nawadniania terenów zielonych, musi ona spełniać normy sanitarne i rolno-techniczne.
Normy wymieniają rodzaje rur, które mogą być używane do montażu zewnętrznych systemów zaopatrzenia w wodę. Ich lista jest dość duża. W praktyce rury polietylenowe stosuje się głównie do prowadzenia zewnętrznych linii zaopatrzenia w zimną wodę. Łączą w sobie takie cechy, jak długa żywotność, niski opór hydrauliczny, odporność na zatykanie przez osady i elastyczność, która pozwala głównemu wodociągowi wytrzymać osiadanie i ruch gleby.
Zalecana jest również procedura obliczania dziennego zużycia wody przez jednego najemcę w domach różnych typów:
- z przewodem zimnej wody użytkowej i bez wanny - 125–160 litrów;
- z autonomicznymi urządzeniami do podgrzewania wody i wannami - 160–230 litrów;
- z wannami i centralnym systemem ciepłej wody - 220–280 litrów.
Ciśnienie przy wejściu do parterowego domu powinno wynosić co najmniej 10 metrów. Na każdym kolejnym piętrze budynku należy zwiększyć wskaźnik o 4 metry. Zakres temperatur w sieci ciepłej wody powinien wynosić 60–75 stopni, niezależnie od rodzaju systemu zaopatrzenia w wodę.
Reżim temperaturowy dla pomieszczeń, w których hoduje się zimną wodę, wynosi co najmniej dwa stopnie ciepła. W pomieszczeniach bez ogrzewania stosuje się akompaniament termiczny i izolację termiczną lub stosuje się specjalny kabel grzewczy.
Odpowietrznik jest zainstalowany w górnym punkcie mostka między pionami układu cyrkulacji CWU. W dolnych punktach wszystkich pionów wymagana jest instalacja zaworów spustowych, zaślepek lub zaworów.
Kiedy rurociągi ciepłej i zimnej wody są wprowadzane do domu lub mieszkania, zawory zwrotne są montowane na dozownikach w celu jego zużycia. Zapobiegają przesuwaniu się licznika w przeciwnym kierunku. Bez nich, w celu zwijania odczytów, można zastosować różnicę ciśnień na zasilaniu ciepłą wodą i zasilaniu ciepłą wodą.
Wymagania dotyczące budowy studni i studni, minimalne odległości do głównych sieci kanalizacyjnych i innej komunikacji, cechy wspólnego gospodarstwa domowego i zaopatrzenia w wodę przeciwpożarową są również podpisane w akcie normatywnym.
SP 31. 13330. 2012 - aktualna wersja SNiP 2.04.02–84 wprowadza pewne zmiany. Aktualizują poprzedni zestaw standardów.
Nowe chwile
Ogólne zasady zostały zmienione. Dotyczyły one w szczególności zastosowania rur wodociągowych z różnych materiałów:
- Syfon i przewody grawitacyjne są wykonane z trwałych rur stalowych lub żeliwnych, ale dozwolone są rurociągi z tworzyw sztucznych i żelbetonu.
- Wszystkie autostrady, z wyjątkiem tych wykonanych ze zbrojonego betonu, są testowane na wjazd.
- Rurociągi metalowe są wyposażone w izolację antykorozyjną. Wykonany ze stali - ochrona katodowa lub bieżnika.
Ponadto wskazano, że przewody ze szklanych rur kompozytowych z połączeniami gwintowymi, a także złącza blokujące typu tulejowego i kielichowego nie muszą instalować betonowych ograniczników.
Podano dokładne dane dotyczące ciśnienia testowego. W przypadku prostych rur żeliwnych jego współczynnik w odniesieniu do wewnętrznego ciśnienia konstrukcyjnego wynosi 1,5, w przypadku rur stalowych i żeliw o wysokiej wytrzymałości - 1,25, w przypadku systemów polimerowych - 1.3.
Ponadto nowe rozdziały opisują wymagania dotyczące instalacji kompensatorów, które będą chronić złącza rozgałęzień przed zniszczeniem, oraz rodzaje gleb dla właściwego układania autostrad.
Odniesienia normatywne
Akt normatywny opiera się na aktach ustawodawczych i standardach podanych w innych dokumentach. Najważniejsze z nich to:
- SP 30.13330.2012 na podstawie SNiPa 2.04.01-85. Wewnętrzne zaopatrzenie w wodę i kanalizacja budynków.
- SP 42.13330.2011 na podstawie SNiPa 2.07.01-89. Urbanistyka. Planowanie i rozwój osadnictwa miejskiego i wiejskiego.
- GOST 25151-82. Zaopatrzenie w wodę Warunki i definicje.
- GOST 2761-84. Źródła scentralizowanego zaopatrzenia w wodę pitną. Wymagania higieniczne, techniczne i zasady wyboru.
- SanPiN 2.1.4.1074-01. Woda pitna. Wymagania higieniczne dotyczące jakości wody w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w wodę pitną. Kontrola jakości.
- SanPiN 2.1.4.1110-02. Strefy ochrony sanitarnej źródeł zaopatrzenia w wodę i systemów zaopatrzenia w wodę pitną.
Lista jest jednak znacznie szersza. Obejmuje dokumenty regulacyjne dotyczące ochrony przeciwpożarowej, budowy budynków, obciążeń konstrukcji hydraulicznych, norm stanowych dla różnych rurociągów i wymagań sanitarnych dla wody wydobywanej z różnych źródeł.
Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasad i przepisów
Przygotowując sieć wodociągową, należy wziąć pod uwagę wszystkie niuanse lokalnego ustawodawstwa, a nie tylko SNiP. Czasami nie jest możliwe spełnienie wymagań, a nie zawsze akceptowana dokumentacja opiera się na normach wspólnego przedsięwzięcia.
W niektórych przypadkach dozwolone są zmiany w projekcie systemu zaopatrzenia w wodę, ale zgodnie ze standardami i specyfiką regionalną. Aby uniknąć nieporozumień prowadzących do odpowiedzialności za naruszenie norm i przepisów budowlanych, warto wcześniej skoordynować projekt zaopatrzenia w wodę.
Dokładne przestudiowanie standardów i ukształtowania terenu przed rozpoczęciem jakiejkolwiek pracy pozwoli uniknąć wysokich kar za wszelkie, nawet nieostrożne szkody.
Kary dla osób prawnych, które wydały rozkazy wykonania prac, które pociągały za sobą awarie sieci komunikacyjnych o różnym nasileniu, są dość duże - około 30 000 rubli. Dla urzędników kwota grzywny wynosi około 3000, a dla osób fizycznych będzie to około 1500 rubli.
Naruszenie norm dotyczących konfiguracji systemu zaopatrzenia w wodę, co doprowadziło do poważnych konsekwencji, może skutkować odpowiedzialnością karną.
Przestrzeganie zasad i uzyskanie kopii układu wszystkich sieci inżynieryjnych pomoże uniknąć kary w przyszłości.
